Bielma - audiobook (mp3) Michał Śmielak

woją przygodę z twórczością Michała Śmielaka rozpoczęłam od zapoznania się z książką noszącą tytuł Wnyki. Oj, jakie to było dobre! Bardzo spodobał mi się nie tylko styl Autora, jego postrzeganie świata, ale również sarkastyczne poczucie humoru. Mimo iż przeczytałam już kilka innych jego książek, to stęskniłam się za postacią Kosmy Ejchersta, dlatego bardzo ucieszyłam się, gdy tylko wyszła nowa część jego przygód. Nie mogłam nie przeczytać i mimo zabieganego, bo świątecznego okresu musiałam wygospodarować, chociaż godzinę dziennie na lekturę.

Kosma tym razem dostał misje zbadania tajemniczej śmierci wysłannika kurii badającego objawienia. Pojechał on zbadać prawdziwość równie cudownych co tajemniczych objawień Jezusa kościelnemu organiście Zenkowi, który w bieszczadzkiej wsi o nazwie Bielma począł obrastać w piórka proroka. Prorok Samuel, bo tak się kazał nazywać, miał już swoich fanów i wygłaszał kazania pod wielką drzewem – lipą. Pech chciał, że ksiądz badający autentyczność objawień pewnej nocy poślizgnął się, wpadł do wody i utonął. Czy jednak tak wygląda prawda? Pełne wątpliwości władze kościelne sprawiły, że to właśnie Kosma, policjant, a dawniej prawie ksiądz, otrzymał za zadanie prześledzenie ostatnich ruchów wysłannika. Nie spodziewał się, że sprawa aż tak się zagmatwa, a duchy przeszłości znajdą go nawet w malutkiej zapomnianej wsi w sercu Bieszczad.

Na samym początku abstrahując od tematu kryminalnego, stwierdziłam, że jestem pod wrażeniem, z jakim sercem i zaangażowaniem Autor pisał o Bieszczadach, o makabrycznej akcji „Wisła” mającej miejsce już po II wojnie światowej. Można było poczuć zarówno klimat, grozę, jak i strach tamtych lat i po prostu zakochać się w teraźniejszych czasach. Kontakt z przyrodą, odosobnienie, obserwacja natury, spokojne lenistwo, wspaniałe jedzenie i górskie szlaki. Aż chciałabym sama znaleźć się w takim miejscu i po wyczerpującej wędrówce zasiąść przy misce pełnej pierogów z jagodami.

Wracając do wątku kryminalnego, to Kosma znów wszedł na minę. Pozornie prosta sprawa, którą miał połączyć z wypoczynkiem, z każdą chwilą komplikowała się coraz bardziej i również stawała się bardziej medialna, co szkodziło, zamiast pomagać. Jeśli dodać do tego mentalność hermetycznej małej społeczności, która niezbyt lubi obcych wtrącających się w lokalne sprawy, praktyki, folklor, legendy i życie to jest to mieszanka grożąca nie byle jakim wybuchem. W malutkiej wsi po prostu wrzało… musiało dojść do tragedii…

I po raz kolejny muszę przyznać, że Michał Śmielak pozytywnie mnie zaskoczył fantastycznym językiem, gładką, spójną i logiczną intrygą, stopniowaniem napięcia, ciekawymi, cynicznymi i pełnymi ironii spostrzeżeniami dotyczącymi otaczającej nas rzeczywistości. Duet Kosmy i Kacpra jest zaś chyba jednym z ciekawszych w literaturze kryminalnej. Jest to para jak z zegara, a ich błyskotliwe dialogi sprawiają, że nie raz i nie dwa na twarz wypłynie szczery i szeroki uśmiech. Mam przeczucie graniczące z pewnością, że każda kolejna książka Autora będzie jeszcze lepsza. I mam cichą nadzieję, że nie były to ostatnie przygody Kosmy, bo zakończenie jest dość zaskakujące, zastanawiające i intrygujące…

Bielma to kontynuacja przygód czy też raczej losów Kosmy Ejchersta, którego czytelnicy mieli okazję poznać przy okazji rewelacyjnych Wnyków.

Władze Kościoła wysyłają Kosmę do zapomnianej przez Boga bieszczadzkiej wioski by zbadać sprawę tajemniczego objawienia się Jezusa Chrystusa, gdzie pod "Świętą Lipę" pielgrzymują wyznawcy wiary skupieni wokół samozwańczego proroka oraz tajemniczą śmierć poprzedniego wysłannika kurii.

Nie będę obiektywna przedstawiając Wam tę książkę. Jej lekturę rozpoczęłam bowiem następnego dnia po powrocie z opisywanych w powieści miejsc. Wiele z nich widziałam, czułam oddech ich historii na plecach. Mam zdjęcie wielkiej, starej lipy (najprawdopodobniej tej samej właśnie). To było dla mnie niesamowite uczucie.

Tak czy inaczej zarówno ten tom jak i poprzedni to naprawdę niesamowita i godna polecenia historia. Niezmiennie zachwycam się jej klimatem na pograniczu realności, czasu i przestrzeni. Michał Śmielak ma ogromny dar snucia opowieści osadzonych w zamkniętych społecznościach, które przywodzą na myśl odległe czasy z jednocześnie bardzo aktualnymi cechami bohaterów.
A jeśli już o tym mowa uwielbiam postać Kosmy. Jest tajemniczy, niejednoznaczny a przy tym bardzo prawdziwy. Uwielbiam takich bohaterów i takie historie.

