Ostatnie życzenie - ebook (epub, mobi) Andrzej Sapkowski

Wiedźmin. Większość z nas o nim już słyszała. Część przeczytała sagę, część obejrzała serial... Moja przygoda z Wiedźminem zaczęła się dawno temu, bo jakieś 20 lat temu! Ale to nie było też tak od razu. Mój brat uwielbiał fantastykę i zawsze, gdy szliśmy razem do biblioteki próbował mnie namówić na coś. W końcu dał mi właśnie "Ostatnie życzenie" i powiedział, żebym przeczytała jedno opowiadanie, jeśli mi się spodoba, to przeczytam dalej, jeśli nie, to on już w ogóle mnie nie będzie nakłaniał. I tak też zrobiliśmy. Przeczytałam jedno opowiadanie. I tak zaczęłam czytać fantastykę. Nie czytam jej zbyt dużo, ale od czasu do czasu nachodzi mnie ochota na sięgnięcie po coś z tego gatunku!

Te 20 lat temu przeczytałam 7 tomów, czyli praktycznie całą sagę i z tego co pamiętam byłam nią zauroczona. Teraz po obejrzeniu serialu stwierdziłam, że przyszedł czas, żeby powrócić i zobaczyć jak teraz, po tylu latach odbiorę tą lekturę. I powiem tak: nic się nie zmieniło. Czytało mi się tak samo jak wtedy, tak samo lektura mnie wciągnęła, wykreowany przez Autora świat fascynował i ciekawił, a Geralt nadal imponował swoją odwagą, intrygował sposobem bycia i bawił fantastycznym poczuciem humoru przepełnionym ironią i sarkazmem.

Dla mnie to była niewątpliwie bardzo sentymentalna podróż. I z racji tego bardzo trudno o obiektywizm w jej ocenie. Kolejne tomy czekają na przypomnienie. I jest to saga, do której wiem, że jeszcze nie jeden raz wrócę.

Ostatnio poczułam się otoczona i osaczona ze wszystkich stron przez Wiedźmina. Ogromne plakaty, nagłówki na portalach, miliony postów i stories na IG. Ale zanim obejrzę serial – odświeżę książki!

I po otwarciu Ostatniego życzenia przepadłam! Od razu przypomniało mi się, dlaczego czytając pierwszy raz, natychmiast zrozumiałam fenomen tej opowieści.

Cały kompletny świat zamieszkany przez ludzi i nieludzi. Elfy, krasnoludy, diabły, potwory wszelkiej maści i skomplikowanego nazewnictwa. Oraz czarodziejki i czarodzieje. I wiedźmini.

Królestwa, królowe, księżniczki, wojny, napaści, bitwy.

Krwawe i brutalne, ekscytujące i straszne. I dowcipne!

Genialna zabawa znanymi motywami, baśniami i wątkami. A także przysłowiami i porzekadłami.

Historia Wiedźmina Geralta, mutanta do wynajęcia, prowadzi nas od jednego jego zlecenia fo innego, wędrując przez królestwa Nilfgaardu, Cintry aż po Kraniec Świata. „Tam gdzie, tam gdzie…

⁃ Dobranoc – powiedział diabeł”

Przed pierwszym spotkaniem z Sapkowskim (a było to prawie 20 lat temu) nie czytałam nic z gatunku fantasy. I szczerze mówiąc, później też niespecjalnie mnie do niego ciągnęło. Ale Wiedźmin jest pochłaniający, wciągający, urzekający!

Ostatnie życzenie to kilka historii Geralta z Rivii połączonych jego rekonwalescencją w zaprzyjaźnionej świątyni bogini Melitele, po krwawej i wyczerpującej walce ze strzygą.

Poznajemy historię potwora Nivellena, królewny Renfri i rzezi w Blaviken, Jeża z Erlenwaldu i dziecka Niespodzianki z Cintry, diabła Torque i Lille z Krańca Świata a także przyjaciela Geralta barda Jaskra i czarodziejkę Yennefer. Większość tych postaci będziemy spotykać wielokrotnie w kolejnych tomach. W następnych niesamowitych przygodach Geralta.

Nawet jak nie lubicie fantasy, spróbujcie, baśnie Sapkowskiego dla dorosłych, urzekają lepiej niż bracia Grimm, Charles Perrault i Brzechwa Dzieciom!

Polecam!

PS. Obejrzałam 1 odcinek serialu! Jest cudowny! Rzadko odpowiadam na zew seriali – tu dam się wciągnąć!

Od wielu lat sukcesywnie obiecywałem sobie, że w końcu ponownie przeczytam Sagę o Wiedźminie, jednak zawsze odkładałem to na później. W ten sposób minęło już ładnych parę lat od mojej poprzedniej lektury. W tym roku postanowiłem to zmienić i sięgnąłem po pierwszy zbiór opowiadań - Ostatnie życzenie, rozpoczynający historię Geralta z Rivii.

