Za zamkniętymi drzwiami - ebook (epub, mobi) B.A. Paris

Mówi się, że człowieka trzeba poznawać całe życie, a i tak nie poznamy go wystarczająco dobrze. O tym jak gorzko możemy się rozczarować w zbyt szybciej ocenie kogoś opowiada świetny thriller, który ostatnio przeczytałam.

W historii przedstawionej przez B.A. Paris poznajemy Jacka i Grace. Kiedy po raz pierwszy przypadkowo się spotkali w parku, mężczyzna niewątpliwie zrobił na Grace olbrzymie wrażenie. I nie tylko na niej, ponieważ był obiektem westchnień wielu kobiet – był bardzo przystojny. Jego styl przykuwał spojrzenia i wyróżniał się. Potrafił oczarować kobietę, co udało mu się z Grace. Bohaterka ma młodszą siostrę Millie, która urodziła się z zespołem Downa, co odstraszało mężczyzn, z którymi się spotykała, ale nie Jacka. I to sprawiło, że kobieta bardzo szybko się w nim zakochała. Sprawy między bohaterami szybko nabierają tempa i już po paru miesiącach Jack oświadcza się Grace. Ja uważam, że im szybciej coś się zaczyna, równie szybko się kończy. Jak będzie w tym przypadku?

Grace pracowała w dystrybucji owoców do różnych krajów i gdy już między tą dwójką było bardzo poważnie, pewnego dnia Jack poprosił ją, aby z niej zrezygnowała. Jak tłumaczył chciał spędzać z nią jak najwięcej czasu, nie chciał być jej mężem na odległość. Wydawało mi się, że nie ma w tym nic podejrzanego – powiedziałabym, że chwyta za serce. Czy na pewno? Jack kreował się na mężczyznę idealnego, o jakim marzy każda kobieta. Lecz to były tylko pozory o czym Grace przekonuje się zaraz po ślubie, tuż przed samą podróżą poślubną. Z troskliwego, kochającego mężczyzny w jedną chwilę zmienia się w kogoś pozbawionego uczuć. Kobieta oczywiście nie rozumie co się dzieje. Czy Grace tak naprawdę nie zna tego człowieka? Jednak zaślepiona uczuciem usprawiedliwia jego zachowanie – miłość często sprawia, że nie myślimy racjonalnie.

Jack stał się wobec niej bezwzględny i zrobił z niej swojego więźnia, którego zamykał w domu podczas jego nieobecności. Nie pozwalał jej na wyjścia, choćby na spotkania ze znajomymi bez niego. To budziło wiele podejrzeń i pytań, dlaczego zawsze i wszędzie muszą być razem? Nikt nie zdawał sobie sprawy, że Grace przeżywa prawdziwy koszmar. Ludzie widzieli zakochanych w sobie nowożeńców, którzy nie mogą bez siebie żyć. Jack jako prawnik zajmował się sprawami, które dotyczą ofiar przemocy domowej. Co za ironia! Nie mogę się nadziwić jak człowiek może tak perfekcyjnie ukrywać swoją prawdziwą naturę. Jak bardzo możemy pomylić się, gdy zaufamy komuś za szybko. Współczułam tej bohaterce, kiedy znalazła się w tej sytuacji. Mężczyzna pokazał swoją prawdziwą twarz – psychopatycznego manipulatora.

Ponadto bohater zaszantażował ją i sprawiał, aby ludzie myśleli, że była obłąkana, a to z kolei uniemożliwiło jej odejście od niego. Jak się okazało ich ślub nie miał nic wspólnego z miłością. Nawet sobie nie wyobrażam jej strachu i przerażenia. Co zrobić, aby ten koszmar wreszcie się skończył? Perspektywa spędzenia z tym człowiekiem reszty życia budziła w Grace niewyobrażalny lęk. Mnie na tę myśl ogarniał lodowaty chłód i miałam ciarki na całym ciele. Miałam wrażenie jakby toczył z nią psychologiczną grę i jej strach dostarczał mu przyjemności.

Czytając tę książkę przyszło mi do głowy powiedzenie: „robić dobrą minę do złej gry”, które według mnie idealnie tu pasuje. Czy Grace okaże się być przebieglejsza od swojego oprawcy? Jest zdana sama na siebie – gdzie ma szukać pomocy? Zastanawiałam się czy stwierdzenie: „kobiety to słaba płeć” i w tym przypadku okaże się słuszne.

Podobno człowiek został stworzony na podobieństwo Boga, ale z całą pewnością nie Jack. Ta historia przeraża i daje do myślenia. Ja sama myślę, że została napisana ku przestrodze. To co jest piękne z wierzchu, w środku może okazać się paskudne. Nie ufajmy zbyt szybko, nie bądźmy łatwowierni – tu szczególnie apeluje do kobiet, które jednak bardziej dają się omamić pięknym słówkom. Książka zrobiła na mnie olbrzymie wrażenie, zapiera dech w piersiach i aż słów mi brakuje żeby wyrazić, co czuje po przeczytaniu jej. Autorka dostarcza nam emocji, które dosłownie możemy odczuć na własnej skórze.

Polscy czytelnicy właśnie mają okazję spotkać się z jedną z najbardziej poczytnych w ostatnim czasie zagranicznych autorek – B. A. Paris – która w lutym 2018 roku odwiedziła Warszawę i Kraków. Niedawno ukazała się jej kolejna książka – Na skraju załamania. W końcu i ja postanowiłam zmierzyć się z twórczością pani Paris. Co z tego wyszło?