Polecam Wam całą sobą. Szczególnie po powrocie z Bieszczad.

Bieszczady to wciąż miejsce przeze mnie nieodkryte. Ciągle mi dzwoni w głowie, że można by się wybrać, połazić, nacieszyć się przyrodą, ale jakoś nie wychodzi. Mogę zatem chociaż na chwilę przenieść się tam przy okazji pewnych lektur. Tak właśnie stało się w przypadku Bielm Michała Śmielaka. Jest to drugi tom cyklu z Kosmą Ejcherstem w roli głównej.

Kosma pozbierał się już po wypadkach we Wnykach. Została mu na pamiątkę niezbyt urodziwa blizna i wspomnienia z poprzedniego śledztwa. Tymczasem zło nie śpi, zatem apostolski śledczy nie ma zbyt wiele czasu na odpoczynek. Zostaje wysłany przez władze Kościoła do wsi Bielma, gdzie podobno objawił się Jezus Chrystus. Kiedy okazało się, że poprzedni wysłannik Kościoła utonął w pobliskim zbiorniku wodnym, zrobiło się niebezpiecznie. Bo czy to na pewno był wypadek? Okoliczności wcale nie wskazywały na to, że ksiądz przypadkiem wpadł do wody i utonął. Kosma również ma wrażenie, że ktoś mu w tym pomógł.

Niedoszły ksiądz, a obecnie policjant wprowadza się do pokoju w schronisku. Właściciele schroniska wiedzą, po co Ejcherst przyjechał i pomagają mu zdobywać oraz analizować informacje. Jak to w niewielkim i raczej zamkniętym środowisku, ludzie nie są skorzy do ujawniania lokalnych tajemnic, a już jak w grę wchodzi prorok Samuel oraz cuda i uzdrowienia, które mają miejsce za jego sprawą w Bielmach, to nie ma co liczyć na współpracę ludzi, którzy za proroka wskoczyliby w ogień. Czy Kosma zdoła przebić się przez mur nieufności i odkryje wszystkie tajemnice?

Akcja rozgrywa się w dwóch płaszczyznach czasowych: obecnie, we wsi Bielma, oraz w latach powojennych, we wsi Beniowa, która znajdowała się w miejscu Bielm w tamtych latach. Dzięki rozdziałom opisującym Akcję "Wisła" możemy zrozumieć zachowania mieszkańców Bielm.

Niesamowicie podobała mi się postać księdza Kacpra, przyjaciela Kosmy. Ich dialogi są fantastyczne, pełne humoru, chociaż nie ukrywam, że również wulgaryzmów, za sprawą młodego księdza. Pozostali bohaterowie również są bardzo realistyczni i dodają powieści kolorytu. Niby mała wieś, chociaż z bogatą historią, a tyle się tam dzieje!

Język, którym operuje Michał Śmielak, przypadł mi do gustu. Potrafi przykuć uwagę czytelnika bez epatowania tak modną teraz w powieściach brutalnością. Zaprezentuję Wam moje ulubione zdanie z powieści:

Niebo na chwilę zajaśniało, jakby pożoga dotarła do chmur i zajęła je płomieniami, ale to była tylko błyskawica, która szukała odpowiedniego miejsca, by skonać
Dla mnie to bardzo poetycki opis. W całym tekście można trafić na przyjemne w odbiorze i bardzo plastyczne opisy, które świetnie uzupełniają poruszone w powieści wątki.

Autor nie obniża poziomu. Zdecydowanie polecam fanom kryminałów nie zawierających nadmiaru flaków i krwi. Z niecierpliwością czekam na trzeci tom serii.

Byliście kiedyś w Bieszczadach?

Ja raz, prawie 20 lat temu, na Bieszczadzkich Aniołach. Wspominam wspaniale samo wydarzenie i okoliczności przyrody mu towarzyszące. Chętnie bym tam wróciła.

Z Bieszczadami związaną jest też fabuła Bielm. Mamy bieszczadzką wieś, objawienia i pielgrzymujących skupiających się wokół samozwańczego proroka. Policjant Kosma Ejchert - na prośbę swojego wuja biskupa - jedzie do Bielm zbadać sprawę księdza, który zakończył żywot, badając te właśnie objawienia. I tak zaczyna się ciekawa podróż - głównego bohatera I czytelników, śledzących jego losy.

JAKIE TO BYŁO DOBRE TO JA NIE MAM SŁÓW. Bardzo podobało mi się... wszystko mi się podobało. Sposób ukazania instytucji kościoła, kreacje bohaterów, poprowadzenie akcji, jej rozwiązanie (to było takie zaskoczenie, że cały czas się dziwię, jak autor to sobie obmyślił - po czasie widzę te "tropki" podrzucane czytelnikom, które pięknie prowadzą do rozwiązania), HUMOR (święty Jacku z paciorkami, rozmówki Kosmy z jego przyjacielem księdzem Kacprem to złoto!), piękny i dostępny styl, lekkość w przekazywaniu historii i mogłabym tak wymieniać i wymieniać... Totalnie pozytywne zaskoczenie! A autora dodaję do mojej prywatnej topki pewniaków. Nie życzę sobie rozczarowań w tym temacie!

A i słowo od autora - to dodatkowy smaczek! Koniecznie doczytajcie.