Nim dojrzeją maliny - ebook (epub, mobi) Eugenia Kuzniecowa

Czasem przychodzi taki moment w życiu, że potrzebujemy się schować – przed szarą codziennością, trudnymi decyzjami, być może uczuciem, którego nie chcemy dopuścić do głosu. Tak jak bohaterki powieści Nim dojrzeją maliny.

Połączone więzami krwi trzy młode kobiety zaszywają się na ukraińskiej wsi w starym domu babki Teodory, by spokojnie zastanowić się, co począć dalej. Czy ukochane miejsce przyniesie im ukojenie?

Wyróżniony przez europejskich krytyków literacki debiut ukraińskiej pisarki Eugenii Kuzniecowej może nie zachwycił mnie tak bardzo stylem i klimatem, jak oczekiwałam po entuzjastycznych recenzjach, za to przypomniał mi o moim miejscu na ziemi, za którym tęsknię przez większość roku. Otoczony górami beskidzki dom mojej babci bardzo przypomina mi atmosferą powieściową chałupę prawie stuletniej babki Teodory. W porośniętej bluszczem oazie spokoju czas się zatrzymuje, a to co złe przestaje mieć znaczenie. Nim dojrzeją maliny i wyrosną mięsiste dynie, wszystko powinno wskoczyć na swoje miejsce i zacząć toczyć się powoli własnym torem. Ku zaskoczeniu czytelnika Kuzniecowa udowadnia jednak, że często ucieczka do bezpiecznej przystani jest tylko pozorna. Okazuje się bowiem, że nawet w sielankowej atmosferze, w otoczeniu przyjaznych nam osób musimy się mierzyć z rozterkami, które są nieodłącznym elementem ludzkiej egzystencji. Nasze miejsce na ziemi nie uzdrowi nas w magiczny sposób, ale może wskazać właściwy kierunek, jeśli tylko przystaniemy na chwilę.

Jest w tej powieści mocno wyczuwalne kobiece porozumienie, a także mnóstwo smaków i zapachów przywodzących na myśl najlepsze chwile dzieciństwa. Zabrakło mi jednak iskry w dialogach, które momentami wydawały mi się zbyt „suche”, co odbierało tej historii ciepło stworzone przez autorkę w opisach np. przyrody. Może to kwestia polskiego tłumaczenia, a może zbyt wielkich oczekiwań z mojej strony. Nie zrażajcie się jednak – mimo tych mankamentów ta historia ma w sobie naprawdę sporo uroku.

Myślę, że każdy z nas ma takie miejsce na ziemi, do którego wraca we wspomnieniach. Miejsce, do którego chętnie powraca, aby w ciszy i spokoju naładować swoje życiowe akumulatory. Aby móc zatrzymać się i z refleksją spojrzeć na swoje życie. W takim właśnie miejscu odnajdujemy sens naszych czynów, naszego życia.

Takie miejsce mają trzy bohaterki powieści Eugenii Kuzniecowej – Mijka, Marta i Lilka. Nim dojrzeją maliny to powieść o życiowych wyborach, o drodze, którą kroczą trzy siostry. Kobiety z różnym bagażem łączy jedno, miejsce, które daje im ukojenie, spokój, ciszę, możliwość przenalizowania swojego życia, zrobienia jednego kroku do tyłu, aby móc wykonać dwa do przodu. Tym miejscem jest ukryty w gąszczu krzewów dom babki Teodory. Tutaj pośród śpiewu ptaków, zapachu sadu znajdują ukojenie. Bliskość z naturą jest niczym balsam dla duszy. To miejsce daje schronienie duszy, niesie ukojenie dla ludzi, którzy w życiowej pogoni muszą zaczerpnąć „świeżego” powietrza.

I właśnie taka jest powieść Eugenii Kuzniecowej. Jest jak balsam, aloes. Poznając historię zapisaną na kartach książki Nim dojrzeją maliny odpływamy do świata natury, spokoju. Choć życie kobiet nie było pozbawione trosk i zmartwień, to powrót do domu babki zawsze pozwalał im zaczerpnąć powietrza, odetchnąć.

Mijka zaręczyła się. Mimo iż jej serce bije do innego mężczyzny. Marta wkrótce urodzi bliźniaki. Jednak nie chce zdradzić, kto jest ojcem. Lilka planuje wyjechać do Australii. Zanim wyjedzie, pragnie to lato spędzić na ukraińskiej wsi. Drogi sióstr łączą się. Spotykają się u babki Teodory. W najszczęśliwszym miejscu na ziemi.

Nie ukrywam, że ten wiejski klimat w pełni mi się udzielił. Mogłem, choć na chwilę odpocząć, odpłynąć niesiony zapachem drzew, szumem dobiegającym z ogrodu. Bliskość z naturą dzięki tej książce była tym, czego potrzebowałem. Jednak co ważne, nie tylko obcowanie z naturą jest mocą tej powieści. Jest nią przede wszystkim historia trzech sióstr. Mocą jest przesłanie o sile kobiet, ich nieugiętość, o poszukiwaniu drogi. To historia o trudnych wyborach, lecz życie nie jest ich pozbawione. Dlatego też bez wątpienia powieść ta zasługuje na miano życiowej, z której można czerpać pełnymi garściami, a jej mądrość niczym jabłka w sadzie babki Teodory mogą zaowocować w naszym życiu, w naszych wyborach. Koniecznie wybierzcie tę książkę. Zdecydowanie polecam.

Nim dojrzeją maliny to debiutancka powieść Eugenii Kuzniecowej. Autorka otrzymała za nią wyróżnienie Europejskiej Nagrody Literackiej. Uważam, że w pełni na nie zasługuje. Ta historia to mądre i jakże ważne przesłanie.