Grace i Jack Angelowie to małżeństwo idealne – wręcz anielskie, chciałoby się rzec. On jest szarmancki i bardzo męski, a urodą spokojnie mógłby konkurować z kinowymi amantami. Do tego zawodowo zajmuje się jednym z najszlachetniejszych zajęć – jako prawnik staje w obronie maltretowanych kobiet. Co więcej, przez lata prawniczej kariery nie przegrał żadnej sprawy. Ona, czyli Grace, jest tak samo idealna jak jej nieskazitelny mąż: błyskotliwa, elegancka, zawsze gustownie ubrana, o figurze niczym modelka z najlepszych wybiegów. Świetnie gotuje, prowadzi dom i jest zapatrzona w męża. Ma także wielkie serce, dlatego chętnie opiekuje się młodszą siostrą dotkniętą zespołem Downa. Oboje nie mogą bez siebie żyć, wszędzie pojawiają się razem, a nawet mają jeden adres mailowy. Prawdziwe papużki nierozłączki!, myślą o nich znajomi. Niestety, za zamkniętymi drzwiami ich idealnego domu rzeczywistość wygląda zupełnie inaczej…

Do twórczości B. A. Paris bardzo długo podchodziłam jak do jeża. Byłam przekonana, że książka, która jest tak mocno reklamowana i której popularność co chwilę ktoś porównuje do słynnej Dziewczyny z pociągu, niewiele ma mi do zaoferowania. Tym razem zupełnie nie pomagały mi też opinie koleżanek, które mniej więcej lubią to samo co ja, bo były tak skrajnie różne, że czasem zastanawiałam się, czy aby na pewno czytały tę samą książkę. W końcu jednak, trochę zachęcona hucznie zapowiadaną wizytą autorki w Polsce, postanowiłam sama zmierzyć się z jej debiutancką powieścią. Jak się okazało, sporo moich obaw było nieuzasadnionych, a historia Angelów wciągnęła mnie od pierwszej strony.

Trzeba przyznać, że temat przewodni thrillera Za zamkniętymi drzwiami jest już tematem dosyć ogranym i właściwie niczego odkrywczego w tej materii nikt się nie spodziewa. Bo powiedzcie tak szczerze, ile książek o przemocy domowej (zarówno fizycznej, jak i psychicznej) zdarzyło Wam się już czytać? Zazwyczaj akcja rozgrywa się bardzo podobnie: na zewnątrz wszystko wygląda normalnie, a czasem wręcz idealnie, gdy tymczasem w środku toczy się prawdziwy dramat. I u Paris fabuła, chcąc nie chcąc, zmierza w tym samym kierunku, jednak autorka rozegrała ją na tyle sprytnie, że będziecie zaskoczeni. O co tak naprawdę chodzi przystojnemu i bezwzględnemu Jackowi? Czy znęcanie się nad piękną Grace to jego jedyny cel? Ta tajemnica właśnie nie pozwala odłożyć powieści na bok i sprawia, że książka ta – mimo że porusza oklepany temat – wyróżnia się na tle innych.

Historia małżeństwa Angelów toczy się w dwóch przestrzeniach czasowych. Strona po stronie poznajemy na przemian zdarzenia z teraźniejszości i przeszłości, kiedy jeszcze wszystko faktycznie wyglądało jak z pięknego snu. Narratorem obu opowieści jest Grace, zatem poznajemy je z pierwszej ręki i równie mocno jak ona przeżywamy wszystkie wydarzenia. I oczywiście kibicujemy jej, bo trudno nie wspierać osoby, której życie wygląda jak koszmar.

Powieść, rzecz jasna, nie jest pozbawiona napięcia, choć moim zdaniem trochę mu brakuje do tego z najlepszych thrillerów. Czyta się ją błyskawicznie, bo i język nie jest wyszukany. To, co mnie w niej ubawiło, to słowo „paroksyzm” (paroksyzm łez, paroksyzm strachu), którym od czasu do czasu byłam raczona, a które przy tej prostej językowo opowieści brzmiało trochę karykaturalnie ????

Mimo wszystko uważam, że debiutancką powieść Paris warto przeczytać, bo przypomina o ważnym i niestety powszechnym problemie. A poza tym po prostu nie wypada nie znać tej autorki, skoro cały świat tak się nią zachwyca. To opowieść o niezwykłym okrucieństwie, walce z nim i determinacji. Choć przeraża, jednocześnie daje nadzieję, że jeśli czegoś bardzo się pragnie, to właściwie nic nie stoi na przeszkodzie, żeby to osiągnąć – nawet za najwyższą cenę.

Nic nie pozbawia nas sił równie skutecznie jak strach.
Długo zwlekałam z sięgnięciem po tę książkę. O tytule tym było tak głośno, że chyba na przekór mediom, przestało mnie do tej książki ciągnąć… W końcu, pod wpływem namawiań znajomych oraz Waszych komentarzy, postanowiłam sama wyrobić sobie o niej zdanie.

Grace i Jack to małżeństwo idealne. On przystojny, bogaty, szarmancki i co najważniejsze, wyrozumiały oraz kochający mężczyzna. Dodatkowo, prawnik, na co dzień występujący w obronie maltretowanych kobiet. Ona piękna, perfekcyjna pani domu, która dla męża poświęciła całe swe dotychczasowe życie. Wśród znajomych wzbudzają szacunek i okraszony zazdrością podziw.

