Uśpiona - ebook (epub, mobi) Alicja Sinicka

Weronika jest nauczycielką angielskiego. Uczy w domu, by w pełni zapanować nad grafikiem i wyznaczyć sobie granice wytrzymałości, ponieważ cierpi na narkolepsję. Nie jest w stanie normalnie funkcjonować bez drzemki o określonych godzinach w ciągu dnia. Przypadłość daje jej się ostro we znaki, ale powoli do jej świadomości dociera fakt, że coś złego dzieje się w jej otoczeniu, gdy zasypia. Kroplą, która przelała czarę goryczy, było odkrycie zwłok. Co się stało jednej z jej uczennic, podczas gdy ona sama głęboko spała? Policja, rodzina zmarłej jej nie dowierzają, że absolutnie nic nie słyszała, ona sama sobie już też przestaje ufać. Tymczasem ktoś uwielbia patrzeć, jak kobieta śpi...

Narracja przebiega dwutorowo. Weronika opowiada, co jej się przydarzyło, wczuwamy się w jej emocje i nastrój, a tajemnicza postać snuje opowieść o swoich wizytach u śpiącej kobiety. Przez to właśnie ta historia jest bardzo niepokojąca, czasem aż mi dreszcze chodziły po plecach. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Sinickiej, ale wiem na pewno, że nie ostatnie. Autorkę będę mieć już na oku. Książka dosłownie przylepiła mi się do ręki i nie byłam w stanie jej odłożyć: co tam obiad, co tam sprzątanie, musiałam się szybko dowiedzieć, kto stoi za obserwacją śpiącej Weroniki i czy ta sama osoba odpowiada również za śmierć jej uczennicy. Lekturze od początku aż do samego końca towarzyszyło uczucie zagrożenia. Podskakiwałam na fotelu na najmniejszy hałas i cieszyłam się, gdy do łóżka szedł ze mną również kot. Nie czułam się wtedy samotna, bo mąż już głęboko spał.

Co do samego zakończenia to typowałam kilka rozwiązań i aż byłam w pewnym momencie na siebie zła, że nie były one prawidłowe. Analizując, było kilka małych fragmentów, które mogłyby naprowadzić na właściwy trop, ale tak się nie stało. Uważam to za duży plus. Jednego możecie być pewni: przy lekturze tej książki nie grozi Wam nawet krótka drzemka.

Sen w życiu każdego człowieka odgrywa bardzo ważną rolę. Wszyscy doskonale wiemy, że pozwala nam odpocząć i naładować baterie przed czekającymi nas wyzwaniami, jakie stoją na naszej drodze w ciągu dnia. Warto jednak wiedzieć, że dla niektórych osób sen może być uciążliwy, a nawet stać się dla nich niebezpieczny. Doskonale wiedzą o tym osoby chorujące na narkolepsję, czyli nadmierną senność, paraliż i halucynacje przysenne oraz utrudniony sen nocny. W głębokiej fazie snu narkoleptyk staje się bezbronny, co może sprowadzić na taką osobę zagrożenie, którego ona sama nie będzie świadoma. Zapewne zastanawiacie się, dlaczego zdecydowałam się poruszyć dziś ten właśnie problem. Otóż stało się to za przyczyną przeczytanego przeze mnie w ostatnim czasie thrillera psychologicznego autorstwa Alicji Sinickiej Uśpiona, do którego napisania zainspirowała autorkę właśnie ta choroba.

