Lilie - audiobook (mp3) Mieczysław Gorzka

Lilie to czwarty tom serii z nadkomisarzem Marcinem Zakrzewskim. Mamy tutaj kilka - pozornie niepowiązanych ze sobą - wątków. Zaginięcie znanego lekarza, poszukowania żołnierza podejrzanego o zabójstwo narzeczonej, zwłoki kobiet, badanie sprawy gwałtu sprzed lat... Autor świetnie prowadzi wątki do mrożącego krew w żyłach finału.

Ta książka jest tak świetnie i misternie skonstruowana, że nie mam słów. Ani sekundy się nie nudziłam, zwroty akcji skutecznie trzymały moją uwagę na fabule całe 13 godzin audiobooka (no, może troszkę krócej, bo słucham na małym przyspieszeniu). Dobre kreacje bohaterów, logiczne rozwiązania, ciekawe motywy - czego chcieć więcej?

Wisienką na tym fantastycznym dla miłośnika kryminałów I thrillerów czytelniczym torcie jest fenomenalna interpretacja Filipa Kosiora, który czyta tę właśnie książkę. Co ten człowiek robi że swoim głosem, to coś fenomenalnego. Interpretacja lektora jest bardzo ważna, nie chodzi tylko o tembr głosu, ale też ton, tempo, odpowiednie dopasowanie do każdej postaci itp. - bardzo łatwo przy audiobooku nawet niewielki detal może zepsuć jego odbiór. Nie w przypadku maestro Kosiora. On jest lektorem idealnym. Finito, koniec kropka, nikt mnie nie przekona, że jest inaczej.

Lilie to czwarty tom serii Cienie przeszłości o nadkomisarzu Marcinie Zakrzewskim. Tym razem policjant prowadzi śledztwo zaginięcia doktora Jakuba Bernatowicza, lekarza mającego prywatną klinikę ginekologiczną i mieszkającego z żoną w domu niedaleko bagien. Okazuje się, że Bernatowicz chwilę przed zaginięciem pokłócił się z żoną, a tematem kłótni były jego kochanki...Poza tym w pościgu za pewnym wojskowym Zakrzewski trafia na ciała zamordowanych kobiet. Równolegle inny policjant z lokalnej komendy zaczyna drążyć sprawę sprzed lat, gdzie pewien człowiek został skazany za gwałt na swojej ukochanej, a teraz ów policjant zaczyna domniemywać, że był on skazany niesłusznie. Czy Bestia nadal grasuje i morduje kobiety? Kto nią jest? Jaki ma ona związek z wojskiem i czy jest powiązana ze sprawą sprzed lat ?!

Kolejny fantastyczny kryminał spod pióra Pana Mieczysława Gorzki. Będę się powtarzać i kolejny raz napiszę, że to rasowy kryminał, który ma wszystko co powinien zawierać. Sprawa jest zawiła, pogmatwana, ma naprawdę wiele wątków, ale Autor genialnie je łączy, spina misternie w całość. Widać, że wszystko ma tu dopracowane i przemyślane od samego początku. Nie ma tu przypadkowych scen i chaotycznie podawanych informacji. Akcja toczy się równomiernie, nie ma wzlotów i upadków, cały czas bowiem trzyma w napięciu.

W tej części mamy nieco mniej życia prywatnego Marcina Zakrzewskiego, jest ono tylko nieznacznie nakreślone. Chociaż Autor pokazuje nam jak bardzo praca policjanta wpływa na życie Marcina, jak on i jego podejście do wielu spraw się zmienia na przestrzeni lat i pod wpływem prowadzonych przez niego spraw.

Mnie, jak zwykle, urzekł niesamowity klimat tej historii. Jest mroczno, duszno, zimno. Położenie domu Bernatowiczów na skraju lasów, tuż przy bagnach robi naprawdę dużo roboty. Do tego niesamowity głos Filip Kosiora i mamy duet idealny! A ja w większości tej historii słuchałam w drodze do pracy, bardzo wczesnym rankiem, gdzie jeszcze mamy ciemno, a teraz w grudniu jeszcze zimno...

Lilie to dwa równoległe śledztwa, dwie sprawy, która łączą się coraz mocniej. W niewielkiej wsi mieszka znany ginekolog, współwłaściciel prywatnej kliniki Jakub Bernatowicz. Gdy żona odkrywa, że ją zdradza, dochodzi o awantury. Bernatowicz wybiega z domu w stanie wielkiego wzburzenia i ginie gdzieś w leśnych bagnach nieopodal. Pierwszymi poszukiwaniami kieruje komisarz Wiktorski, stary policjant z komendy powiatowej. Niestety są bezowocne.

Równocześnie, znany z poprzednich książek cyklu, policjant Marcin Zakrzewski prowadzi śledztwo, z którego wynika, ze na Dolnym Śląsku znów grasuje seryjny zabójca. Obie sprawy zaczynają się łączyć. Początkowo wydaje się, że chodzi wyłącznie o miejsce akcji, zaś reszta jest przypadkowym zbiegiem okoliczności. Jednak zgodnie z regułą Czechowa, w dobrym dramacie nie ma przypadkowych zdarzeń. Więc i w powieści Mieczysława Gorzki wszystko zaczyna się łączyć.

Nie bez przyczyny też mottem powieści staje się fragment romantycznej ballady „Lilie” Adama Mickiewicza. Ale cała intryga nie jest taka prosta, jak by się mogło wydawać po przeczytaniu kilkunastu stron książki. Autor podejmuje z czytelnikiem pewną grę, w której rzecz jasna ma oczywistą i niekwestionowaną przewagę. Co jakiś czas podrzuca pewne tropy, które podejmuje uradowany czytelnik, aby móc krzyknąć z radością: Mam, już wiem, co wymyśliłeś! A po chwili jednak okazuje się, że autor schował kolejną niespodziankę. I tak do samego końca.

