Pępowina
damy Ci znać, kiedy oferta będzie dostępna.
Mocna, utrzymana w atmosferze zagrożenia powieść o ciemnej stronie macierzyństwa. Książka laureatki prestiżowej Augustpriset – mniej znane, wybitne oblicze szwedzkiej literatury.
„Może jest tak, że wyobcowanie rodziców zagnieżdża się w dziecku, że czyni je obcym dla samego siebie i całego świata. Tak jak było kiedyś z moją matką i jak zawsze będzie z moją córką”. Jak duży mamy wpływ na swoje życie? Czy sami siebie stwarzamy, czy może nasz los jest z góry przesądzony?
Małe szwedzkie miasteczko. Jesienny sztorm. Nadciąga powódź. Kilkoro mieszkańców znajduje schronienie w restauracji Minny. Z czasem aż trudno uwierzyć, że to przypadek ułożył listę przepełnionych trwogą gości...
Restauracja staje się dla nich więzieniem. Schwytani w pułapkę, z godziny na godzinę coraz bardziej rozpaczliwie wypatrują ratunku. Stres wyzwala w nich skrajne emocje, uwalnia demony przeszłości, na jaw wychodzą coraz mroczniejsze tajemnice...
W swojej kolejnej świetnej powieści Axelsson pokazuje, jak głęboko mogą tkwić rany zadane w dzieciństwie. Nie chcąc powtarzać błędów rodziców, niektóre dorosłe matki wychowują swoje dzieci dokładnie na odwrót w stosunku do tego, jak same były wychowywane – czym wyrządzają im jeszcze większą krzywdę. Opowiedziana w „Pępowinie” historia stanowi dowód na to, że nadmiar miłości może być równie katastrofalny w skutkach jak jej brak.
„Byłoby całkiem nieźle, gdyby w literaturze zapanował «axelssonizm», czyli moda na ciekawe i skomplikowane bohaterki. Ta szwedzka pisarka potrafi bowiem pisać o kobietach tak, że trudno uwolnić się od jej sugestywnych postaci” - Justyna Sobolewska, „Tygodnik Powszechny”
Szwecja, mała miejscowość, szalejący sztorm i mała restauracja U Sally, którą prowadzi Minna. Nieprzewidziany splot wydarzeń sprawia, że w jednym, ciasnym miejscu spotyka się grupa osób. Każda z nich ma swoje rozterki, bagaż życiowych doświadczeń, wiele popełnionych błędów i życie nie do końca radosne i szczęśliwe.
Pępowina jest o ludziach, o relacjach, o wpływie jednego człowieka na drugiego.
Pępowina to dogłębne studium wpływu matki na życie córki. To obraz tego, jak nasze doświadczenia i przeżycia determinują przyszłość naszych dzieci.
Pępowina jest smutna, bo bohaterowie są smutni i nieszczęśliwi.
Mam do przeżycia życie. Mimo wszystko. Myśl iskrzy się i zostawia po sobie blask. Życie. Do przeżycia.
To było wspaniałe spotkanie. Przyznam niewesołe, trudne, bo ludzkie relacje nigdy nie są proste i oczywiste. A już te pomiędzy najbliższymi sobie osobami, najtrudniejsze. To w jaki sposób Majgull opowiedziała o stosunkach matka - córka, matka - syn, daje dużo do myślenia. Dla mnie jako matki wychować dzieci na dobrych ludzi i wskazać im drogę do szczęścia, to zdanie wyjątkowo trudne. Nie ma złotego środka, ale na pewno trzeba uczyć się na błędach i ich nie powielać. Jestem zauroczona!
Ocena: 6/6