Urban. Biografia
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)
| 35.27 zł | ||
| 47.90 zł | ||
| 49.90 zł Lub 44.91 zł | ||
| 47.59 zł | ||
| 50.50 zł |
Czerwona kanalia, Goebbels stanu wojennego, morderca. Mistrz felietonu, dżentelmen, ikona. O jego śmierci napisał „New York Times”, a na pogrzebie obok zagorzałych przeciwników pojawili się m.in. Aleksander Kwaśniewski, Marian Turski, Adam Michnik, Olga Lipińska i Monika Jaruzelska. Umarła czarna legenda PRL-u. Człowiek kontrowersja. Ebook „Urban. Biografia” to jedna z najbardziej demaskatorskich biografii ostatnich lat. Zdumiewa rozmachem, dbałością o historyczny detal i nieustępliwością w poszukiwaniu prawdy. Bez znajomości tej biografii trudno zrozumieć współczesną Polskę.
Od objętego zakazem druku bezkompromisowego dziennikarza „Polityki” przez bezpartyjnego rzecznika brutalnego rządu, prezesa telewizji, redaktora naczelnego szargającego wszystkie świętości tygodnika „Nie” po milionera i „śmiesznego dziadka z uszami” z internetowych memów – to jedna z najbardziej wyboistych i spektakularnych karier w historii.
Setki godzin rozmów, tysiące stron archiwaliów w Polsce, Izraelu i USA, niepublikowane wspomnienia – Dorota Karaś i Marek Sterlingow kilka lat pracowali nad opowieścią o Jerzym Urbanie. Byli ostatnimi dziennikarzami, z którymi rozmawiał. Stworzyli wielowymiarowy portret najmroczniejszej postaci powojennej Polski i pokazali polityczne gry w szeregach oficjeli PRL aż po narodziny III RP, jej układy i podejrzane interesy.
Ebook „Urban” zdumiewa swoim rozmachem, dbałością o historyczny detal i nieustępliwością w poszukiwaniu prawdy. Bez znajomości tej biografii trudno zrozumieć współczesną Polskę.
O autorach ebooka „Urban. Biografia”:
Dorota Karaś i Marek Sterlingow – reporterzy z Gdańska wywodzący się z „Gazety Wyborczej”. Dorota pisze dla trójmiejskiej redakcji do dziś, najchętniej na tematy związane z przeszłością miasta. Jest także autorką sztuki teatralnej „Przebitka”, książki „Szafa, czajnik, obwodnica. Rozmowy z obcokrajowcami” i biografii „Cybulski. Podwójne salto”.
Marek był korespondentem wojennym w Afganistanie, w cyklu reportaży przedstawił m.in. prawdziwy przebieg tragedii w Nangar Chel. Jako pierwszy opisał także sprawę Iwony Wieczorek i ujawnił najbardziej prawdopodobną przyczynę jej zaginięcia. Po odejściu z „Gazety Wyborczej” do 2016 roku pracował w Radiu Gdańsk.
Ich pierwsza wspólna książka – biografia „Walentynowicz. Anna szuka raju” – otrzymała nagrodę czytelników w konkursie Grand Press na Reporterską Książkę Roku oraz Splendor Gedanensis.
Lubią pisać razem; uważają, że pozwala im to spojrzeć na bohatera z różnych perspektyw i rozstrzygnąć, co jest najbardziej istotne dla jego celnego przedstawienia. Biografia Urbana to dla nich historia wzlotów i upadków dziennikarstwa. Książkę adresują zwłaszcza do koleżanek i kolegów ze wszystkich redakcji.
W dziennikarstwie pociąga ich tania romantyka tego zawodu.
Urban mieszał świadomie oba swoje obszary działalności. Często wchodząc na pozycję propagandzisty. Był jednak również autorem kilku tekstów, które uznawane są za klasykę rodzimego reportażu. A że parał się zarówno dziennikarstwem jak i polityką od dość wczesnych lat swojego życia to jego biografia jest również interesującym obrazem krajowego dziennikarstwa oraz polityczną historią Polski pokazaną od podszewki.
Niezmiernie dokładnie opisane są dzieciństwo i młodość Jerzego Urbana. Ponieważ ojciec bohatera biografii sam był przedstawicielem mediów, to historię branży udało się rozciągnąć także na lata przedwojenne. Podobnie ma się rzecz z okresem PRL-u. Obszernie przedstawione są kwestie zarówno zawodowe jak i osobiste. Jednak im bliżej współczesności tym biografia staje się mniej szczegółowa. Niektóre kwestie nie są zupełnie poruszone. Dodatkowo w trakcie opowieści „gubi się” zupełnie część interesujących i ważnych wątków – ojciec Urbana znika z narracji w okolicach lat 1950-60 i pojawia się ponownie dopiero przy okazji własnej śmierci. O tym co działo się z nim pomiędzy tymi datami nie ma ani słowa.
Początek historii tygodnika Nie jest w zasadzie końcem dogłębnego pokazania życia Urbana. Końcówka książki składa się z krótkich notatek, często aż proszących się o rozwinięcie. Finałowe rozdziały wyglądają na pisane w pośpiechu i „na kolanie”. Nie ma w nich śladu reklamowanej przez Wydawcę nieustępliwości w poszukiwaniu prawdy. Autorzy na spotkaniach promujących książkę usprawiedliwiają się napiętymi terminami i koniecznością rezygnacji z części obszernego materiału jaki zgromadzili. Czy tak jednak było naprawdę ?
Ja osobiście mam wrażenie że spryciarz Urban – kolokwialnie mówiąc – wpuścił autorów „w maliny”. Podsuwając im tylko to co sam chciał zobaczyć na kartach swojej biografii. I choć trudno zarzucić autorom hagiograficzne podejście to jednak zdaje się, że gdzieś w trakcie pracy trochę ulegli urokowi Urbana, a trochę zrobiło im się żal schorowanego starca i poluzowali przez to reporterską dociekliwość.
Mamy więc znakomity początek, ciekawe rozwinięcie i rozczarowujące zakończenie, które mocno wpływa na ocenę całości. A szkoda bowiem duet Karaś – Sterlingow pisze ciekawie i przystępnie. Można było skończyć całość historii w roku 1989, albo w 2000, kwitując dalszą część krótkim epilogiem. Nawet jeżeli oznaczało to pominięcie afery Rywina. I było by to w moim przekonaniu łatwiejsze do uzasadnienia niż formuła na którą się autorzy zdecydowali. A przede wszystkim nie obniżyło by oceny książki. Po którą pomimo powyższych mankamentów sięgnąć i tak warto.
Ocena: 4/6 czytaj więcej