Mieczysław Gorzka „umie w kryminały”. Potrafi tak skonstruować kryminalną intrygę, by móc trzymać czytelnika w napięciu do samego końca. Oczywistym atutem powieści jest też bohater. Marcin Zakrzewski jako detektyw jest bardzo istotnym ogniwem łączącym poszczególne części cyklu. Zaś jako człowiek ze skomplikowaną i niełatwą przeszłością budzi sympatię czytelnika.

Dobrze sytuowany ginekolog, po gwałtownej kłótni z żoną, wybiega z domu do pobliskiego lasu. Po kilku godzinach w wiosce zostają zorganizowane poszukiwania. Leśne bagno cieszy się złą sławą, zatem zarówno żona, jak i grupa poszukiwawcza spodziewają się najgorszego. W ciemnym lesie dzieją się dziwne rzeczy…

Jakiś czas później, po akcji mającej na celu ujęcie podejrzewanego o brutalną zbrodnię byłego żołnierza jednostek specjalnych, policja odkrywa zwłoki kilku młodych kobiet. Zostały pobite, zgwałcone, zamordowane, a ich rozkładające się zwłoki były przechowywane w piwnicy.

Doświadczony policjant z powiatowej komendy zaczyna sprawdzać szczegóły sprawy sprzed wielu lat. On był wtedy żółtodziobem bez prawa głosu, a zatrzymanego narzeczonego ofiary skazano za gwałt i pobicie ze skutkiem śmiertelnym, na wieloletnią odsiadkę. A może wcale nie był sprawcą?

Co łączy te wszystkie sprawy?

Czy komisarz Marcin Zakrzewski będzie umiał wyciągnąć prawidłowe wnioski? Odkryć co naprawdę stało się w Kamiennej? Wtedy i teraz?

Muszę przyznać, że Lilie mnie pochłonęły jak Kamienny Las, wciągnęły jak bagno. Przestraszyły i niesamowicie zahipnotyzowały. Nie mogłam się oderwać.

Po pierwsze, jest tu to co uwielbiam, tajemnica sprzed lat starannie ukrywana, mniej lub bardziej świadomie, przez członków małej zamkniętej społeczności. I mimo, że w obrębie tej grupy buzują zakorzenione wewnętrzne uprzedzenia, to o pewnych rzeczach obcym się nie mówi. Sąsiedzi mogą się nienawidzić, ale tajemnice wioski będą kryć. Dlaczego? Bo tak było i jest.

Po drugie, klimat, malowanie słowami obrazów w głowie czytelnika. Ten las, w którego ciemności czai się… ktoś, coś, zło? Mrok, cisza, trzask gałęzi, chlupot błota. Widzę te tańczące na drzewach i mchu światła latarek, które więcej ukrywają w cieniu, niż odsłaniają swoim światłem. Czy szumi deszcz, czy to czyjś oddech, czy zwykłe dźwięki nocnego lasu, czy coś niepokojącego… O rany! Kamienny las i jego tajemnice powodują, że nadal mam ciarki na karku.

Po trzecie, sprawa, w której nie ma prostych rozwiązań i odpowiedzi. Co stworzyło Bestię? Kto jej pomagał? Kto krył? Co ma z tym wspólnego zaginiony ginekolog i jego dwaj bracia? Jakie tajemnice kryje klinika ginekologiczna? A sensacyjne wplecenie żołnierza z tajnej jednostki? No moi drodzy, Lilie to cała masa twistów i zmian podejrzanych, które serwuje autor… aby i tak na końcu wyprowadzić czytelnika w pole. Do lasu. Kamiennego!

No i crème de la crème – komisarz Marcin Zakrzewski. Nieco inny, może dojrzalszy, a może nieco skupiony na czym innym. Doceniający też inne niż praca, wartości. Ale nadal z instynktem i węchem znakomitego śledczego, choć znajdą się tacy, którzy zarzucą mu, że jego sukcesy to zasługa świetnych współpracowników. Czytelnicy znający cykle „Cienie przeszłości” i „Wściekłe psy” odnajdą tu nawiązania czy wspomnienia, ale Ci, którzy nie czytali wcześniejszych książek Autora nie będą mieli problemu z brakiem wiedzy o tamtych sprawach. Wszystko jest wplecione wystarczająco i nie wywołuje wrażenia „o co chodzi?”. Za to z pewnością subtelnie zachęca do sięgnięcia, do poznania tego wcześniejszego Zakrzewskiego i jego spraw. Pojawiają się tu również inne postaci, które tam przewinęły się w różnych rolach, wzbudziły rozmaite uczucia.

No i pojawia się gościnnie postać… hmmm… jakby to Wam drodzy fani Gorzki (i nie tylko) napisać, żeby nie odkryć zbyt wiele. Widziałam kiedyś pytania do Autora sugerujące mu taki follow up. Zatem kto zna tego bohatera – ten rozpozna i się ucieszy! Kto nie – po prostu pominie. Ja wiem, że muszę wreszcie uzupełnić brak wiedzy na temat spraw pewnego policjanta z Zielonej Góry.

Ech, chciałam napisać o Liliach krótko, ale jak widać nie wyszło. Bo to książka świetna na wielu płaszczyznach, wciągająca jako kryminał, budząca dreszcze grozy, otwierająca oczy na wiele płaszczyzn prowadzenia śledztw. Pokazująca, jak wiele traum siedzi w ludziach, i że w każdym może czaić się Bestia.

PS. Te Lilie Mickiewicza nie na darmo znalazły się w motto…

Polecam! Bardzo polecam!