Grace zauroczona postawą Jacka względem swej siostry z zespołem Downa, zakochuje się w nim niemal momentalnie. Miłość ta osłabia jej czujność i zdolność czytania między wierszami. Pierwsza rysa na szkle pojawia się zaraz po ślubie, właśnie wtedy następuje błyskawiczna zmiana jego nastawienia względem żony.
Wkrótce następuje lawina zdarzeń, na skutek których kobieta zaczyna zdawać sobie sprawę ze swej beznadziejnej sytuacji.
Niestety Jack, jak na perfekcjonistę przystało, zaplanował wszystko w najdrobniejszych szczegółach, tym samym kobieta wpada w pułapkę, z której nie widać wyjścia. Nieliczne, podejmowanie przez nią próby ucieczki kończą się fiaskiem, natomiast okoliczna społeczność zdaje się być omamiona przykładną osobowością Jacka, nie dając wiary zapewnieniom i błaganiem Grace.

Odczuwał ogromną przyjemność pozwalając mi najpierw uwierzyć w zwycięstwo, a potem odbierając je w ostatniej chwili.
Uwielbiał przygotowywać grunt pod moje porażki, odgrywać rolę kochającego, lecz doświadczonego przez los męża, sycił się moim rozczarowaniem, a po wszystkim z radością mnie karał.
Mąż obserwuje każdy jej gest, ruch, mimikę, wsłuchuje się w każde słowo wydobywające się z jej ust. Kobieta nie ma więc możliwości, w najmniejszym choćby stopniu ‚przemycić’ wśród znajomych swego wołania o pomoc.
Zresztą, ci jakby oślepieni, nie dziwią się dlaczego Grace nie wychodzi sama z domu, dlaczego sąsiedzi zainstalowali metalowe żaluzje, a wysoki płot ogranicza w jakimkolwiek stopniu najmniejszy rzut oka na ich życie.

B. A. Parish bardzo dobrze zarysowała sylwetkę psychopatycznego Jacka, na którego skłonnościach trudno się poznać. Mężczyzna dba o to, by jego prawdziwe oblicze zostało skryte w domowych murach, gdzie daje upust swej obsesji.
Obserwujemy heroiczną wręcz walkę Grace z mężem. Kobieta napędzana dodatkowo dobrem swej siostry, chwyta się każdego sposobu, by zmienić swe położenie.
Motyw chorej Millie dodaje tej powieści tragizmu, czytelnik wybiega myślami naprzód zastanawiając się jak bardzo trzeba mieć skrzywioną psychikę, by czerpać radość z wizji, które przedstawia żonie Jack…

Jedynym narratorem tej książki jest Grace, i to właśnie z jej perspektywy poznajemy całą historię. Historię, która została przez autorkę podzielona na przeplatające się rozdziały oznaczone „teraz” i „kiedyś’.
Dzięki temu zabiegowi mamy okazję poznać przeszłość Jacka, która ukształtowała go takim człowiekiem, jakim się stał. Przyznam się jednak, iż dużo bardziej w napięciu trzymała mnie akcja teraźniejsza, momentami powstrzymywałam się, by nie przewertować książki naprzód i podejrzeć dalszy bieg zdarzeń.

Mimo, iż nie ma w tej powieści wielu wątków pobocznych, narratorem jest tylko jedna osoba, a całość kręci się wokół Grace i jej prób podejmowania walki o wolność, fabuła bardzo mocno czytelnika wciąga.
I za to należy się podziw autorce. Wyczynem jest napisać całą powieść w podobnej ‚tonacji’, nie mając na podorędziu kilku mocnych wątków drugoplanowych, odrywających czytejącego od głównego motywu książki.
Wymyślne sposoby stosowane przez Jacka na zastraszenie żony, jego manipulacje, oszustwa, inscenizacje i planowanie jej ruchów, dodatkowy dramatyzm w postaci przyszłości, jaka szykuje się przez Grace i jej siostrą, brak reakcji ze strony znajomych pary oraz ryzyko momentami podejmowane przez kobietę, wywołuje w czytelniku napięcie i niedowierzanie… Nie sposób uwierzyć, iż nikt nie dziwi się, że Jack chodzi krok w krok za żoną, nie traci jej z oczu, nie pozwala zostać choćby na chwilę samej, a na trudne, podejrzliwe pytania zadawanie przez jedną z czujniejszych sąsiadek zawsze znajdzie pierwszy błyskotliwą, wiarygodną odpowiedź… Cała ta sytuacja jest przerażająca.

Jednak czy Jackowi na pewno chodzi o zniewolenie żony? Jaki ma w tym cel, co jest jego obsesją?
W końcu, czy Grace znajdzie wyjdzie z tej beznadziejnej sytuacji?

Podpowiem Wam, że zakończenie jest jednocześnie przewidywalne i zaskakujące. A cała powieść od początku do ostatniej strony trzyma w napięciu. Polecam!

W rozmowie, którą toczyliśmy na temat tej powieści na FP bloga, polemizowaliście ze słowem „przerażająca”. Wielu z Was zgadzało się z tym określeniem w odniesieniu do treści tej pozycji, niektórzy jednak uważali, że to przesada, nie ma nic w tej książce co wzbudzałoby takie emocje.

Moim zdaniem najbardziej przerażająca jest tutaj sama świadomość, iż takie sytuacje mają miejsce nie tylko w powieściowej fikcji, ale również w naszej realnej rzeczywistości.
Spotykamy się, rozmawiamy z drugą osobą, nie zdając sobie sprawy jak bardzo z jej oczu wyziera wołanie o pomoc, którego nie może wypowiedzieć głośno.

Za zamkniętymi drzwiami to debiut B. A. Paris, i według mnie jest to bardzo dobry start w pełną sukcesów literacką podróż, jaka niewątpliwie czeka autorkę.
Nakłądem Wydawnictwa Albatros ukazała się już Na skraju załamania – kolejna powieść tej autorki, na którą już dziś zacieram rączki!

