Cesarstwo piasku - audiobook (mp3) Tasha Suri

Cesarstwo Piasku Tashy Suri to jedna z najpiękniej wydanych ostatnio książek fantasy i zarazem bardzo ciekawy pod względem światotworzenia debiut. Ta utrzymana we wschodnich klimatach powieść zabiera nas do Cesarstwa Ambhy i pokazuje dramatyczne losy młodej Mehr, mającej we krwi dziedzictwo dwóch ludów.

Dziewiętnastoletnia protagonistka jest córką Surena, gubernatora cesarskiej prowincji Irinah oraz Ruhi, kobiety pochodzącej z pustynnego ludu Amrithi. A co istotne, ten ostatni jako jedyny potrafi nie tylko dostrzec, ale też rozmawiać z dewa, magicznymi istotami, które zgodnie z lokalną mitologią są dziećmi śpiących bogów. Los Amrithi nie jest jednak łatwy – ponieważ w przeszłości sprzeciwili się cesarzowi podbijającemu ich ziemie, teraz są bezwzględnie tępieni i zabijani, a Mehr musi ukrywać swoje umiejętności. Jak możecie się domyślić, niestety nie udaje się jej tego zrobić i w efekcie do jej domu trafia grupa wiernych potężnemu cesarzowi mistyków, którzy zmuszają ją do zawarcia małżeństwa z jednym z nich. I tak nieco rozpieszczona dziewczyna brutalnie wkracza do zupełnie obcego jej świata, gdzie będzie traktowana co najwyżej jako narzędzie...

Jednak nadzieja była zdradziecka. Wbiła już w nią swoje pazury i nie zamierzała puścić.
Początek książki jest napisany po prostu znakomicie – autorka umiejętnie buduje w nim napięcie i wprowadza kolejne informacje o świecie, sprawiając, że opowieść wciąga niczym ruchome piaski. Główna linia fabularna jest osnuta wokół Mehr, którą poznajemy najlepiej ze wszystkich postaci przedstawionych w książce. I jest to ten typ bohaterki, który kieruje się przede wszystkim emocjami, co powoduje, że niejednokrotnie popełnia głupie błędy, za które nie dość, że musi zapłacić sama, to cenę płacą także jej najbliżsi. Do tego w połowie całej historii spędzamy bardzo dużo czasu w jej głowie, poznając dogłębnie jej myśli i rozterki, przez co niestety fabuła zdecydowanie zwalnia. Z tych wszystkich powodów Mehr nie została moją ulubioną protagonistką, choć oczywiście trzymałam kciuki za powodzenie jej działań. Nieco ciekawszą postacią był dla mnie jej mąż Amun, związany nierozerwalnymi przysięgami z potężnym Mahą. Autorka umiejętnie wykreowała go na postać tragiczną i myślę, że nie tylko ja w trakcie lektury obdarzę go sporą dawką współczucia. Jednak najoryginalniej wykreowaną personą jest bez wątpienia posiadający pewne nadprzyrodzone cechy Maha, jednak nie powiem Wam na jego temat nic więcej, byście też mogli doznać tego dreszczyku zaskoczenia, gdy poznacie prawdę na jego temat.

Nie da się ukryć, że w tej książce najbardziej oczarowała mnie mitologia świata przedstawionego i z zaciekawieniem chłonęłam kolejne informacje o bogach i o tym, jak zostawili ludziom dewa, a potem jak te istoty przyczyniły się do powstania ludu Amrithi oraz ich niezwykłych obrzędów polegających m.in. na tańczeniu oraz wykorzystywaniu swojej krwi. I rzecz jasna jak na porządne fantasy przystało, obecna sytuacja mistyczna oznacza solidne zachwianie równowagi, a na czym ono dokładnie polega, przekonacie się, czytając tę powieść. Powiem tylko, że to świetnie przemyślany i zrealizowany aspekt książki, moja głodna wyobraźnia była nim zdecydowanie usatysfakcjonowana.

Więzi łączące ludzi wpływają na to, jacy są.
Bardzo przypadła mi do gustu także oprawa graficzna – nie tylko pozłacana okładka i mapy, ale także nieco komiksowe ilustracje Piotra Kucharskiego, które aż emanują emocjami, artyzmem i oryginalnością, świetnie uzupełniając całą historię. Aż trudno uwierzyć, co potrafił wyczarować, mając do dyspozycji tylko odcienie szarości! Mam nadzieję, że jego prace pojawią się w kolejnym tomie tej serii i innych książkach nie tylko Fabryki Słów.