Tytułowa uśpiona to Weronika Krzycka. Młoda kobieta, która ma narkolepsję. Jej życie to lawirowanie pomiędzy jawą i snem. Aby móc funkcjonować potrzebuje dwóch godzinnych drzemek w ciągu dnia. Tylko dzięki nim może utrzymać się na powierzchni swojej świadomości. Kiedy śpi, staje się bezbronna, a wykorzystuje to, o czym ona jeszcze nie wie ktoś, dla kogo stała się obsesją. Intruz zjawia się w sypialni Weroniki, kiedy ta zasypia. Teraz już nie wystarcza mu patrzenie na obiekt swoich pragnień. Chce czegoś więcej. Nasza bohaterka odczuwa niezrozumiały dla siebie lęk. Wokół niej dzieją się, wydawałoby się niepozorne rzeczy, które przypisuje swojej chorobie i halucynacjom, jakie towarzyszą jej na chwilę przed zaśnięciem, bądź tuż po przebudzeniu, zanim odzyska pełną świadomość. Jednak, czytając książkę, przekonacie się, że to dopiero preludium do koszmaru, przez jaki będzie musiała przejść kobieta. A wszystko zaczyna się w dniu, kiedy w jej domu rozgrywa się dramat, wskutek którego śmierć ponosi człowiek. Mimo że Weronika była wtedy w domu, nie jest w stanie opowiedzieć, jak to się stało, bo jak możecie się domyślać, kiedy doszło do tej tragedii, ona spała. Rozpoczyna się policyjne śledztwo. W głowie Werki rodzi się wiele pytań i wątpliwości, ale jedno wie na pewno. Dom, który kojarzy się z poczuciem bezpieczeństwa, właśnie przestał być bezpieczny.

Czytelnik, który sięgnie po tę powieść, od początku do końca stara się przede wszystkim odkryć, kim jest osoba, która sukcesywnie i powoli chce zawładnąć Weroniką i jej życiem. Nie zastanawiamy się przy tym, co nią kieruje, gdyż autorka tworząc tę historię, podzieliła fabułę tak, abyśmy nie tylko mogli być częścią życia głównej bohaterki, ale także mogli być obserwatorami wizyt jej prześladowcy w jej domu. Dzięki temu mamy możliwość niemalże zajrzeć do umysłu osoby owładniętej obsesją. Poznać jej chore myśli, emocje i uczucia. Przy czym możecie mi wierzyć, że do końca nie będziecie blisko odkrycia jej tożsamości. Chociaż pisarka niejednokrotnie pozwala swoim czytelnikom uwierzyć w to, że są o krok od rozwiązania zagadki. By ostatecznie wprawić nas w osłupienie i zupełnie zaskoczyć.

Zapewniam was kochani, że Uśpioną czytać będziecie z dużym zaangażowaniem i rosnącą ciekawością tego, co wydarzy się za chwile. To, co warto zaznaczyć to fakt, że w tej książce nie zabraknie tajemnic, sekretów, i kłamstw wynikających ze złożonych i trudnych relacji międzyludzkich, którym autorka poświęciła tutaj dużo uwagi. Na uznanie zasługuje również wkład pracy, jaką Alicja Sinicka włożyła w merytoryczne przygotowanie się do powstania tej książki. Przyznam szczerze, że do tej pory nie czytałam, żadnej powieści poruszającej temat narkolepsji, a na kartach tego tytułu została ona bardzo dokładnie zobrazowana. Jedyne czego mi zabrakło podczas czytania to napięcia. Poczucia mroku i strachu, Co według mnie w przypadku thrillerów psychologicznych jest bardzo ważne. Dlatego też nie mogę napisać, że była to najlepsza książka tej autorki, jaką czytałam. Nie zmienia to jednak faktu, że warto ją przeczytać i spędzić z nią naprawdę ciekawy czytelniczy czas.

Najnowsza powieść od Alicji Sinickiej to kolejna historia, która potwierdza jej pisarski talent. To bardzo przemyślana i zaskakująca opowieść.

Bohaterką jest Weronika, która choruje na narkolepsję. Zaburzenie to objawia się nagłymi napadami snu. Mogą towarzyszyć mu ataki katapleksji. Właśnie takich napadów doświadcza Weronika, która musi rekompensować dwoma drzemkami w ciągu dnia. Kiedy zasypia do jej domu przychodzi ktoś i patrzy na nią jak nie jest niczego świadoma. To sprawia, że nawet nie zdaje sobie sprawy, że grozi jej ogromne niebezpieczeństwo. Jednak pewnego dnia po przebudzeniu bohaterka odkrywa, że w jej salonie leży martwa kobieta. Policja z Oławy rozpoczyna śledztwo. A zagadkowa śmierć jej uczennicy nie daje spokoju Weronice i dziewczyna za wszelką cenę pragnie dowiedzieć się prawdy...