Grace i Jack są dla wszystkich małżeństwem idealnym. Ona piękna i czarująca, on bogaty i przystojny. Ich związek wydaje się być perfekcyjny i pełen miłości. W końcu są nierozłączni, zawsze zadowoleni i wydają się mieć wszystko. Tylko dlaczego Grace nie odbiera telefonów i nie pracuje? Dlaczego nigdzie nie pojawia się sama? I po co zainstalowano kraty w oknie jej sypialni?

Miałam wrażenie, że tę książkę widziałam niemal wszędzie. Na blogach, vlogach i bookstagramach. Okładka intrygowała, opis przeczytałam pobieżnie, a ja o niej zapomniałam. Aż do momentu gdy dostrzegłam ją na przecenie w empiku. Tak, po raz pierwszy od bardzo dawna wydałam pieniądze w tym siedlisku szatana. Pozostaje pytanie, czy wyrzuciłam pieniądze w błoto?

Bardzo przypadł mi do gustu sposób prowadzenia narracji. Zawsze podkreślam, że lubię krótkie rozdziały. Tutaj nie dość, że był one dość krótkie to jeszcze rozdzielone na dwie strefy czasowe - teraz i kiedyś. Mogłoby się wdawać, że utrudni to lekturę. Tutaj jest zupełnie inaczej. Ten prosty zabieg buduje napięcie i wprowadza pewien element niepokoju. Nie ma tu wątków pobocznych więc nic nie rozprasza czytelnika. Ma on całkowitą swobodę w poznawaniu historii państwa Angel.

Dość ciężko zorientować się, że jest to debiut. Oczywiście jeśli pominie się opis na okładce, treść dobrze maskuje ten fakt. Opisy są barwne i choć nie należą do najdłuższych, idealnie obrazują świat bohaterów. Sam język autorki jest prosty, niewyszukany i tym samym rewelacyjnie wpasowany w książkę. To ten ich typ, który należy do łatwych i przyjemnych.

Po skończeniu tej lektury, uderzył mnie jeden wniosek - taka historia naprawdę może mieć miejsce. Niby żyjemy w czasach medialnego ekshibicjonizmu i ciekawskich oczu zerkających na nas z każdej strony. Niby, bo tak naprawdę nigdy nie zastanawiamy się czy to co widzimy u innych nie jest samym opakowaniem. Otoczką, która ma zamydlić nam oczy. Właśnie ta świadomość najbardziej dała mi do myślenia. I chyba właśnie za to polubiłam tę pozycję najbardziej.

Zawsze powtarzam, że niezbyt lubię wypowiadać się o rzeczach, których nie znam. Dlatego staram się czytać bestsellery. Żeby wyrobić sobie o nich zdanie i stwierdzić czy rzeczywiście są tak rewelacyjne. W przypadku Za zamkniętymi drzwiami stwierdzam, że jest w tym ziarnko prawdy. To wciągająca książka, jednak na chwilę. Obawiam się, że szybko znajdzie się pozycja, która ją przebije i zajmie jej miejsce w głowie czytelnika. Mimo to, jest warta nawet chwilowej uwagi.

Czy istnieje coś takiego jak perfekcja?

A może gdy na naszej drodze pojawia się ktoś idealny, powinniśmy być bardziej podejrzliwi i czujni?

Grace była pewna, że spotkała swojego księcia z bajki. Życie momentalnie pozbawiło ją tych złudzeń. Jack omotał kobietę tak umiejętnie, iż szybko, bez namysłu oddała mu całą siebie. Pozornie tworzą doskonałe małżeństwo, a wszystkie koleżanki zazdroszczą jej tak troskliwego i wspaniałomyślnego męża. Nikt nie jest w stanie powiedzieć o nim złego słowa, tym bardziej, że szlachetnie broni kobiet, które są ofiarami przemocy domowej. Para wygląda na szczęśliwą, więc nie wzbudza żadnych podejrzeń. To, co tak naprawdę dzieje się w ich domowym zaciszu, diametralnie rożni się od iluzji, jaką umiejętnie stworzyli.

Nie da się ukryć, iż już od pierwszych stron czytelnik dowiaduje się, że idealne małżeństwo to kłamstwo, a Jack znęca się nad żoną psychicznie. Napięcie jest niemal namacalne. Kobieta tak bardzo boi się zawieść męża na przyjęciu z przyjaciółmi, że od razu przeczuwamy, jaki jest ich sekret. Zaskakuje także to, że małżonkowie we wszystkim się zgadzają, a dziewczynie nie przeszkadza nawet brak prywatności, czy własnego telefonu komórkowego. Stopniowo odkrywamy jakie kary wobec Grace są stosowane, ale także poznajemy historię tego związku.

Gdzie się podział ten idealny dżentelmen, za którego go miałam? Czy była to jedynie poza, czy do tej pory ukrywał prawdziwe "ja" za pozorami łagodności i życzliwości, by mi zaimponować?
Od razu dostrzegłam, że mężczyzna ma wszystko świetnie zaplanowane, a ofiara jest już od początku skazana na klęskę. Wszystkie sytuacje są ukartowane i zawsze oprawca wyprzedza ją o krok. Przypomina to sadystyczną zabawę w kotka i myszkę, gdzie siłą napędową jest strach.

Czy są jakieś szanse, że uda się powstrzymać szaleńca?

Bardzo podobało mi się, że autorka ukazała dwie ramy czasowe, opisane zostaje, co dzieje się obecnie oraz jak to wyglądało wcześniej, dzięki czemu mamy możliwość dokładnie wgłębić się w funkcjonowanie ich związku.

