Zapora

W okresie od grudnia do lutego częściej niż w inne miesiące zdarza mi się sięgać po kryminały, zwłaszcza skandynawskich autorów. Niekwestionowanym królem skandynawskich kryminałów jest natomiast, według mnie, Henning Mankell, a wykreowana przez niego postać komisarza Kurta Wallandera to najbardziej pełnokrwista i wiarygodna sylwetka detektywa, z jaką dane było mi się zetknąć do tej pory. Wallander nie jest typem herosa, wręcz przeciwnie: mimo, że często cechuje go przenikliwe spojrzenie i umiejętność szybkiego kojarzenia faktów, bywa również rozbrajająco naiwny czy nieporadny. Jak każdy z nas, musi mierzyć się z przeciwnościami losu, jak choroba, czy osamotnienie, co ma miejsce właśnie w "Zaporze". Komisarz Kurt musi rozwikłać skomplikowaną intrygę, starając się wygrać wyścig z czasem wiedząc, że niektóre osoby z jego otoczenia, tylko czekają na jego potknięcie. Jakże trudna musi być współpraca w takich warunkach...
Jeśli zaś chodzi o samą intrygę: wciąga od pierwszej strony, zwłaszcza, że poszczególne zbrodnie początkowo wydają się zupełnie niezrozumiałe, a próby połączenia wątków - absurdalne i niesatysfakcjonujące. Zarówno czytelnik, jak i grupa dochodzeniowa zachodzą w głowę o co w tym wszystkim chodzi, żywiąc jednocześnie dojmujące przeczucie, że w tej historii nic nie jest tym, czym się początkowo wydaje. I mają rację. Po nitce do kłębka udaje się znaleźć rozwiązanie...
Mankell potrafi pisać w taki sposób, że w kulminacyjnych momentach siedzę na skraju krzesła, kurczowo zaciskając dłonie na książce i nerwowo przewracając strony by jak najszybciej dowiedzieć się, co będzie dalej (czasami krzycząc w myślach: "Nie! Nie rób tego!"). Szkoda, że niczego więcej już nie napisze...

"Zapora" jest książką poruszającą problem ceberterroyzmu, oraz pogoni za technologią. Autor uzmysławia czytelnikowi jak bardzo człowiek uzależnił się od techniki i doprowadził do tego, że bez niej, sam niewiele znaczy i niewiele potrafi zrobić.
Czytelnik odnajdzie w tej powieści wiele akcji, ciekawe zagadki i niebanalne zakończenie. fani autora wiedzą, że książkę i tak warto przeczytać dla samej obecności Kurta Wallandera. Osoby, które dopiero zamierzają stać się fanem tego szwedzkiego policjanta, zapewne się nie zawiodą.