Uczta dla wron. Cienie śmierci - ebook (epub, mobi) George R.R. Martin

Po przeczytaniu tej części można odnieść wrażenie, że została opisana lekko na siłę. Ale jeśli ktoś przeczytał poprzednie części to siłą rzeczy wciągnie się również i w tę, choć trzeba przyznać, że akcja trochę spowalnia to i tak nie można pominąć niczego co dzieje się w książce bo wszystko nabiera odpowiedniego sensu w późniejszych częściach.

7/10

Do tej pory najsłabsza część cyklu. (7/10)

W końcu! W końcu autor uśmiercił Joffreya! Czekałam na to od początku serii. To była najbardziej czarny charakter, jaki do tej pory spotkałam w książkach. Mały, bezwzględny sadysta, który znęca się nad słabszymi. Ale już go nie ma i całe szczęście. A w książce nadal się dzieje, chociaż były momenty, że marzyłam o tym, aby już dotrzeć do końca.
Jestem trochę zaskoczona tym, że autor tak dziwnie podzielił tomy - nic tutaj nie ma o losach Jona i Daenerys. Być może dlatego tak ciężko czytało się tą część, ponieważ brakowało mi moich ulubionych bohaterów.
Sansa i Tyrion, oskarżeni o królobójstwo zwiali z Przystani Królewskiej - każdemu z nich ktoś inny udzielił pomocy. Wątek Sansy w tym tomie był zdecydowanie najciekawszy

Po zakończonej przygodzie z „Nawałnicą mieczy”, której szybka akcja pomogła w przemknięciu przez dwie części trzeciego tomu sagi „Pieśni Lodu i Ognia”, z marszu zabrałem się za kolejny, już czwarty tom tej opowieści, a dokładniej za jego pierwszą część, noszącą tytuł „Uczta dla wron. Cienie śmierci”. Od razu daje się zauważyć znaczne zwolnienie tempa i pojawia się wielu nowych bohaterów. Znowu trzeba odwiedzać „listę obecności” załączoną do książki, która jest bardzo pomocna. Nowo poznani bohaterowie bowiem mylą się i nie zawsze czytelnik jest w stanie zapamiętać czy w danym wydarzeniu uczestniczyła ta postać, czy może zupełnie inna. W fabule zanikają echa bitew i szczęk oręża a do głosu znowu dochodzi bezpardonowa walka o władzę i panowanie. Po woli zaczynam się zastanawiać jakież to pomysłu zawrze w kolejnej części czwartego tomu, zatytułowanej „Uczta dla wron. Sieć spisków”. Muszę też przyznać, że z kart powieści zaczyna powiewać lekko nudą, a czytanie o aspektach politycznych nie zawsze mogę nazwać przyjemnością. Zbyt dużo muszę nasłuchać się w swoim, dziwnym kraju o polityce, aby z zachwytem zaczytywać się o niej w książce.
Zauważalny staje się także fakt, że autor w tej części skupia się bardziej na losach swoich bohaterek. Mężczyznom poświęca zaledwie kilka wątków. Moją ulubioną postacią staje się teraz Brienne z Tarthu, której losy i przygody śledzę z wielkim entuzjazmem.
Zaczynam się też bać o tempo akcji w kolejnej części opowieści.

Umarł król - niech żyje król. Tylko który? Chętnych do tronu coraz więcej, do zemsty również. W tym tomie autor poświęcił więcej uwagi bohaterom drugiego planu. Polecam

W tym tomie sagi akcja zwalnia za to zostają ukazanie kuluary politycznych rozgrywek o tron.