Dobrze nakreślony zostaje portret psychopaty. Jack to świetny przykład fałszu. Wszyscy go uwielbiają i chwalą, darzą ogromnym zaufaniem, więc nikt nie uwierzy w okrutne rzeczy, jakich dokonuje. Potrafi zmanipulować każdego. Psychologiczna gra, którą prowadzi szokuje i przeraża. Autorka doskonale ukazała emocje, jakie towarzyszą ofierze. Bezsilność i trwoga, jakie odczuwa są niemal namacalne i przenoszą się na czytelnika. Zabrakło mi niestety wgłębienia się w umysł samego oprawcy. Ogólnie niewiele się o nim dowiedziałam. Moim zdaniem to jest właśnie dość duża wada powieści, że nie przedstawiono jego odczuć, motywów. Mimo iż jest negatywną, okrutną postacią, chciałabym go bardziej poznać, dowiedzieć się co nim tak naprawdę kieruje, co czuje i myśli.

Ta mroczna historia niewątpliwie trzyma w napięciu i porusza, ale także wywołuje wiele refleksji na temat tego, czy perfekcja istnieje. Wielokrotnie w trakcie lektury, zastanawiałam się co tak dokładnie wiem o ludziach, sąsiadach, których mijam codziennie, czy znam ich problemy, czy naprawdę są tacy zgodni, jak się może zdawać. To jest właśnie najgorsze w tej opowieści, że podobne straszne sytuacje mogą dziać się rzeczywiście, całkiem niedaleko nas.

Za zamkniętymi drzwiami wzbudza całą paletę emocji, obok tak trudnego tematu nie można być przecież obojętnym. Pojawia się także niedowierzanie. Podczas czytania często rozmyślałam, czy to możliwie, że żaden znajomy nie zauważył niczego niepokojącego. Czy naprawdę można kogoś bezkarnie więzić i znęcać się nad nim, bez żadnych konsekwencji? Dziwne bardzo, że Grace nie była ani trochę podejrzliwa w stosunku do Jacka. Czy był tak świetnym manipulatorem, czy to ona wykazała się wielką naiwnością? Może wcale nie cechowała go aż tak ogromna inteligencja, a po prostu kobieta sparaliżowana strachem, uległa i nie miała siły walczyć. Doskonale ukazana tu została destrukcyjna moc przerażenia, które zniewala człowieka.

Strach. Nie ma nic wspanialszego. Uwielbiam na niego patrzeć, uwielbiam wdychać jego zapach. A już najbardziej lubię go słuchać.
Muszę się przyznać, że postawiłam tej książce poprzeczkę bardzo wysoko. Nastawiłam się na naprawdę mocną opowieść, tym bardziej skoro nosi miano najlepszego thrillera 2016. Niestety odrobinę się zawiodłam, bo czegoś mi tu zabrakło. Fakt, powieść trzyma w napięciu i czyta się ją z zapartym tchem, jednak jest bardzo przewidywalna i mało wyrazista. Ten temat jest poruszany często, dlatego niektóre sceny zostały moim zdaniem opisane trochę za mało drastycznie. Nie byłam przerażona czy silnie niespokojna, nie czułam nagłych skoków adrenaliny ani większego zaskoczenia. Żałuję również, iż autorka nie wgłębiła się w umysł psychopatycznego Jacka, a całość jest opisana jedynie z perspektywy ofiary.

Nie jest to co prawda historia, która zostaje w pamięci na długo, ale na swój sposób pochłania czytelnika i wywołuje ciarki na plecach. Nie ukrywam, że czytało mi się ją naprawdę dobrze, błyskawicznie kroczyłam po kolejnych stronach z ciekawością, więc mimo tych paru wad, jestem zadowolona. Za zamkniętymi drzwiami to debiut autorski, zatem wierzę, że następna książka będzie jeszcze bardziej porywająca. Myślę jednak, że każdy, kto dopiero rozpoczyna swoją przygodę z thrillerami psychologicznymi, będzie tą pozycją zachwycony, tak więc polecam!

Grace jest piękną kobietą, ma przystojnego, kochającego męża Jacka – znanego prawnika i okazały dom, którego zazdroszczą im znajomi. Oboje chętnie organizują przyjęcia dla przyjaciół i wyjeżdżają na wakacje, o jakich większość ludzi może jedynie pomarzyć. Zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia i od tego czasu są nierozłączni.

A może to jedynie złudzenie? Może za tym idealnym obrazem, kryje się nieprawdopodobne okrucieństwo? A co, jeśli perfekcyjne małżeństwo Grace i Jacka to po prostu kłamstwo, doskonale wyreżyserowany spektakl, który każdego dnia odgrywają ofiara i kat?

B. A. Paris stworzyła powieść niezwykłą – brutalną, szokującą, do końca trzymającą w napięciu. Przedstawiła relację dwojga ludzi, mieszkających pod tym samym dachem – oprawcy i ofiary.

Całą historię poznajemy z perspektywy Grace. Gdy spotkała Jacka, natychmiast się w nim zakochała. Zauroczył ją, tańcząc z jej, mającą zespół Downa, siostrą – Millie. Był czuły, opiekuńczy, pełen uwagi i troski dla nich obu, a przede wszystkim nie uciekł, jak większość mężczyzn, których poznawała do tej pory. Zdawał się akceptować fakt, że już do końca życia Grace będzie się opiekowała chorą siostrą.

Szybkie oświadczyny i ślub nie wzbudziły w niej podejrzeń. Niestety, tuż po zawarciu związku małżeńskiego, uwielbiany i powszechnie szanowany obrońca maltretowanych kobiet, Jack Angel, okazał się być całkowitym zaprzeczeniem obrazu swojej osoby, jaki udało mu się stworzyć w oczach żony i znajomych.

