Ziarno prawdy
ebook: mobi (kindle), epub (ipad), pdf

Bardzo dobry kryminał z ciekawą historią w tle. Gdyby ktoś po przeczytaniu "Uwiklania wahał się czy warto sięgnąć po tę lekturę to zdecydowanie namawiam. Według mojej opinii ten tom trylogii bije na głowę pierwszy. Czas chyba wybrać się do miasta ojca Mateusza z krótką wizytą :)

Kolejny dobry kryminał pana Miłoszewskiego. Czyta się naprawdę dobrze, szybko, z zainteresowaniem.
Prokurator Szacki, choć nadal wzbudza moją sympatię, nieco mniej mi się tutaj podobał: jakiś taki zgorzkniały (choć namieszał i "napsocił" w swoim życiu, więc wygnanie do Sandomierza na własne życzenie ma), złośliwy, nieprzyjemny, na szczęście tylko na początku, później, wciągnięty w wir kryminalnej zagadki, łagodnieje, choć inteligentny dowcip i cięta riposta go nie opuszczają.

Pod względem kryminalnym kolejność czytania książek nie ma znaczenia, jednak, jeśli nie jest komuś obojętny wątek prywatny pana prokuratora, należy je czytać w odpowiedniej kolejności.

Jedyny minus książki, zresztą podobnie jak przy poprzedniej ("Uwikłanie")to wyjaśnienie motywów popełnienia zbrodni, w tym wypadku bardzo brutalnych. Jak dla mnie zbyt skomplikowany, wydumany, osadzony w dalekiej przeszłości. Tutaj jest to tylko przesłona dymna, bo nic nie jest takie, na jakie wygląda, ale mimo wszystko zbyt to wszystko zawiłe momentami.

Dzięki panu Miłoszewskiemu (między innymi) wiem, że nie tylko Skandynawią dobry kryminał stoi, wręcz przeciwnie, znacznie mi bliżej do naszego podwórka, bo naprawdę w niczym nie ustępuje "obcym" a do tego można się zapoznać z ciekawymi historiami osadzonymi w tle opowieści, jak chociażby żydowskie korzenie Sandomierza, który w końcu nie będzie mi się tylko kojarzył z "Ojcem Mateuszem"...

Błyskotliwy prokurator i jego erotyczne podboje w scenerii Santo-domingo (jak nazywała Sandomierz jedna z moich znajomych). Uwikłanie przeczytałem zaraz po premierze. Od tamtej pory „zaniedbałem” Miłoszewskiego. A nie powinienem! Biję się w pierś i zabieram za nadrabianie… Bo warto.

Niesamowity kryminał. Szybka akcja, liczne zagadki no i oczywiście prokurator Szacki - po prostu samo się czyta. I jeszcze ten klimat Sandomierza....super sprawa.

Po raz kolejny Miłoszewski udowadnia, że jest dobrym pisarzem. Jego druga część cyklu o prokuratorze Szackim niczym nie ustępuje pierwszej. Jest jednak też pewien powiew świeżości - zmiana miejsca akcji, a także pewna metamorfoza głównego bohatera.
Czyta się bardzo dobrze. Czytelnik jest na prawdę wciągnięty i nie może doczekać się, co się wydarzy na następnych stronach, a przecież tego właśnie oczekujemy od kryminału. Nie mogę doczekać się kolejnej książki.
Gorąco polecam.

Przede wszystkim - znakomicie napisane. To, że Miłoszewski dwukrotnie odebrał nagrodę za najlepsze powieści kryminalne, to nie przypadek.
Idealna fabuła z intrygą nie za bardzo zawiłą, ale i nie za prostą. Emocjonującą nie tylko historią kryminalna, ale i odwołaniami historycznymi, społecznymi. Kreacje bohaterów - mistrzowskie, żywe, prawdziwe i barwne. Tło akcji dobrane idealnie.
Nie wiem jak to robi Miłoszewski, ale wiem jedno pisze rzeczy arcyudane, czytające się jednym tchem i kończy się to wszystko pragnieniem następnej książki.

Jak na razie zakończyłem przygodę z prokuratorem Teodorem Szackim. Przyznaję, była bardzo emocjonująca. Chwilami też rozbawiła tak, że śmiałem się w głos. Dawno nie czytałem tak rewelacyjnego kryminału. Moja lista ulubionych autorów i ich książek znowu się powiększa. Co mogę więcej powiedzieć, tylko tyle:
Czytajcie Zygmunta Miłoszewskiego, bo na prawdę warto!!