Ostatnie życzenie składa się z sześciu opowiadań, a każde z nich pokazuje jedną z przygód wiedźmina Geralta. Pomiędzy nimi znajdziemy krótkie teksty zatytułowane Głos rozsądku, które przedstawiają proces rekonwalescencji głównego bohatera w świątyni Melitele u Nenneke. Jest to wynik spotkania Geralta ze strzygą, które zostało opisane w pierwszym z opowiadań. Natomiast kolejne niejako nakreślają postać głównego bohatera oraz pokazują jego wcześniejsze przygody.

Opowiadania są bardzo różne. Przy niektórych świetnie się bawiłem, przy innych mniej, ale nie da się ukryć, że autor bardzo starannie i wnikliwie przemyślał pomysł na ich fabułę. I tak na przykład w opowiadaniu Mniejsze zło autor wykorzystał opowieść o Śnieżce i siedmiu krasnoludków do stworzenia historii jednej z bohaterek, ale jej losy wcale nie kończą się szczęśliwie... W jeszcze innym opowiadaniu za szkielet posłużyła Sapkowskiego baśń Piękna i bestia. W tej historii młody chłopak zostaje przeklęty szkaradnym wyglądem po splądrowaniu świątyni, ale spotyka prawdziwą miłość, która przybiera dość nieoczekiwaną postać i go odczarowuje. Nawiązań do znanych opowieści, historii, czy baśni jest zdecydowanie więcej. Lecz co ważne, nie są one jedynie puszczeniem oka do czytelnika, lecz stanowią bardzo ważną część całej historii. Nie odnosi się przy tym wcale wrażenia, że to tylko retelling znanych historii, wręcz przeciwnie. To od samego początku przemyślany i zaplanowany zabieg, który Sapkowskiemu wyszedł znakomicie.

Kolejnym z elementów, za które uwielbiam historie o Geralcie jest humor oraz język. Ten pierwszy jest lekko ironiczny, czasami zgryźliwy, wynikający często z sytuacji w jakiej znaleźli się bohaterowie. Nie sposób nie wspomnieć również o dialogach, które zostały świetnie napisane. Niejednokrotnie śmiałem się z zabawnej rozmowy bohaterów, szczególnie kiedy pojawia się Jaskier, trubadur i przyjaciel Geralta. Zaś język jest tutaj bardzo zróżnicowany – autor używa wielu słów, które często można spotkać jedynie w książkach sprzed wielu dziesięcioleci, jeśli nie stuleci. Są również przekleństwa, ale także bardzo naukowe i rzeczowe dysputy. Taka mieszanka może wydawać się dziwna, lecz w wydaniu Sapkowskiego tworzy to niepowtarzalny urok.

Andrzej Sapkowski stworzył także niezwykły, ale zarazem niebezpieczny świat, który z wielką przyjemnością odkrywałem po raz kolejny, dostrzegając kolejne jego niuanse i tajemnice. Autor wykorzystał w jego tworzeniu bardzo dużo folkloru słowiańskiego i stąd na każdym kroku można spotkać upiory, bazyliszki, wiły, utopce i wiele innych… I wobec takich potworów nie wystarczy tylko miecz i płonąca żagiew. Tutaj potrzeba zawodowców – wiedźminów. Są to mistrzowie magii i miecza, którzy przeszli skomplikowany i zabójczy trening, w wyniku którego jawią się jako osoby pozbawione emocji i bardzo tajemnicze, ale niezrównane w walce z potworami i nie tylko… Geralt to postać skomplikowana, z własnymi zasadami i przekonaniami. Zwalcza zło i wszelkie kreatury, jakie napotyka na drodze, żeby ludzie mogli żyć w spokoju. Nie jest to jednak zwykły rębajło, który macha mieczem i zabija wszystko co się rusza na drodze. To wykształcony i inteligentny człowiek, który posiada ogromną wiedzę nie tylko na temat potworów i ziół, ale który potrafi również snuć inteligentne rozważania. Od samego początku, kiedy tylko go poznałem ogromnie go polubiłem i wciąż do tej pory jest jednym z moich ulubionych bohaterów literackich.

Ostatnie życzenie jest bardzo dobrym zbiorem opowiadań, w którym mamy okazję poznać wiedźmina Geralta i kilka z jego przygód. Pomimo że czytałem tę książkę wiele lat temu, to miejscami odkrywałem historie w niej zawarte zupełnie na nowo. Lektura tego zbioru była jak spotkanie z dawno niewidzianym przyjacielem. Polecam!