Choć Jack chętnie sycił swe oczy zdjęciami pobitych kobiet, w imieniu których występował przed sądem, sam gustował w subtelniejszych formach przemocy. Całkowicie kontrolował Grace, zamknął ją w domu, uniemożliwiając kontakt z kimkolwiek, głodził i zmuszał do posłuszeństwa, grożąc skrzywdzeniem Millie.

O tym, do czego zdolny jest Jack oraz jak bardzo jest przebiegły i wyrafinowany, Grace zdołała się już przekonać, podczas podróży poślubnej do Tajlandii. Każda kolejna, nieudana próba ucieczki, utwierdzała ją w przekonaniu, że wyrwanie się z piekła, jakie zgotował jej mąż, jest niemal niemożliwe. Jedynie myśl o niepełnosprawnej siostrze skłaniała panią Angel do tego, by codziennie wstać z łóżka.

Powieść czyta się znakomicie, a świadomość, że tego typu zdarzenia mogą mieć miejsce tuż obok nas, jest przerażająca. Mocna, wciągająca, skłaniająca do refleksji rzecz. Choć to jedynie fikcja literacka, dobrze skrojony thriller, lektura Za zamkniętymi drzwiamipozostawia niezatarte wrażenie.

Portal Goodreads jest jedną z najczęściej odwiedzanych przeze mnie stron internetowych - i to zarówno w celu aktualizacji moich własnych dokonań czytelniczych jak i poszukiwania nowych rekomendacji. Zdaję sobie sprawę z tego, że nominacja do nagrody Goodreads nie zawsze świadczy o wysokim poziomie pozycji, ale i tak staram się zapamiętywać dany tytuł i wypatrywać jego potencjalnej premiery w Polsce. Właśnie dlatego zainteresowałam się debiutancką powieścią B. A. Paris - Za zamkniętymi drzwiami. I absolutnie tego nie żałuję.

Grace i Jack wydają się stanowić jedną z tych irytująco perfekcyjnych par, na które patrzy się z nutą zazdrości i podejrzliwości. On jest cenionym prawnikiem specjalizującym się w sprawach dotyczących przemocy domowej, zwłaszcza maltretowanych kobiet; ona zajmuje się domem i wydaje się być doskonała w każdej roli jaką obiera - gospodyni, kucharka, artystka… Oboje są piękni i zamożni, a dodatkowo po kilku miesiącach od ślubu nadal sprawiają wrażenie bajecznie w sobie zakochanych. Bajka. Perfekcyjny obraz ma jednak pewne skazy - Grace nigdy nie opuszcza domu bez swojego męża, nie ma własnej komórki, ani adresu mailowego a dom, w którym mieszka razem z mężem otoczony jest wysokim murem.

Za zamkniętymi drzwiami to kolejny thriller, który odbiega od innych pozycji w swoim gatunku. Z drobnymi wyjątkami, nie mamy do czynienia z historią wypełnioną twistami fabularnymi a tajemnica związana z “prawdziwą stroną małżeństwa” Grace i Jacka zostaje nam ujawniona przez autorkę w początkowych rozdziałach - zresztą, możemy się jej domyślić nawet zapoznawszy się jedynie z blurbem powieści. Przywykłam do thrillerów skonstruowanych w nieco odmienny sposób (z wartką akcją i wspomnianymi już zwrotami fabularnymi) i nie spodziewałam się, że rozwiązanie zaproponowane przez B. A. Paris przypadnie mi do gustu. Ale tak się stało.

B. A. Paris opowiada swoją historię naprzemiennie z perspektywy Grace “teraz” i “kiedyś” (obejmującego głównie początek znajomości i małżeństwa Grace i Jacka). Od samego początku autorka kreuje niepowtarzalną atmosferę niepokoju i nieubłaganie upływającego czasu, którą, pomimo wykorzystania w trakcie trwania powieści kilku podobnych rozwiązań fabularnych, udaje się utrzymać aż do wielkiego finału. Powieść B. A. Paris czyta się z napięciem, przerzucając kolejne strony. W historii Grace i Jacka jest coś niesamowicie przerażającego, co niemal wywołuje nieprzyjemne uczucie w żołądku.

Owszem, pojawiają się pewne sceny, które sprawiają, że czytelnik zaczyna kwestionować prawdopodobieństwo takiego scenariusza, a i sama postać czarnego bohatera, wydaje się tak przebiegła i przepełniona złem, że niemal przerysowana. Równocześnie jednak jest w tej historii coś takiego, że wydaje się ona prawdziwa. Grace ma słabsze i mocniejsze momenty i zdarza się, że podajemy w wątpliwość jej zdolność do racjonalnego oceniania rzeczywistości, ale w przeważającej części budzi współczucie. B. A. Paris udaje się oddać niesamowitą więź siostrzanego uczucia; skomplikowaną psychikę człowieka ogarniętego chorą obsesją i terror w jakim żyje bohaterka. A zakończenie stanowi idealne dopełnienie całej historii - może nie zaskakujące, ale niesamowicie dobrze poprowadzone.

Za zamkniętymi drzwiami to naprawdę udany debiut B. A. Paris. Przyzwyczajona do nieco innych rozwiązań jeśli chodzi o thrillery, spodziewałam się czegoś innego, ale nie oznacza to, że czuję się rozczarowana lekturą. Wręcz przeciwnie, ten powiew świeżości jest dla mnie dodatkowym atutem. B. A. Paris nie tworzy historię bez skazy, ale jest ona na tyle zajmująca, że nam to nie przeszkadza. Za swojej strony - szczerze polecam i liczę na to, że autorka i wydawnictwo nie każą nam długo czekać na kolejną powieść.

