Metro 2034
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)

Drugi tom trylogii Metro, której autorem jest Dmitry Glukovsky, wciągnął mnie w moskiewskie podziemia bardzo szybko. Stworzenie przez pisarza całego postapokaliptycznego świata wymagało ogromu pracy, by to powieściowe uniwersum było realistyczne.

W tej części na pierwszy plan wysuwa się staruszek, którego nazywają Homer, a łącznikiem z tomem poprzednim jest postać Huntera. Oprócz tej dwójki spotkamy jeszcze dziewczynę Saszę oraz muzyka Leonida. Nasi bohaterowie skupiają się na głównym celu, jakim jest zneutralizowanie zagrożenia - w jednej ze stacji pojawia się niebezpieczeństwo epidemii. Choroba jest straszna, nie wiadomo w jaki sposób atakuje i nie ma na nią lekarstwa. Hunter widzi tylko jedno rozwiązanie - unicestwienie ludzi żyjących na zainfekowanej stacji. Wraz z Homerem usiłują przedostać się do Tulskiej, by zniszczyć ognisko epidemii zanim wirus się rozprzestrzeni. Po drodze dołącza do nich Sasza, która traci ojca i udaje jej się uciec ze stacji, na której żyła do tej pory jak na zesłaniu. Ostatnim członkiem ekipy zostaje Leonid, młody muzyk, dość tajemniczy w swoim zachowaniu. Chociaż może określanie tej czwórki mianem ekipy jest trochę na wyrost. W pewnym momencie bowiem bohaterowie rozdzielają się i na własną rękę próbują rozwiązać problem epidemii. Co z tego wyniknie?

Akcja nie jest szczególnie dynamiczna. Przyspiesza w scenach walki z mutantami. Główny motyw drogi uzupełniają pomniejsze wątki, jednak najmniej przypadł mi do gustu ten... nazwijmy go... miłosny. Taki jakiś był toporny i kompletnie zbędny na moje oko. Zupełnie mnie nie przekonał.

Glukhovsky stworzył ciekawe postaci, każda ma swój charakter, staje przed różnymi wyborami, mierzy się z dylematami różnego kalibru i próbuje przetrwać w metrze. Może trochę za dużo tym razem było filozofowania, ale to za sprawą Homera, który w drodze pisze książkę, a zatem musi trochę spraw przemyśleć i przeanalizować. Na tapet bierze głównie ludzkość i jej umiejętność przetrwania, czający się w duszy człowieka mrok i brudy pochłaniające świat.

Przede mną trzeci i ostatni tom cyklu. Zobaczymy, jak autor postanowił zamknąć tę historię.

Ocena: 5/6 czytaj więcej

Powrót do serii Metro okazał się być interesujący. Książki autora postanowiłam przeczytać jeszcze raz.

Kolejny raz wchodząc do zamkniętej społeczności metra nie sądziłam, że zwrócę uwagę na zupełnie nowe wątki, na które wcześniej nie zwróciłam zbytnio uwagi. W drugiej części fabuła nieco bardziej skupia się na innych bohaterach, nowych miejscach, postaciach oraz sytuacjach, których w moskiewskim metrze jest bezliku. I tym razem autor nie zapomniał o przedstawieniu każdego problemu bardzo skrupulatnie i dokładnie. Nakreślając tym samym psychikę i życie bohaterów oraz ich rozterek i ludzkich uczuć bądź obojętności.

Akcja i oś fabuły rozpoczyna się rok po wydarzeniach, jakie miały miejsce w poprzedniej części. Rok 2034 to kolejne niebezpieczne zagrożenie, które jak myślała ludzkość zdołała już zażegnać. W końcu rok temu po starciu z Czarnymi ludzie nie mieli już walczyć o przetrwanie. A jednak. Tym razem dziesiątki żyć trawi nieznana choroba, która rozprzestrzenia się przez powietrze. Ludzie umierają w strasznych męczarniach i co najgorsze nie ma na nią lekarstwa. Na drugim końcu moskiewskiego metra mieszkańcy Sewastopolskiej walczą o każdy dzień. Wśród nich znajdują się ci, którzy pragną wyjaśnić, dlaczego ta część metra została zapomniana i przywrócić prawidłowy ład. Tak też poznajemy bliżej kronikarza metra Homera oraz Huntera, który po wydarzeniach sprzed roku i walce z Czarnymi nie może odnaleźć swojej tożsamości.

Odkrywanie tego kim naprawdę jest Hunter i to, z jakimi rozterkami wewnętrznymi się zmaga było interesujące. Zwróciło moją uwagę na to jak ludzka psychika potrafi nas blokować na pewnych etapach naszej świadomości oraz tego jak sami potrafimy się skryć. Tylko po to by nie czuć odrętwienia. Jednak Hunter to nie jedyna postać, która miała wewnętrzne rozterki. Drugą osobą był Homer, który był niespełnionym kronikarzem. Szukającym odpowiedzi i zapisującym wszystko, co zobaczył, aby inni mogli dowiedzieć się jak wyglądało życie w moskiewskim metrze. Dmitrij Glukhovsky w swojej powieści nie zapomniał o żadnym szczególe.

Czytając, nie odniosłam wrażenia, że ta część z serii mogłaby być czy nawet jest gorsza. Według mnie różni się od tej pierwszej książki, ale to zrozumiałe. Jeśli decydujecie się na przeczytanie serii radziłabym czytać ją po kolei. Metro 2034 wprowadza bardzo wiele oraz objaśnia niektóre sprawy ze wcześniejszego tomu i – co więcej – przygotowuje nas na kolejny, na który musieliśmy dłużej czekać. Znajdziemy tutaj dużo politycznych wątków, które wpływają na postapokaliptyczną fabułę i przedstawiony świat. A w wersji papierowej w nowym wydaniu zamieszczone ilustracje podkreślają jeszcze dobitniej to o czym się czyta. Polecam!

Ocena: 6/6 czytaj więcej