Prawdziwe kolory - ebook (epub, mobi) Kristin Hannah

Trzy siostry, wychowane bez matki, emocjonalnie okaleczony ojciec; głęboko zakorzeniona potrzebę przedstawienia zjednoczonej obecności rodziny w społeczności założonej przez przodków. Jednak ta rodzina jest podzielona. Kristin perfekcyjnie portretuje każdą z sióstr w ich indywidualnych rolach. Tak, są trochę banalne, ale w tym przypadku to działa, a wraz z rozwojem fabuły staje się to coraz mniej istotne. Ich ojciec jest twardym człowiekiem i doceniam zdolność autorki do utrzymywania dystansu.

Rzeczywistość dominuje w tej powieści, i pokazuje „prawdziwe kolory” ojca. Czasami ludzie nigdy nie pozbywają się żalu, a czasami nigdy nie stają się osobami, którymi chcą, aby stali się ludzie, którzy ich kochają. Zostało to bardzo dobrze przedstawione w tym przypadku.

Fabuła sióstr rozwijała się znakomicie. Poczułam się lekko oszukana, że ​​nie pokazano więcej Aurory. Winona była postacią, z którą odbyłam długą podróż. Jest jednym z najlepszych typów postaci: sympatyczna, ale łatwo się z nią poróżnić. Chętnie skrzywdziła swoją rodzinę, była samolubna i niemiła, osądzająca i zarozumiała. Jednak głęboko zraniona emocjonalnie i często pełna pogardy dla własnych działań i myśli. Jej podróż ku pokucie była dla mnie wzruszająca i ugruntowała ją jako ulubioną postać literacką, wspaniały przykład tego, jak autor może poprowadzić człowieka i ukształtować go do perfekcji. W końcu dostrzegła jej prawdziwe oblicze.

ViviAnn była postacią, której początkowo nie lubiłam, dopóki nie poznała Dallasa, i nie można mówić o ViviAnn bez uwzględnienia Dallas. Połączenie między tą dwójką było naprawdę piękne, rodzaj wzruszającej historii miłosnej, za którą tęsknię, epickiej i trwałej. Przez całą tę powieść ViviAnn stała się w żadnym wypadku nie była idealna. W obliczu niesamowitych wyzwań nie zawsze podejmowała właściwe decyzje, ale trzymała się, jak tylko mogła, a jej nadzieja zawsze była jej największym atutem.

Historia Dallasa była głęboko wzruszająca, niesprawiedliwość, którą mu zadano, była dość niepokojąca i całkowicie prowokująca do myślenia. Nie możesz powstrzymać się od refleksji nad tym, ilu ludzi doświadczyło tego samego rodzaju niesprawiedliwości. Dewastujący wpływ, jaki ma to na rodzinę, został tak dobrze przedstawiony.

Nie mogę opuścić tej recenzji, nie wspominając o wspaniałych relacjach między końmi a ludźmi ożywionymi w tej historii.

Całkowicie pochłonęła mnie ta historia i nie mogłam odłożyć książki dopóki jej nie skończyłam. Dynamika między siostrami, drobna zazdrość i głęboka, trwająca miłość, były naprawdę realistyczne. Przekonująca i wciągająca historia z dobrze rozwiniętymi postaciami.

Gdy byłam młodsza, bardzo chciałam mieć starszą siostrę. Wydawało mi się, że siostrzana miłość jest jedyną, która sprawiłaby, że czułabym obok prawdziwie bratnią duszę (nie znałam wówczas jeszcze mojego męża). Z lekką zazdrością patrzyłam na koleżanki, które łączyła ta szczególna więź, zastanawiając się, jakby to było, gdybym była na ich miejscu. Gdy dojrzałam, doceniłam fakt posiadania starszego brata, ale to już inna kwestia. Niewątpliwie kobiety mogą być dla siebie największymi wrogami, ale jednocześnie są w stanie wiele poświęcić dla drugiej strony. Taką relację spotykamy w Prawdziwych kolorach Kristin Hannah – książce, którą z pewnością umieszczę na wysokiej pozycji w rankingu najlepszych książek obyczajowych, jakie przeczytałam. Chyba nie przesadzę ze stwierdzeniem, że autorka jest moim odkryciem roku. To była pierwsza od dawna historia, którą dawkowałam sobie ze świadomością, że nie chcę jej kończyć. Historia rodziny Greyów pochłonęła mnie bez reszty.

Prawdziwe kolory to powieść, która pod osłoną zwykłej obyczajowej historii dotyka istotnych problemów, takich jak lojalność i zaufanie. To historia o niesprawiedliwości, walce o miłość (również rodzicielską) oraz braku akceptacji. Znajdziemy w niej niezwykle aktualny, mocno zaznaczony wątek nietolerancji wobec inności i małomiasteczkowy strach przed tym, co ludzie powiedzą. Czytając tę książkę, przeżywałam chyba każdy możliwy rodzaj emocji. Z boku obserwowałam uczucie rodzące się między miejscową pięknością Vivi Ann a odrzuconym przez wszystkich Dallasem. Uczucie wygładzające każdą grudkę cynizmu, którym wykazuję się, gdy czytam o miłościach niemożliwych. Z kolei wsłuchując się w Winonę, ubolewałam nad ignorancją, z którą spotykała się ze strony tego, który powinien kochać ją bezwarunkowo. Przyznam, że kilkakrotnie czułam gulę w gardę, gdy czytałam pełne emocji, a jednocześnie pozbawione przesady i tkliwości fragmenty, w których bohaterowie stawali przed murem, nie mogąc w żaden sposób go pokonać.

Kristin Hannah pisze w taki sposób, że porywa czytelnika od pierwszych stron. Nie zostawia czasu na „intro”, nie pozwala nawet pomyśleć o tym, że czegoś w tej książce jest za mało. Uświadomiłam sobie, że brakowało mi właśnie takiej powieści. Czytając Prawdziwe kolory, nabierałam przekonania, że wpadam w nałóg, z którego trudno będzie wyjść. Ba, z którego wyjść nie będę chciała. Zazdrościłam siostrom Grey niesamowitej więzi, która poddana naprawdę wielkim próbom, trwała w takiej czy innej wersji. Co ciekawe, Hannah tak skonstruowała tę historię, że sympatia przenosiła się z jednej kobiety na drugą (trwając niezmiennie przy trzeciej), by finalnie doprowadzić do stwierdzenia, że one wszystkie są jednością i nie da się rozpatrywać tego inaczej. To niesamowite, jak pisarka wyważyła tę powieść! Aby nie stała się miałką opowiastką o rodzinnych perypetiach i klasycznych waśniach, dołożyła wątek kryminalny, wokół którego osnuła portret rodziny Greyów, sprawiając, że ciekawość czytelnika sięga zenitu. Świetna lektura, po prostu świetna.