Powiedzenie ‘pozory mylą’ jest chyba najbardziej odpowiednim stwierdzeniem naszych czasów. Pierwszy rzut oka na daną osobę mówi nam wszystko. Styl w jakim się ubiera, słowa jakie wypowiada, maniery, ogólna prezencja. To jesteśmy w stanie zauważyć i od razu wydać wyrok. Czasami pod piękną otoczką kryje się jednak okrutne wnętrze.

Grace i Jack to małżeństwo z pozoru idealne. On jest przystojnym prawnikiem odnoszącym sukcesy, ona rewelacyjną panią domu. Ich wielki dom nie raz gościł przyjaciół i znajomych na wystawnych przyjęciach. Jednak gdy przyjrzeć się bliżej można zauważyć niepokojące szczegóły. Dlaczego w oknach są kraty? Dlaczego Grace nie ma komórki? W tych czasach przecież każdy je ma. Dlaczego mąż nigdy nie odstępuje jej na krok? Co dzieje się za zamkniętymi drzwiami ich rezydencji po wyjściu gości?

Czytając Za zamkniętymi drzwiami już od pierwszych stron nie sposób nie odczuć na własnej skórze tego dreszczu niepokoju i uczucia, że w tym małżeństwie coś jest bardzo ale to bardzo nie tak. Historia jaką przedstawia nam autorka po jakimś czasie wydaje się przewidywalna i teoretycznie wiemy, jak się zakończy. Coś jednak chwyta nas za rękę i każe nam czytać dalej. Niepewność, strach i napięcie to emocje, które towarzyszą nam przez całą lekturę. Przez wprowadzoną narrację jednoosobową niemalże możemy wczuć się w tragiczną sytuację głównej bohaterki, a przedstawione fakty z przeszłości pozwalają nam zrozumieć jak doszło do tych niefortunnych wydarzeń. Gdy każda próba kończy się porażką i karą, uczucie osaczenia i bezsilności jest wszechogarniające. Oprawca jest zawsze krok przed nami trafnie analizując nasze poczynania powoli zamyka nas w klatce, z której nie ma ucieczki.

Sądząc po jego zaskoczonej minie, oczekiwał raczej namawiania, żeby zmienił zdanie, i zapewnień o doskonałym samopoczuciu. Cieszyłam się w duchu, że znów zdołam go przechytrzyć.
Grace to twarda i opiekuńcza kobieta. To ona przez całe życie była oddana swojej młodszej siostrze i zastępowała jej rodzinę. Ciągłe zainteresowanie siostrą utrudniało jej odnalezienie miłości, a kiedy myślała, że już ją odnalazła, nie trwała ona długo. Jednak gdy na horyzoncie pojawia się nieziemsko przystojny Jack, który postanawia zaopiekować się nie tylko Grace ale też i jej siostrą, kobieta nie waha się ani chwili i zgadza się na małżeństwo.

Debiuty nie zawsze są idealne. Tak było i tym razem. Mimo tego, że z całego serca dopingowałam głównej bohaterce w nierównej walce z oprawcą, to jednak w ogólnym rozrachunku nie mogłam jej polubić. Ciągle zastanawiam się jak trzydziestokilkuletnia, twardo stąpająca po ziemi kobieta, doświadczona przez los może być tak naiwna. Już od pierwszych stron nie mogłam uwierzyć w to, co robi i bezgłośnie krzyczałam do niej ‘Opanuj się! Zatrzymaj i zastanów się nad tym!’ Jednak nie zmieniła zdania, a ja zaczęłam się zastanawiać jaką ja podjęłabym decyzję będąc na jej miejscu i jak próbowałabym wybrnąć z sytuacji w jaką się wpakowała. Ciężko jest też uwierzyć, że obserwatorzy nie chcą dociec prawdy, gdy wydaje im się, że coś jest nie tak. Chociaż z drugiej strony taka postawa nie jest czymś nowym w społeczeństwie. Zazwyczaj odwracamy wzrok, szybko próbujemy zapomnieć i udajemy, że wszystko jest w porządku.

Szczyci się tym, że mówi tylko prawdę, a jednocześnie bawi go fakt, że jedynie ja rozumiem, co właściwie kryje się za jego słowami.
Podwójna nominacja w plebiscycie Goodreads Choice Awards i zdobyte szturmem listy bestsellerów to dla debiutantki ogromny sukces. Tym bardziej, że zachwyty nad jej powieścią ‘Za zamkniętymi drzwiami’ są jak najbardziej trafne. B. A. Paris stworzyła powieść nietuzinkową i trzymającą w napięciu, a styl jakim nas raczy można przypisać z pewnością pisarzom obeznanym już w rzemiośle.

Po zamknięciu książki ciągle zastanawiałam się, czy Grace miała szansę postąpić inaczej? Czy rozegrałabym tą swoistą bezkompromisową grę inaczej? Ciężko powiedzieć, gdy nie przeżyło się tego, co ona. B.A. Paris wprowadziła nowy powiew świeżości w kategorię thrillerów, a tą powieścią postawiła sobie bardzo wysoko poprzeczkę. Jestem bardzo ciekawa czym nas jeszcze zaskoczy.

