Fourth Wing. Czwarte Skrzydło - audiobook (mp3) Rebecca Yarros

Czwarte skrzydło to powieść fantasy, której akcja rozgrywa się w królestwie Navarry. Dwudziestoletnia Violet trafia do szkoły jeźdźców smoków na żądanie matki, która należy do grona najważniejszych dowódców armii królestwa. Trzonem i chlubą armii są jeźdźcy smoków, lecz ukończyć szkołę nie jest łatwo. A na dodatek szkołę opuścić można na dwa sposoby – z dyplomem albo w trumnie. Na porządku dziennym jest wzajemne zabijanie się kadetów podczas ćwiczeń i zajęć. Smoków jest mniej niż chętnych kadetów, którzy dbają więc o selekcję niekoniecznie naturalną.

W powieści aż iskrzy od erotycznych napięć i myśli głównej bohaterki, która jest jednocześnie narratorką. Wpierw spotyka Daina, dawnego przyjaciela z dzieciństwa, który wzbudza w niej pozytywne uczucia. Chwilę potem poznaje Xadena, którego uznaje natychmiast za najgroźniejszego wroga. A wiadomo, że kto się czubi… ale to nie będzie takie proste. Xaden budzi jej nienawiść, lecz również napięcie erotyczne. Jednym słowem, już po kilku rozdziałach sklasyfikowałem Czwarte skrzydło jako young adult fantasy. Niebezpodstawnie. Powieść wpisuje się w nowo powstałą kategorię zwaną „romantasy”.

Romans w dekoracjach fantasy? Dlaczego nie. Bohaterka ma w zasadzie dwa cele przed sobą. Pierwszy to przeżyć. Drugim jest Xaden, którego stosunek do niej jest wieloznaczny. Ponieważ Violet sposobiła się do przyszłości w kaście skrybów, to jej życie w szkole jeźdźców smoków nie jest łatwe. Część kadetów chciałaby ją zabić ze względu na nienawiść do jej matki. A druga część ze względu na to, że jest słabsza i łatwiej ją wyeliminować. Jednak ma w szkole także przyjaciół.

Większość fabuły to okres edukacji i erotycznych oraz uczuciowych przeżyć bohaterki. Właściwa część akcji, ta mrożąca krew w żyłach, to kilka ostatnich rozdziałów. Przygody bohaterki są przedstawione w sposób ciekawy, narracja jest wartka, dialogi naturalne. Poza jednym Xaden denerwująco gładzi bohaterkę kciukiem po ręce, kciukiem po policzku, kciukiem po włosach. Zacząłem się zastanawiać, czy on ma tylko kciuki?

Violet, nastolatka od lat szkolona na skrybkę zostaje zesłana przez matkę do Kwadrantów Jeźdźców Smoków. Jej odgórnym zadaniem jest podtrzymanie rodzinnej tradycji nawet kosztem własnego życia. Krucha, nie przeszkolona w boju daje z siebie wszystko, aby sprostać oczekiwaniom, przetrwać i rozgrzać jedno zimne serce. Serce, które należy do człowieka, przed którym ostrzegała ją własna siostra.

Wszystko to w poczuciu wszechobecnego zagrożenia, ze strony atakujących Gryfów, którym smoki wraz z wybranymi przez nich jeźdźcami muszą stawić czoła. Rzekomo, aby chronić królestwo, ale prawda wydaje się zgoła odmienna.

Świetna opowieść o przyjaźniach, zdradach, utracie i zyskiwaniu zaufania, a także wewnętrznej walce w drodze do doskonałości. Bardzo dobrze ukazuje relacje międzyludzkie i targające człowiekiem wewnętrzne uczucia - upadek wieloletniej przyjaźni na skutek chęci sprostania wygórowanym oczekiwaniom, rodzące się uczucie do odwiecznego wroga rodziny i własnej ojczyzny tym razem wbrew oczekiwaniom i poświęcenie własnych dzieci na rzecz wygórowanych ambicji i rzekomej walki o lepsze jutro.

To co z pozoru ukazuje się jednowymiarowe - najbliższa rodzina dbającą o nasze dobro i wróg, z którym trzeba walczyć kontynuując rodzinną tradycję - okazuje się mieć głębię, klasyczne drugie dno. W jednej chwili przyjaciel okazuje się wrogiem, a wróg przyjacielem. To co było robione dla dobra głównej bohaterki okazuje się zakłamywaniem rzeczywistości, a to co nierealne i zmyślone okazuje się być od lat strzeżoną za wszelką cenę tajemnicą.

Tutaj nie ma sentymentów - losy kraju stawiane są ponad dobro poszczególnych jednostek, nawet jeśli dotyczą własnej rodziny.

Pomimo tego, że to klasyczne Young Fantasy z elementami Romantasy to o dziwo bawiłem się przy niej bardzo dobrze. Cała ta szkolna otoczka, w połączeniu z powyższym relacjami, uczuciami, a także scenami walk z udziałem smoków, stworzyła kawał dobrej historii, przy której będą się bawili dobrze wszyscy.

