Zapora

Atmosfera mroku i, tajemniczości, spowita mgłą pilchowickich lasów i udekorowana lękiem i przeczuciami prowadzącego sprawę Iwanowicza, w pierwszej połowie przesłania trochę rytm fabuły, spowalniając ją niepotrzebnie, aż do niewielkich odcinków, może odczuwanych indywidualnie, nudy. Na szczęście dla czytelnika druga połowa powieści żyje bardziej, zarówno wokół intrygi kryminalnej, jak i samej akcji. Napięcie, pozornie niewidoczne, ale coraz bardziej rozciągające się między seryjnym zabójcą a policjantem, daje się odczuć coraz wyraźniej i silniej. Trochę żałuję, że toczący się wyścig o ujęcie sprawcy bardziej odbywa się na poziomie mentalnym, bez mocniejszych i ciekawie dobranych elementów realnych, związanych ze śladami kryminalistycznymi i psychologicznymi sprawcy. Mówiąc jeszcze inaczej brakuje mocniejszej interakcji pomiędzy Iwanowiczem i mordercą, tego, co w udanych powieściach i filmach kryminalnych często pragniemy najbardziej – rozgrywki z udanym finałem. A przecież – nie zdradzając szczegółów - kończąca się i mocno, i tajemniczo, cała powieść mogła być w finale poprowadzona w tym samym kierunku, a jednocześnie ciekawiej i przede wszystkim mniej powierzchownie. Szkoda, że historię zbrodni i jej wykonawcy, który przecież na kilka dni całkowicie zawładnął umysłem, myślami, życiem Iwanowicza, Hender nie rozegrał głębiej i w sposób bogatszy pod względem emocji i wrażeń czytelniczych.

„Zapora” to debiut warty jednak lektury i zauważenia. Autor niewątpliwie ma zadatki na ciekawego autora historii niecodziennych i mocnych, w sam raz na dobry polski thriller.
www.kryminalnapila.blogspot.com