Perfekcyjna miłość. Myślisz, że taka nie istnieje, ale wyobraź sobie, że właśnie tak krystaliczne uczucie niespodziewanie puka do twojego serca. Małym gestem utwierdza cię w przekonaniu, że dźwignie nawet najcięższy bagaż, jaki przez lata zbierał twój poharatany życiorys. Początkowo masz duże obawy i nie ufasz szczęściu, które tak nagle wtargnęło do twojego życia. Z czasem jednak otwierasz się i pozwalasz sercu chłonąć uśmiech, jaki ze szczerą śmiałością dostarcza nowy wybranek – mężczyzna idealny. Widzisz, jak traci dla ciebie głowę i chcesz dzielić z nim każdą chwilę, a gdy prosi cię o rękę, nie zastanawiasz się długo, w końcu taka miłość nie zdarza się więcej niż raz. Doskonale wiesz, że właśnie spełniają się Twoje marzenia i chociaż wszystko dzieje się tak szybko, czujesz się zwyczajnie szczęśliwa. Szkoda tylko, że Twój uśmiech zgaśnie chwilę po tym, jak obrączka zalśni na twoim palcu. Zgaśnie i nie pojawi się już nigdy więcej…

Jack i Grace są małżeństwem wzorcowym. Piękny dom i wakacje w cudownej Tajlandii bez dwóch zdań świadczą o ich bogactwie, a wyrafinowane przyjęcia dla przyjaciół potwierdzają, że czarująca para dobrała się wręcz perfekcyjnie. Tę dwójkę łączy nieprzeciętna miłość, która kwitnie na oczach znajomych i sprawia, że małżonkowie nie potrafią rozdzielić się nawet na chwilę. Bajeczna otoczka uroczego związku jest marzeniem wielu par, ale wystarczy przyjrzeć się dokładniej, aby dostrzec to, co gołym okiem jest niedostrzegalne. Grace bowiem nigdy nie wychodzi z domu sama, nie odbiera żadnych połączeń, nie posiada też własnego telefonu, a nawet zwykłego długopisu. Coś tu zatem nie gra. Nieskazitelne wrażenie okazuje się bowiem przebiegłym kamuflażem, który skrywa paskudną tajemnicę. Co tak naprawdę dzieje się za zamkniętymi drzwiami perfekcyjnego domu?

Tytułowe drzwi otwiera główna bohaterka, której pierwszoosobowa narracja towarzyszy czytelnikowi aż do samego finału. Grace przeplata bieżącą opowieść z własnymi wspomnieniami, które w sposób elektryzujący i nadzwyczaj przejrzysty obrazują narodziny prawdziwego koszmaru. Już pierwszy podryg tej historii potwierdza, że B.A. Paris stworzyła fabułę mocną i wyraźnie uzależniającą. Trudno bowiem oderwać się od realnych emocji, jakie niemal od początku manipulują chłonnym umysłem czytelnika. Odbiorca z przerażeniem obserwuje, jak bardzo chore pomysły mogą kryć się pod wyrachowanymi pozorami pięknej codzienności. Świadomość misternej gry, jaka toczy się pod dachem pozornie szczęśliwego małżeństwa, wypełnia strachem całą przestrzeń fabularną i mimowolnie rzuca cień także na wyobraźnię czytelnika.

Bezradność sytuacji, w jakiej znajduje się Grace, zdaje się być naoczna i wyzwala naturalną chęć ludzkiej pomocy, ale bohaterka nie ma najmniejszych szans, aby kogokolwiek o tę pomoc poprosić. Autorka proponuje jej rolę żywej marionetki, której autentyczny strach staje się szotem witaminowym dla chorego oprawcy. Kobieta nieustannie walczy, jest zdeterminowana i szuka najmniejszej luki w perfekcyjnej grze pozorów, w jaką dała się tak łatwo wciągnąć. Niestety, reżyserem przerażającego spektaklu jest mistrz psychologicznych zagrywek, który własną egzystencję obudował wręcz modelowym wizerunkiem. Nieprzeciętny małżonek i oddany przyjaciel, rasowy dżentelmen i bogaty prawnik, który na co dzień staje w obronie maltretowanych kobiet. Oficjalne życie tego mężczyzny jest bowiem przemyślaną przykrywką dla działań, które sprytnie zaplanował w swojej chorej głowie. Nie ma tu miejsca na nadzieję, gdyż nawet ta kopie sobie grób i umiera na oczach przejętego własną niemocą czytelnika.

W ogromie tak hipnotyzujących emocji lektura upływa niesłychanie szybko i trudno znaleźć w niej elementy, które znacząco osłabiałyby finalne wrażenie. Pewne podejrzenia może jednak wzbudzać samo zakończenie, które przez zauważalną niejednoznaczność może wnikliwemu odbiorcy odebrać poczucie wiarygodności. Drobne wątpliwości mogą też zasiać niektóre sceny, które celowo ubrane są w łatkę niedopowiedzenia, ale ten zabieg zdaje się odpowiednio zastosowany i zwyczajnie wzmacnia emocjonalny odbiór powieści.

Niełatwo doszukać się na rynku tak wyraźnej i hipnotyzującej książki, która nieprzerwanie trzyma odbiorcę w napięciu. Za zamkniętymi drzwiami odbywa się bowiem realny koszmar, który autorka precyzyjnie owija w grę naprawdę przemyślanych pozorów. Nie ma wątpliwości, że mocna powieść B.A. Paris napisana jest z klasą oraz umiejętnościami, o które trudno posądzić jest właśnie debiutanta. Podczas tej lektury nikomu nie grozi zanik emocji więc jeżeli jesteście gotowi na prawdziwy zastrzyk wrażeń, koniecznie zaopatrzcie się we własny egzemplarz. Pochwały dla brytyjskiej autorki zdają się naprawdę w pełni zasłużone.