Głębia - ebook (epub, mobi) James Nestor

Więcej ludzi przebywało w kosmosie niż w głębinach oceanów.
Głębia Jamesa Nestora to książka, w której się zakochałam. Ja w ogóle lubię wodne klimaty. Książki, które opisują mi ten niezwykle fascynujący i ukryty w dużej części wodny świat są jednymi z moich ulubionych. Tylko dzięki nim mogę zajrzeć w głębiny, dowiedzieć się, co się tam dzieje, zachwycić się, zdziwić, zdobyć nową wiedzę. Całkiem niedawno na listę ulubionych książek tego rodzaju wpadła Księga morza, a dzisiaj dopisuję do niej Głębię
.
Nie można się od niej oderwać. James Nestor napisał książkę, którą trudno określić jednym zdaniem, a już na pewno nie można tak streścić o czym jest. Jest na pewno o freedivingu, to wyczytamy nawet z okładki. Autor rozmawia z mistrzami tego sportu, jeździ na zawody i próbuje zrozumieć, co kieruje ludźmi, którzy pragną nurkować na bezdechu jak najgłębiej. Sam też postanawia nauczyć się takiego nurkowania. W swoich obserwacjach bardzo szybko dochodzi do wniosku, że freediving jest podzielony, jak właściwie wszystko. Jest ten sportowy, gdzie ludziom zależy tylko na tym, by pokonać kolejne rekordy. Tym obliczem freedivingu Nestor szybko traci zainteresowanie, choć opisuje go bardzo dokładnie. I zanim zdąży pojawić się w nas niechęć do tej aktywności i zanim zaczniemy myśleć o niej jak o zupełnie bezsensownej, nieodpowiedzialnej i wręcz głupiej praktyce, Nestor zaczyna opowiadać nam o innym freedivingu. Takim, który jest stylem życia. W którym nikt nie patrzy na głębokość i nie liczy rekordów. Takim, który pozwala na jedność z oceanem, na bezpośredni kontakt z jego mieszkańcami, na pływanie z rekinami. Takim, który jest środkiem do lepszego zrozumienia środowiska wodnego, do przeprowadzenia badań, które w inny sposób nie mogłyby zostać przeprowadzone, na zdobycie wiedzy. To fascynująca opowieść o głębi, stworzeniach ją zamieszkujących, ale też o ludziach, którzy ją badają oraz o człowieku i jego naturze ogólnie. To przyciągające połączenie, od którego naprawdę nie można się oderwać.

Niezwykłe umiejętności nawigacyjne tych starożytnych kultur nie były wyjątkowe; były normą.
Poznałam ogromną ilość nowych informacji. To fascynujące, co dzieje się w oceanach, a my nie mamy o tym pojęcia. Już sama konstrukcja książki jest ciekawa. Dosłownie schodzi w dół. Zaczynamy od -18 metrów, by skończyć na -10 927. Nestor traktuje temat bardzo szeroko i stara nam się pokazać jego aspekty z wielu punktów widzenia – jest podejście biologiczne, jest historyczne, jest reporterskie. Fragmenty o współczesnych zawodach we freedivingu przeplata opowieściami o tym, co dzieje się w oceanie na jakiej głębokości. Za chwilę opisuje badania nad rekinami, by płynnie przejść do biologii człowieka i tego, jak możliwe jest takie głębinowe nurkowanie przez człowieka. Wszystkie te zagadnienia są absolutnie fascynujące. Są astronauci, ale czy myśleliście kiedyś o akwanautach? Ja przyznaję, że nie. Nestor opisuje również historię budowania urządzeń umożliwiających nurkowanie – to dopiero było ciekawe. Zabiera nas również do Japonii na spotkanie z ama, ostatnimi przedstawicielkami starożytnej japońskiej kultury nurkujących kobiet. Pisze o magnetorecepcji i o tym, co człowiek zatracił w trakcie technologicznego rozwoju. A już w ogóle zadziwiona byłam istnieniem Przełącznika Kontrolnego Życia – czegoś co brzmi tak, jakby mogło istnieć tylko w jakiejś powieści science-fiction. A tymczasem to naukowy termin i sama prawda:

Nazwę Przełącznik Kontrolny Życia ukuł w 1963 roku fizjolog Per Scholander. Odnosi się ona do szeregu odruchów fizjologicznych występujących w mózgu, płucach i sercu, które uruchamiają się w chwili, gdy zanurzamy twarz w wodzie. Im głębiej nurkujemy, tym wyraźniejsze stają się odruchy, aż w końcu wywołana zostaje fizyczna transformacja, która chroni nasze organy przed implodowaniem pod ogromnym ciśnieniem i przemienia nas w doskonale przystosowane do życia w głębinach zwierzęta.
I zdaję sobie sprawę, że dla kogoś, kto nurkuje być może ta książka nie będzie takim objawieniem i zaskoczeniem. Ktoś taki pewnie będzie wiedział to wszystko, o czym Nestor pisze. Ale dla takiego laika jak ja jest to była niesamowita podróż. A wartość tej książki jest w tym, że teraz, nawet jeśli ktoś nie nurkuje, może poznać ten świat choć trochę. Uwielbiam książki, które zaspokajają moją ciekawość, a lekturę kończę usatysfakcjonowana i bardzo zadowolona z nowej nabytej wiedzy.

Dodatkowo warto podkreślić, że James Nestor prowadzi nas przez te wszystkie zagadnienia bardzo sprawnie. Wydawałoby się, że połączenie tylu wątków może się nie udać, że może być zbyt chaotyczne. Nic z tych rzeczy. Książka jest bardzo przemyślana i poukładana. Czuć, że autor chciał nam przekazać jak najwięcej ze swojej przygody, widać też zmianę jego podejścia w miarę przebywania z ludźmi związanymi z freedivingiem w celach naukowych.

Ocena 6/6

Co roku dziesiątki, jeżeli nie setki, nurków ulegają tragicznym, nierzadko śmiertelnym, wypadkom. Ci ludzie najwyraźniej pragną śmierci.
Bardzo, naprawdę bardzo rzadko sięgam po książki z gatunku reportażu. Z czego to wynika? Tego chyba nie jestem w stanie wyjaśnić, ale zawsze postrzegałam reportaże jako książki bardzo poważne, wręcz wyniosłe, przy których prędzej zasnę, niż naprawdę przyjdzie mi z ich lektury coś dobrego. Ale gdy trafię na reportaż, który wyjątkowo wpasuje się w moje zainteresowania, albo po prostu przemówi do mnie tak mocno, że będę musiała po niego sięgnąć, bo inaczej będzie mnie prześladował na każdym kroku, to po prostu postanawiam się z nim zaznajomić. Może nie zaprzyjaźnić, ale dać szansę. I tak było w przypadku nowości wydawniczej, jaką jest Głębia Jamesa Nestora.

Głębia jest przede wszystkim książką o freedivingu, czyli nurkowaniu na wstrzymanym oddechu. Nurkowie nie używają akwalungów, jednak mogą się wspomagać różnego rodzaju sprzętem, na przykład płetwami, w zależności od tego, o jakim stylu freedivingu mówimy (tak, teraz jestem mądra, bo przeczytałam tę książkę, wcześniej myślałam po prostu, że freediving to takie tam sobie nurkowanie bez czegokolwiek – cóż za ignorancja). Jednak czy freediving wpasowuje się w moje zainteresowania i to dlatego postanowiłam zapoznać się z tą książką? Z pewnością jestem osobą wszechstronną i lubię zdobywać wiedzę z różnych dziedzin, ale freediving? Dobra, nie ukrywam, że samo nurkowanie jest intrygujące – możliwość zanurzenia się w oceanie, zobaczenia na własne oczy morskich stworzeń, tego wszystkiego, co widujemy tylko w telewizji, byłoby niesamowitym przeżyciem. Tak, gdyby ktoś mi coś takiego zaproponował, to na pewno chętnie bym spróbowała. Ale freediving jest zdecydowanie dużo bardziej niebezpieczny niż nurkowanie w akwalungu. Wymaga niesamowitej wytrzymałości, samozaparcia, może nawet odrobiny szaleństwa…

