Nielegalni - audiobook (mp3) Vincent V. Severski

Pora na powieść szpiegowską. I to nie byle jaką, bo napisaną przez pułkownika polskiego wywiadu, przez wiele lat pracującego poza granicami naszego kraju pod przybraną tożsamością. W literackim świecie znany jest jako Vincent Viktor Severski. Czytelnicze serca zdobył m.in. cyklem Nielegalni, o którego pierwszej części dzisiaj słów kilka.

Na początku był pseudonim – Vincent Viktor Severski. Na tyle polski i niepolski zarazem, by zaintrygować i przyciągnąć uwagę. Do tego informacja, która okazała się być najlepszym możliwym chwytem reklamowym dla kogoś, kto tworzy powieści szpiegowskie – autor jest byłym oficerem wywiadu. Przyznajcie – to brzmi dobrze. Zwłaszcza, że literackie sukcesy takich pisarzy jak: John le Carré – w młodości funkcjonariusz MI6, współpracujący z brytyjskim wywiadem Frederick Forsyth czy Ian Fleming, mający na koncie służbę w Brytyjskim Departamencie Wywiadu Marynarki Wojennej, zdają się być potwierdzeniem tezy o predyspozycjach agentów do tworzenia wciągających opowieści.

Głównym bohaterem powieści Severskiego jest Konrad Wolski – szef Wydziału Specjalnego „Q” Agencji Wywiadu. Doświadczony agent i charyzmatyczny lider, skupiający wokół siebie lojalnych fachowców. Nad wyraz zwyczajny – można by rzec, bo nie ma w sobie chyba nic z najsłynniejszego agenta na świecie, Jamesa Bonda.

Jego prawą ręką jest Sara Korska, dawniej – dziennikarka. Łączy ją z Konradem szczególny rodzaj więzi – uratowała mu życie w Bośni, jest mu niezwykle oddana i choć da się wyczuć jej fascynację Wolskim jako mężczyzną, żadne z nich nie przekracza granicy, za którą współpraca zawodowa i przyjaźń mogłyby zamienić się w coś więcej.

Dumą Konrada jest niezwykły duet: Mirosław i Ireneusz, zwani potocznie M-Irkiem – specjaliści od nowinek technicznych i spraw niemożliwych. Wielki potencjał Wolski widzi też w Marcinie, najmłodszym członku zespołu – radosnym, nieco narwanym, ale zaangażowanym i wgryzającym się z entuzjazmem w wywiadowczą robotę. Przeciwieństwem Marcina zdaje się być małomówny Lutek, były oficer GROM-u, kierujący w wydziale trzyosobową sekcją podobnych jemu. Znakomity snajper, sprawdzony w boju człowiek od zadań specjalnych.

Choć każdy z nich jest indywidualnością (no może poza M-Irkiem, to duet nierozerwalny) znakomicie się uzupełniają, współtworząc świetnie działający zespół.

To, co wzbudza podziw, a jednocześnie może na początku przytłaczać, to mnogość wątków, jaka znalazła się w Nielegalnych. Mamy tu: poszukiwania Safira as-Salama – Polaka, będącego łącznikiem Al-Kaidy, odnalezienie i próbę pozyskania tajnego archiwum NKWD ukrytego na terenie twierdzy brzeskiej (dziś Białoruś), podejrzanego starszego pana – Hansa Jorgensena, który zwrócił na siebie uwagę szwedzkich służb, a poza tym szpiegów, m.in. w białoruskim KGB i polskim IPN-ie. Każdy z tych wątków mógłby stanowić kanwę niezależnej powieści, lecz Severski tka z nich misterną siatkę powiązań, której kolejne elementy czytelnik odkrywa wraz z każdym kolejnym rozdziałem.

Akcja powieści dzieje się: w Polsce, Szwecji, na Białorusi, w Rosji i Ukrainie, w tym zazwyczaj w kilku miejscach równocześnie. Autor żongluje też czasem – choć większość zdarzeń ma miejsce współcześnie, zdarzają się też fragmenty rozgrywające się w przeszłości, np. w Moskwie w 1939 roku lub opisy wspomnień poszczególnych postaci. Dzięki temu Severski pokazuje związek przyczynowo-skutkowy i nieco uzupełnia wiedzę czytelnika z zakresu historii.

Jeśli wierzyć wydawniczym deklaracjom na okładce: „(…) Vincent V. Severski, odsłania warsztat pracy międzynarodowych służb szpiegowskich”. Choć nie jestem w stanie zweryfikować prawdziwości tego stwierdzenia, muszę przyznać, że prawdopodobieństwo to jeden z największych atutów Nielegalnych. Ukazywana „od zaplecza” praca agentów np. to, w jaki sposób werbują współpracowników, jakich używają argumentów (często odnoszących się do emocji, do ideałów, ale też korzyści majątkowych – w zależności od tego jaki człowiek jest werbowany), powiązania służb różnych państw pomiędzy sobą, proces wymiany informacji i nutka rywalizacji – my, czytelnicy, wierzymy że tak właśnie może to wyglądać.

W tym kontekście, ciekawym wątkiem wydają się relacje Konrada Wolskiego z Miszą Popowskim – naczelnikiem Wydziału Polskiego Służby Wywiadu Zagranicznego Federacji Rosyjskiej. Choć rywalizują ze sobą, jednocześnie darzą się szacunkiem, grają wobec siebie nawzajem „honorowo”, a nawet potrafią usiąść razem przy stole i napić się wódki.