Reasumując, Cesarstwo Piasku Tashy Suri to opowieść o jednej z ostatnich przedstawicielek mistycznego ludu Amrithi, która musi wziąć na swe barki nie tylko los najbliższych, ale i znacznie cięższe brzemię, gdy w dramatycznych okolicznościach dowiaduje się, na czym polega równowaga jej świata. Niestety, nie działa przy tym w najmądrzejszy sposób. Jednak niejednego czytelnika oczaruje zapewne znakomicie przemyślane, przesycone wschodnim klimatem uniwersum, w którym moc dewa i śpiących bogów może rezonować z osnową rzeczywistości. Zachęcam Was więc do lektury i wypatruję już drugiego tomu tego cyklu, zatytułowanego Królestwo Popiołu.

Ocenas: 4+/6

Mimo trudnego początku i problemu z wczytaniem się w historię oraz przyzwyczajenia się do stylu, jakim została napisana, muszę przyznać, że podobała mi się ta książka. Tasha Suri stworzyła wspaniały i niepowtarzalny świat, którego nie da się przewidzieć, a główna bohaterka jest silną i pewną siebie kobietą. Mimo niepewności wkroczyła w nieznane, godząc się na los, jaki zgotował jej sam ojciec oraz co ważniejsze — przeznaczenie.

Mehr jest nieślubną córką cesarskiego urzędnika, który nie zważając na to, jakie dziedzictwo odziedziczyła po matce, pozostawił ją w pałacu. Jej skromność i pokora są podyktowane apodyktyczną macochą, która celowo chce się jej pozbyć. By Mehr nie miała możliwości spotykać się z siostrą. Jednak bohaterka oprócz pokory, jaką stara się ukrywać przed macochą jest pewną siebie i upartą dziewczyną. W końcu w jej żyłach płynie pradawna magia przekazywana z pokolenia na pokolenia od czasów, gdy bogowie stąpali po ziemi między ludźmi. Dziedzictwo po rodzonej matce nakazuje Mehr zachowywać się jak na Amrithi przystało. Pewnego dnia, gdy dziewczyna wymyka się niepostrzeżenie z pałacu ojca, aby uczestniczyć w obrzędzie podczas burzy piaskowej — naraża się na zhańbienie. To nakazuje jej ojcu wydać ją za mąż i wydalić z okręgu królestwa, w którym mieszkała całe życie. Dla Mehr to cios w samo serce, ponieważ zostaje zmuszona do ślubu, do którego zmuszona być nie może i rozdzielona z Arwą — ukochaną siostrą, jedyną, za którą jest gotowa oddać swoje życie.

Cała historia utkana w „Cesarstwie Piasku” to zwroty akcji i nieprzewidywalność, która sprawia, że trudno się oderwać od tej lektury. Po wydarzeniach, jakie mają miejsce po zawarciu małżeństwa z Amunem — przedstawicielem Mistyków, trudno jest nadążyć ze sprawami, które się dzieją. Cała sceneria i miejsce akcji osadzone w Cesarstwie Ambhańskim zapiera dech w piersiach. Autorka opisała je w najmniejszych szczegółach nie zapominając jak ważne jest by wszystko ze sobą współgrało. Czytając powieść trzeba być uważnym na każdy najmniejszy element, który okazuje się być ważny. Gesty i zachowania bohaterów są tutaj kluczowe. Czytając powieść i trochę ją słuchając, ponieważ jest także audiobook, miałam wrażenie, że coś mi umknęło i później okazało się, że jednak zbagatelizowałam kilka sygnałów. Tasha Suri potrafi budować napięcie i rozwój fabuły, który nie jest nudny. Daje szansę czytelnikowi, aby wstąpił do świata, który stworzyła.

Bohaterowie są dobrze skonstruowani. Nie dostajemy na tacy pewnych siebie wojowników. Mimo zaciętości Mehr i jej pewności siebie to ona też w jakiś sposób musiała dorosnąć do tego, co zostało jej zesłane. Mężczyzna, za którego wyszła również miał swoje powody i cel. Każdy z bohaterów tak naprawdę walczył o swoje. Dzięki temu historia była bogata w wiele niedomówień czy intryg. Czuję spory niedosyt i nie mogę doczekać się kontynuacji.

Cesarstwo Piasku to bardzo dobry debiut autorki, który jest odważny i trzymający w napięciu. Mimo początkowego zgrzytu ze stylem idzie się do niego przyzwyczaić i zrozumieć tę małą podniosłość. Zakończenie bardzo ciekawe i intrygujące, które daje przedsmak tego, jaki ten świat może się okazać w drugim tomie!