Nawałnica mieczy. Stal i śnieg
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)

Ciąg dalszy genialnego dzieła G.R.R Martina. Akcja rozkręca się z rozdziału na rozdział i wręcz nie można oderwać się od lektury. Człowiek czytając tylko próbuje domyślać się co będzie dalej, i co może się wydarzyć podczas gdy autor wymyśla tak nieprzewidziane zwroty, że aż włos się jeży.

Jedna z lepszych części Pieśni o Ludziach Lodu. W powieści dużo się dzieje i nie sposób się nudzić. Moimi ulubionymi wątkami na tą chwilę są losy związane Daenerys, Tyrionem i Jonem. To są chyba najbardziej wyraziste postacie w całej książce. Daenerys z dziewczynki stała się kobietą, Tyrion potrafi rozbawić mnie ciętą ripostą. Sansa ciągle działa mi na nerwy swoją naiwnością, a Cersei i Joffrey to już w ogóle wywołują u mnie dziki szał. No nie przekonam się chyba do tych postaci w życiu. Ale to chyba dobrze, że książka wzbudza takie emocje, przynajmniej nie jest nudno i mam nadzieję, że będzie tak w kolejnych częściach. Jedynie co mnie wkurza to te ciągłe przepychanki, kto jest prawowitym królem Westeros bla bla bla. Ile można w kółko o tym samym? Najlepiej by było jakby się wszyscy wzajemnie wykończyli.

Znając szczegółowość opisów stosowanych przez Georga Martina w jego epickiej sadze „Pieśń Lodu i Ognia” nie jestem wcale zdziwiony, że kolejny tom tego cyklu czytelniczego podzielony jest na dwie części. Pierwsza cześć trzeciego tomu tej przeogromnej historii nosi tytuł „Nawałnica mieczy. Stal i Śnieg”. Mając w pamięci losy bohaterów opisane w poprzednich tomach, wsiąkam w ten świat właściwie od pierwszej strony. Historię poznaję z punktu widzenia kilku bohaterów, co bardzo lubię, gdyż dogłębnie mogę poznać przedstawiane wydarzenia. Oczywiście wybieram sobie swojego ulubionego bohatera, którym bez dwóch zdań zostaje Araya, i to jej teraz najbardziej „kibicuję” i o jej losy najwięcej się martwię. Wiem przecież jaki zapędy do uśmiercania swoich bohaterów posiada ten autor, więc historię tej postaci śledzę z wypiekami na twarzy. Okazuje się, że Georg Martin jest w stanie mnie zaskoczyć, bo „Stal i Śnieg” staje się najlepszą częścią sagi, jaką udało mi się już przeczytać. Już nie przeszkadza mi ogromna ilość bohaterów, gdyż są oni na tyle naturalni i charakterystyczni, że jest mi łatwo ich zapamiętywać. Ta książka zapewnia taki natłok wrażeń i różnorakich emocji, że ciężko jest mi się z nią rozstawać. Tej przygody nie da się opisać, ją trzeba poznać.

Kolejna (druga) cześć cyklu „Pieśni Lodu i Ognia” i perspektywy do tej pory wydanych tomów, według mnie najlepsza. Na początek trzęsienie ziemi, a potem napięcie rośnie.