Grząskie piaski
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)

Odkąd tylko zacząłem czytać powieści Henninga Mankella, zawsze chciałem zadać mu wiele pytań. Chyba nigdy nie ceniłem żadnego autora jak jego, miałbym z nim wiele do omówienia. Nie było mi to nigdy dane, z racji w pełni zrozumiałych. Tym bardziej teraz, jest to niemożliwe, Henning Mankell przedwcześnie zmarł, pozostawiając sierotami wielu swoich fanów.

Jego ostatnia książka - powieść biograficzna, którą pisał będąc w pełni świadomym swojej choroby i konsekwencji z niej wynikających, może stanowić dla wielu czytelników zbiór odpowiedzi na pytania, które chcieli skierować do autora. Przyjemniej ja sam znajduję w niej wiele słów, które oczekiwałem usłyszeć od autora. Oprócz nich, odkrywam także Henninga Mankella, jakiego nie znałem, jego inne oblicze - te, które każdy człowiek stara się skrywać pod przybraną na czas życia maską. Kiedy, w pewnym momencie ta maska opada, można dostrzec w człowieku to, co starał się on skrzętnie ukrywać. Wszystkie refleksje, myśli, które autor przechowywał przez całe życie w odmętach swej pamięci, i które przelał na papier w Grząskich piaskach”, mogą stanowić ukoronowanie jego twórczości. Czytając je, przez cały czas próbowałem wyobrazić sobie Henninga Mankella, w różnych momentach jego życia. Doszukiwałem się jego autoportretów w stworzonych przez niego fikcyjnych bohaterach. Być może, za kilkanaście, kilkadziesiąt lat, Henning Mankell zatrze się w mojej pamięci, pogrążą go te tytułowe „Grząskie piaski”. Jednak teraz, nie mogę jeszcze dopuścić do siebie myśli, że kropka postawiona w epilogu tej powieści, była tą ostatnią. Jest mi tak bardzo przykro, bo spędziliśmy razem tyle lat, a autor uczył mnie stawiać w mojej kryminalno - czytelniczej karierze pierwsze kroki.
Jest mi też ciężko oceniać tę książkę, trudno przecież wyrazić swój pogląd na czyjś testament. W ten sposób traktuję właśnie „Grząskie piaski”. Jako testament i pożegnanie z kimś, kogo ceniłem i zawsze czekałem na to, co ma do powiedzenia.

Żegnaj…