Nim nadejdzie mróz

Jeszcze jakiś czas temu nie przypuszczałem, że spotkam się ponownie z Kurtem Wallanderem. Dzięki pomysłowi autora, Henninga Mankella, spotkanie to staje się możliwe w powieści Nim nadzejdzie mróz. Tym razem komisarz Wallander zostaje odsunięty trochę na bok, a na pierwszy plan wysuwa się jego córka Linda, która wstępuje w szeregi mundurowych, idąc w ślady sławnego ojca. Nim jednak rozpocznie pracę, wiele się jeszcze wydaży.
No i jest troche dziwnie. Choć Wallandera też jest w książce sporo, ale dla mnie to nie to co polubiłem w prozie Mankella. Linda to nie Kurt. Chociaż pomysł autora na fabułę książki jest bardzo dobry a sama akcja skonstruowna dość misternie, to łapię się nieraz na tym, że tęsknię dalej za komisarzem Wallanderm, pomimo tego, że właściwie mam go jakby na wyciągnięcie ręki. Znajduję przecież jego ciągłe narzekanie, nagłe zmiany nastrojów i analityczny umysł. I choć córka za wiele od ojca się nie różni, to czuję, że nie jestem do końca usatysfakcjonowany. Po zakończeniu lektury, nasuwa mi sie jeszcze jeden wniosek. Książka jest jak najbardziej na czasie.