Dzięki wprowadzeniu postaci Popowskiego, Severski ukazuje całkiem prawdopodobną rosyjską perspektywę, to jak widzą Polskę rosyjskie władze i służby, do czego nasz kraj może się im przydać i jakie sytuacje mogą się okazać dla Rosji groźne. Oczywiście, należy pamiętać, że jest to perspektywa nie uwzględniająca najnowszych wydarzeń, czyli ataku Federacji Rosyjskiej na Ukrainę.

Czytając Nielegalnych miałam też wrażenie, że autor „wkłada” w głowę Wolskiego własne przemyślenia, na temat jątrzenia w Agencji Wywiadu przez polityków i tym samym niszczenia tej organizacji od wewnątrz, poprzez sprowadzanie agentów do roli manipulatorów i donosicieli. Trudno oprzeć się rozważaniom czy to właśnie nie te próby upolitycznienia stały się przyczyną odejścia ze służby w 2007 roku Włodzimierza Sokołowskiego.

Jeśli zastanawiacie się o kim mowa, to już wyjaśniam, nie zdradzając przy tym żadnej tajemnicy – Włodzimierz Sokołowski to prawdziwe imię i nazwisko Vincenta Viktora Severskiego. Swoją drogą, jeśli przyjmiemy, że pierwsze litery obu przybranych imion (V i V) tworzą, znacznie bardziej swojsko wyglądające W, to inicjały (WS) się zgadzają. A jeśli weźmiemy pod uwagę, że север (sever, wym. siewier) w języku rosyjskim oznacza północ, to czy w pseudonimie Vincent V. Severski jest ukryta jakaś wiadomość?

Możemy się tak bawić długo, doszukując się dwuznaczności i zaszyfrowanych przekazów. Ja jednak proponuję Wam znakomitą powieść szpiegowską, z zawiłą intrygą, zmiennym tempem akcji i ciekawymi bohaterami. Nielegalnych Vincenta V. Severskiego gorąco Wam polecam.

Jeśli śledzicie stronę bloga, to doskonale orientujecie się, że thriller to jeden z najbardziej ulubionych gatunku, po który sięgam. Głównie thriller psychologiczny. Ostatnimi czasy postanowiłem otworzyć się na thrillery medyczne, które również zyskały moją aprobatę. Idąc dalej w tym roku po raz pierwszy przeczytałem thriller szpiegowski. I moja czytelnicza krew poczuła, że to jest to. Zwłaszcza, że książkę bardzo dobrze zaopiniował Vincent V. Severski, autor, którego przedstawiać nie trzeba. Niedawno na stronie wydawnictwa Czarna Owca wyśledziłem, że ukazało się czwarte wydanie sensacyjnej powieści o tajnikach służb specjalnych. I to było dla mnie doskonałą okazją do sprawdzenia thrillera szpiegowskiego napisanego przez pułkownika polskiego wywiadu ukrywającego się pod pseudonimem. Zatem powiedziałem sprawdzam. I wiecie co? Byłem cholernie na siebie zły, że dopiero teraz dziewięć lat po premierze książki po nią sięgnąłem.

Pierwsza tytułowa część czterotomowej serii Nietykalni to prawdziwa petarda, to szpiegowski majstersztyk. I nie dziwią mnie zachwyty, tych którzy docenili twórczość Vincenta V. Severskiego. Dziś i ja zaliczam się do grona fanów twórczość tego pisarza. Autor zajmujący w przeszłości jedno z najwyższych stanowisk kierowniczych w Agencji Wywiadu, napisał książkę, o szpiegowskiej pracy, którą sam zna od podszewki. Nie tylko wiarygodność fabuły, lecz doświadczenie w tej pracy, przekłada się na wartość książki.

Vincent V. Severski wykonał kawał solidnej pracy, której efektem jest thriller szpiegowski najwyższej próby. Jest on w pełni osadzony w realiach polskich służb specjalnych. Natomiast styl pana Vincentego sprawił, że czytając tę książkę, nie odbierałem tylko jej fabuły, lecz czułem, że jestem uczestnikiem poznawanej historii. Historii, która nie tylko zmroziła moją krew, lecz sprawiła, że brałem udział w grze na najwyższych agenturalnych szczeblach. Nie byłem tylko obserwatorem, lecz przede wszystkim uczestnikiem, który układał puzzle tej układanki w jedną całość. Nie raz z trwogą o losy głównego bohatera asa polskiego wywiadu, Konrada Wolskiego.

To właśnie on wraz z grupą najlepszych agentów musi stanąć oko w oko rosyjską machiną służb specjalnych. A wszystko rozpoczyna się w momencie, gdy Instytut Pamięci Narodowej otrzymuje informację o tajemniczej skrzyni. Wiele lat temu zakopana została przez radziecki wywiad w twierdzy brzeskiej. Wszelkie ślady pozwalają twierdzić, że skrywa ona przedwojenne akta, których ujawnienie może wywołać polityczną burzę. Zatem na linii Warszawa-Moskwa wrze. Komu może zależeć na podsycaniu i tak napiętej atmosfery? Na dodatek w sprawę angażuje się szwedzki wywiad. Prosi on zespół Konrada Wolskiego o włączenie się w obserwację niejakiego Hansa Jorgensena. Szwedzki obywatel jest mocno zaangażowany w sprawę ukrycia skrzyni.

Nie da się ukryć, że taka fabuła przykuwa uwagę, a rozgrywki na najwyższym szczeblu politycznym gotują naszą czytelniczą krew. Vincent V. Severski napisał thriller, który doskonale odsłania i pozwala odczuć ducha pracy agenturalnej. Nielegalni to moje pierwsze, lecz nie ostatnie spotkanie z twórczością tego autora. Zaraz po odłożeniu tej książki sięgnąłem po drugą część zatytułowaną Niewierni.