Siedem lat później

Tym razem Wiśniewski opowiada nie tylko o swojej pracy naukowej i pisaniu książek, ale też, a może przede wszystkim odnosi się do bieżących problemów, wyraża swoje zdanie na tematy polityczne i społeczne. Odnosi się do konkretnych sytuacji, które go rozczarowały, w których źle się czuł, a na których rozwój nie miał wpływu.
Nadal to jest inteligentna rozmowa dwójki błyskotliwych osób, którą bardzo dobrze się czyta. Jeden punkt odjęty w ocenie, w stosunku do wcześniejszej części, ponieważ jest kilka wątków, które powtarzają się z "Arytmii uczuć". Pisarz przytacza te same przykłady, opowiada ponownie te same historie...