Kiedy wydawnictwo Filia ogłosiło właśnie TĘ premierę, wśród książkowej społeczności zawrzało. Rebecca Yarros cieszy się ogromnym powodzeniem u czytelników, więc jej bardziej fantastyczna odsłona sprawiła, że wielu zaczęło wprost przebierać nogami z niecierpliwością. Pozycja Foruth wing podbiła zagraniczny rynek, jednak jak mogło wypaść u nas? Ja Wam powiem, że z mojej perspektywy... Czwarte skrzydło to było coś.

Violet ma aspiracje, by zostać skrybką. Książki stanowią dla niej najlepsze towarzystwo i dziewczyna właśnie wśród nich widzi swoją przyszłość. Jej matka jednak ma inne plany – Violet ma pójść w ślady pozostałych członków rodziny i trafić do grupy osób, które pragną zostać jeźdźcami smoków. Jednak w momencie, gdy nie cieszysz się wysokim wzrostem i siłą, smoki oraz inni kandydaci mogą Cię bardzo łatwo wyeliminować. Każdy kolejny dzień przybliża Violet do spełnienia życzenia swojej matki, ale zbliżająca się bezlitosna wojna może skutecznie odmienić los dziewczyny oraz jej najbliższych. Zwłaszcza że władze uczelni prawdopodobnie skrywają okrutną tajemnicę...

Zaczynając lekturę tej książki, absolutnie nie spodziewałam się tego, jak mocno wciągnie mnie ta historia i jak bardzo smoki zdominują moje życie przez nadchodzące tygodnie. Choć książkę skończyłam jakieś trzy tygodnie temu, to wciąż wracam do niej myślami i no cóż, chyba znalazłam kolejną książkę do listy najlepszych powieści 2023 roku.

Główna bohaterka powieści od początku przypadła mi do gustu. Choć jest to taka typowa postać z młodzieżowego fantasy, to jednak jest w niej coś, co po prostu mnie do niej przyciągnęło. Violet jest bohaterką, która z jednej strony nie chce sprzeciwić się woli matki, ale z drugiej daje z siebie absolutnie wszystko, by tym samym udowodnić samej sobie, że jest w stanie dokonać tego wszystkiego, co przykładowo jej rodzeństwo. Podobała mi się kreacja tej postaci i cieszę się, że wszystko poszło właśnie w tę stronę — brzmi to banalnie, ale tak właśnie jest.

Smoki, tajemniczy wrogi mężczyzna oraz widmo zbliżającej się wojny stanowią mieszankę prawie że wybuchową i jednocześnie absolutnie fascynujące wątki, które z każdą kolejną stroną przytrzymywały mnie mocniej przy lekturze tej książki. Przyznaję, ponad jej połowę pochłonęłam w jeden dzień — nie potrafiłam się temu oprzeć, a smoki... SMOKI to zdecydowanie ogromny plus całej tej powieści i no cóż, jestem prostym człowiekiem, nie potrafiłam ich tutaj zignorować i ocenić negatywnie (choć nie wszystko było takie idealne, jakby się mogło wydawać).

Rebecca Yarros ma bardzo dobre pióro i zdecydowanie czułam tutaj to, że autorka ta ma już pewne doświadczenie w słowie pisanym. Ukłony należą się również w stronę tłumaczki, Sylwii Chojnackiej, której praca umożliwiła mi poznanie tej powieści w naszym rodzimym języku, ale i nie czułam tutaj zgrzytu, co czasami się zdarza w przypadku tłumaczonych tekstów. Nie wiem co prawda, jak wypada polskie tłumaczenie w odniesieniu do oryginału, ale ja oceniam naszą polską wersję językową — która po prostu jest bardzo dobra.

Fourth wing. Czwarte skrzydło to książka, która bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła i mimo pewnych znanych mi już schematów z powieści fantasy, bawiłam się świetnie podczas lektury tej pozycji. Historia Violet wciągnęła mnie bez reszty, rozkochała w smokach i sprawiła, że już nie mogę doczekać się kolejnego tomu, bo zakończenie tego było... naprawdę mocne. Jeśli poszukujecie czegoś właśnie w tym gatunku, to koniecznie sięgnijcie po ten tytuł.

Nie mogę się nazwać znawcą fantastyki, ponieważ czytam jej dość mało, dopiero powoli odkrywając ten gatunek literacki oraz tworzących go autorów. Jednak, gdy w mediach społecznościowych zobaczyłam, że na naszym rynku wydawniczym zostanie wydane Fourth wing. Czwarte skrzydło, stwierdziłam, że kupię i zobaczę co to jest. To było moje pierwsze spotkanie z tą autorką i choć całkiem nieźle się bawiłam, mam co do tej powieści mieszane uczucia.