Uśpiona to powieść, która mnie zaskoczyła i to bardzo. Bardzo spodobało mi się to, że skoro miejscem akcji jest Oława to są nawiązania do innych książek autorki. To nie pierwsza historia od Alicji Sinickiej, która w tak dobry sposób przedstawia psychologiczny aspekt działań bohaterów. Czytając thriller dostałam trzymającą w napięciu opowieść o ludziach. Weronika tak jak i inni bohaterowie pod względem psychologicznym zostali bardzo dobrze przedstawieni. Od pierwszej do ostatniej strony czułam napięcie, jakie towarzyszyło Weronice. Ten niewyjaśniony strach, gdy nie wie się, kto jest tą tajemniczą osobą. Czy to któryś z uczniów, a może nowy najemca mieszkania, które postanowiła wynająć?

Styl powieści jest bardzo dobry. Sprawia on, że napisane historie czyta się jednym tchem. Nie można się od nich oderwać i zapomnieć. Alicja Sinicka potrafi budować napięcie i wyprowadzić czytelnika w maliny. Wszystkie fakty są dawkowane bardzo powoli, co sprawia, że pomyliłam się odnośnie zakończenia. Po raz kolejny totalnie mnie zaskoczyło i było bardzo mrocznie. Myślę, że fani twórczości pani Alicji będą bardzo ucieszeni i nie zawiodą się tym tytułem. A ja oczywiście wyczekuje kolejnych nowych tytułów!

Zachowanie naszej przestrzeń osobistej wydaje się nam jednym z podstawowych praw. Nikt nie powinien jej naruszać jeśli nie zachodzi jakaś wyższa konieczność i to jeszcze bardzo dobrze umotywowana. A co jeśli ktoś to czyni i to jeszcze w momencie kiedy nie jesteśmy w stanie zaprotestować? Gdy nawet tego nie jesteśmy tego świadomi, lecz czujemy, że coś jest nie tak, chociaż również dobrze może to być jedynie lub aż nasza wyobraźnia?

Nauczenie się życia z chorobą, jaka dla wielu wydaje się nią nie być, nie było łatwe, lecz Weronice Krzyckiej udało się lub przynajmniej tak sądziła. Narkolepsja utrudnia jej życie, ale kobiecie udaje się egzystować prawie normalnie. Ostatnio coś nie daje jej spokoju, do tej pory czuła się bezpiecznie w swoim domu, jednak teraz już tak nie jest. Nikt inny tego nie dostrzega oprócz jej samej, czy i ona ma zrzucić to, co ją niepokoi, na karb swojego stanu zdrowia? Wypadek, który wydarza się wzmacnia poczucie, że wokół niej dzieje coś, złowrogiego. Policja bada okoliczności śmierci kobiety znalezionej u domu Weroniki, ona rozpoczyna własne dochodzenie, niczego nie jest pewna, a choroba nie stawia ją w dobrym świetle. Zresztą to nie jedyny problem z jakim kusi sobie poradzić, wciąż pozostaje kwestia tego, co się dzieje gdy zasypia, wówczas dzieje się coś, na co nie ma wpływu. Bycie bezbronnym budzi przerażenie, zwłaszcza w sytuacji w jakiej znalazła się. Czy to są jedynie iluzje, czy istnieje wytłumaczenie na to, co stało się?