To ciekawe, że człowiek, który nie miał wcześniej pojęcia o freedivingu napisał na jego temat reportaż. James Nestor wiedział, że jest to fascynująca dyscyplina, ale nie sądził chyba, że aż tak. Tworząc tę książkę przeprowadził dokładny research, spędzał czas z nurkami, bacznie obserwował zawody we freedivingu, rozmawiał z zawodnikami, a nawet sam próbował swoich sił pod bacznym okiem mistrzów! To się nazywa zaangażowanie w sprawę! Wyszło mu ono na dobre, bowiem ten reportaż to naprawdę świetna sprawa. Bardzo interesująca, lekko humorystyczna, pełna informacji przedstawionych w bardzo przystępny sposób. Z tej książki można naprawdę sporo się dowiedzieć na temat freedivingu, jego stylów oraz zasad. Czy macie pojęcie, co się dzieje z ludzkim ciałem, gdy człowiek schodzi na głębokość 100 metrów? Płuca się zmniejszają, serce zwalnia, organizm całkowicie się zmienia… Momentami jest to igranie ze śmiercią, a jednak ludzie wstrzymują oddech na kilka dobrych minut i płyną w dół, w dół, w dół…

We freedivingu zawsze chodziło mi o badanie oceanu, o bycie jego częścią. – mówi. – Był to sposób, żeby wejść na inny poziom, zejść głębiej pod wodę, przesuwać granice.
Ludzie, którzy zajmują się freedivingiem to wariaci, zatraceni w tym, co robią. Na swój sposób jest to naprawdę piękne i można im pozazdrościć. Wiecie czego? Przede wszystkim pięknych widoków i przeżyć, których na co dzień nie doświadczycie. Jasne, z pewnością są to osoby kochające adrenalinę, bo nie wyobrażam sobie innej możliwości – ten sport jest niebezpieczny i nikt mi nie wmówi, że jest inaczej. Łatwo się w nim zatracić, łatwo stracić kontrolę, czego przykłady James Nestor przytacza w swojej książce. Ale co z tymi widokami? Co z niesamowitym kontaktem z naturą? W środku tej lektury znajduje się kilka fascynujących, przepięknych zdjęć prezentujących freediving: pływanie u boku rekina wielorybiego, pływanie z delfinami… To musi być niesamowite przeżycie i tego na pewno im zazdroszczę. James Nestor wplótł do tego reportażu wiele informacji z dziedziny czystej biologii i oceanologii, pięknie opowiada o życiu morskich stworzeń i wierzcie mi, nawet koralowce potrafią być niesamowite!

Głębia to znakomity reportaż, który wciągnął mnie już od pierwszych stron. Dzięki niemu możemy się na chwilę stać freediverem, zagłębić się w przestrzeń oceanu, zapomnieć się. James Nestor ma niesamowicie lekkie pióro i naprawdę genialnie snuje swoją opowieść – bo tak to właśnie wygląda, autor opowiada o swoich doświadczeniach z nurkami, o całym dochodzeniu, jakie odbył, aby napisać tę książkę. Jego zaangażowanie zdecydowanie zasługuje na uwagę, a sposób przedstawienia tak wielu ciekawych informacji tym bardziej! Gorąco polecam! To nie tylko czysty freediving, to również sekrety oceanu, który do tej pory pozostaje najbardziej niezbadanym obszarem kuli ziemskiej.