To historia dwudziestoletniej Violet Sorrengail, która za poleceniem jej głównodowodzącej dołącza do kandydatów chcących wstąpić do elity Navarry, tak zwanych jeźdźców smoków. Violet jednak wyróżnia się swoim niskim wzrostem, jak i kruchą sylwetką, co nie pomaga jej w przetrwaniu wewnątrz Kwadrantu Jeźdźców. Ponadto smoków chcących wytworzyć więź jest mniej niż chętnych kandydatów, a wśród obecnych tam jest również Xaden Riorson, czyhający na życie Violet dowódca skrzydła. Wszystko to wewnątrz zaogniającego się konfliktu na granicach królestwa. Jak poradzi sobie Violet Sorrengail?

Nadzieja jest zdradliwa i niebezpieczna. Przez nią zaczynasz skupiać się na nierealnych możliwościach, zamiast na tym, co jest najbardziej prawdopodobne.
Bohaterowie powieści Fourth wing. Czwarte Skrzydło, którą napisała Rebecca Yarros, a którą przełożyła Sylwia Chojnacka to jeden z elementów wyjątkowo denerwujących mnie w tej książce. Ich działania często są dla mnie nielogiczne lub bardzo irytujące ze względu na swoją niekonsekwencję, co dopatrzone jest również dziwnym wątkiem romantycznym. Relacja bohaterów według mnie z niczego nie wynika, bo o ile mamy w tej historii wątek enemies to lovers, do którego osobiście nic nie mam, o tyle proces wytworzenia się tej relacji jest bardzo nierówny, a sama miłość przychodzi znienacka, co nie jest w takim zdarzeniu rzeczą realną. Im dalej zagłębiałam się w tę fabułę, tym bardziej żałowałam, że jeden z bohaterów nie pozbył się Violet jeszcze na początku. Główna postać jest bowiem bardzo irytującą dziewczyną ze skłonnością do upierania się przy swoich niejednokrotnie niezrozumiałych wyborach, a towarzyszący jej przyjaciel Dain niestety w tej kwestii dorównuje. I nie chciałabym, żeby to, co piszę było jedynie narzekaniem, bo o ile ich nie polubiłam, tak zapałałam pewną sympatią do Xadena, choć nie jest to postać wyjątkowa i o podobnej czytałam już w Szklanym tronie Sarah J. Maas. Problem mam również z wątkiem romantycznym w kwestii zbliżeń cielesnych i zastanawiam się, dlaczego zarówno tu, jak i w dużej ilości innych książek sceny seksu są opisywane w tak nieprzyjemny sposób. We mnie wzbudzały one niesmak oraz przede wszystkim poczucie zażenowania.

Siadam powoli i obracam dłonie, przyglądając się mrowiącym palcom. Mam wrażenie, że powinny wyglądać inaczej, jakoś się zmienić, ale tak nie jest. To wciąż moje ręce, moje smukłe nadgarstki, mimo to wydają się czymś o wiele więcej, jakby były wystarczająco silne, by ujarzmić rozpętaną we mnie burzę i ukształtować z niej to, co tylko zechcę.
Jednak są w tej powieści również dobre, a nawet bardzo dobre wątki i momenty, do których chcę się odnieść. Jednym z nich jest wątek smoków oraz ich relacji z jeźdźcami. Ukazane są tu jako postaci dumne, odważne i budzące postrach, lecz przede wszystkim jako inteligentne i myślące istoty. Podobało mi się to, w jaki sposób autorka akcentuje i ukazuje kwestię komunikacji między światem ludzi a ich, oraz fakt, że nie są to wytwory tylko ludzkiej wyobraźni. Szczerze powiem, że czytałam tę książkę głównie dla nich. To, co jest również warte uwagi to kwestia geopolityki przedstawionego świata, o którym co prawda dowiadujemy się trochę na początku, jak i na końcu książki manewrując gdzieniegdzie przez resztę fabuły. Przedstawiona szkoła to interesujące miejsce, a przede wszystkim niebezpieczne i pełne zasad, wśród których tą najbardziej pomijaną jest kwestia mordowania innych kandydatów. Rozumiem, że na potrzeby historii miejsce to nie może być zbyt bezpieczne, ale za dużo rzeczy uchodzi niektórym na sucho.

Mimo przeważających refleksji w kontekście tego, co mi głównie przeszkadzało w książce, to muszę powiedzieć, że nie uważam jej ani za złą, ani za dobrą powieść. Odpoczęłam przy niej, nieraz się zaśmiałam i z zainteresowaniem obserwowałam smocze i ludzkie relacje, które rzeczywiście mnie urzekły. I choć wiele rzeczy mi się w niej nie podobało, to jednak skończyłam ją w ciągu trzech dni i momentami potrafiłam się wciągnąć na dłuższy czas. Dla osób, które bardziej cenią sobie w książce wątki romantyczne niż polityczne, dla osób, które szukają niezobowiązującej rozrywki, dla takich osób może to być ciekawa lektura, przy której miło spędzą czas. Ja nie odnalazłam w niej zbyt wiele dla siebie, jednak nie żałuję, że po nią sięgnęłam.