Wszystko zdaje się być zwyczajne, nic niezwykłego nie dzieje się, przynajmniej takie jest pierwsze wrażenie, ale czy na pewno? Dom z definicji jest miejscem gdzie nie czujemy się zagrożeni, możemy się schronić, odpocząć, odgrodzić się od świata i wpuszczać tych, których chcemy. Co w sytuacji gdy zostaje podważone to, co nie budziło wątpliwości? Alicja Sinicka doskonale wie jak przedstawić ciemną stronę ludzkiej natury i miejsc, zdających się nie mieć tajemnic. Nie czyni tego od razu, ale podsuwa kolejne znaki zapytania, krok za krokiem podkopuje pewność siebie postaci i czytelników co do tego, co faktycznie dzieje się. Czy to jedynie urojenia, czy też rzeczywiste wydarzenia? Nie od razu to wiemy, a kolejne sytuacje gmatwają i tak skomplikowaną sytuację życiową bohaterki. Pisarka podsyca czytelniczą ciekawość, podkręca klimat lęku przed tym, co wcale nie musi być prawdą. Kolejne zdarzenie zagęszcza atmosferę, chociaż wydaje się, że nie ma się czego obawiać, ale czy na pewno? Komu zaufać gdy trudno nawet sobie samemu? Mój dom moją twierdzą albo raczej klatką? Zagrożenie jest prawdziwe? Alicja Sinicka znowu wciągnęła czytelników w mroczne zakamarki umysłu człowieka, gdzie rodzi się myśl, czasem zbrodnicza, ale i motywująca do znalezienia rozwiązania zagadki. Uśpiona to kolejny bestsellerowy thriller z gatunku domestic noir, niepokojący i z zaskakujący zwrotami fabularnymi, sprawiającymi, że zagrożenie wydaje się kryć wszędzie tam, gdzie spojrzymy.

Kiedy zaczęłam czytać najnowszy thriller Alicji Sinickiej, przyszło mi do głowy pytanie: co ciekawego może się wydarzyć w życiu kobiety chorej na narkolepsję? W końcu to choroba polegająca na tym, że człowiek czuje się wciąż senny i głównie śpi. Trudno wyobrazić sobie, że coś takiego mogłoby być niebezpieczne. Bardzo szybko zmieniłam zdanie. Po kilku rozdziałach atmosfera zrobiła się duszna, wręcz klaustrofobiczna, czyli dokładnie taka, jak lubię.

Weronika Krzycka całe życie mierzy się z nietypową chorobą - narkolepsją. Musi codziennie robić sobie dwie drzemki, aby w miarę normalnie funkcjonować. Ma pracę, która jej na to pozwala, ponieważ uczy języka angielskiego, a uczniowie przychodzą na lekcje do jej domu. Krzycka nie ma jednak pojęcia o tym, że nie tylko uczniowie ją odwiedzają, szczególnie, że oni znajdują się w jej domu, kiedy kobieta nie śpi. Nieproszony gość pojawia się, kiedy Weronika odpływa. Przygląda jej się, dotyka, mówi do niej, pragnie jej... Wera przestaje czuć się bezpiecznie we własnym domu. Sytuacja staje się wyjątkowo trudna i zagadkowa, kiedy Wera po przebudzeniu znajduje w salonie zwłoki. Ofiara jest jej znana, należy do grupy osób, które Wera uczy angielskiego, ale nie powinno jej tu w ogóle być! Dla Krzyckiej wszystko jest jasne. Nic nie słyszała, bo spała. Policjanci już nie są tacy pewni, że nie miała nic wspólnego z tą śmiercią...

Po raz pierwszy miałam okazję czytać książkę, której bohaterka cierpi na narkolepsję. To było bardzo interesujące, móc poznać problemy związane z tą chorobą. Życie narkoleptyka wcale nie jest bajkowe. Musi żyć pod dyktando własnego ciała i zegara. Dostosować cały świat do ograniczeń, które ta choroba narzuca. Bez dyskusji, co widać w powieści, bo to organizm Weroniki rządzi, a nie ona. Ktoś wykorzystał tę sytuację, by włamywać się do jej domu. Kiedy się nad tym głębiej zastanowić, jest to choroba, która może generować lęki i deficyt poczucia bezpieczeństwa. Wyobraź sobie, że tracisz kontakt z rzeczywistością i choćby nie wiadomo co się działo, nie masz szans na zachowanie jasnego umysłu. Nie do pomyślenia, że nie masz wtedy nad sobą kontroli.

Mam nadzieję, że wkrótce pojawi się kolejny thriller psychologiczny Alicji Sinickiej. Uśpiona to świetna fabuła i realistyczni bohaterowie. Do końca nie widziałam rozwiązania, nie mogłam dopasować żadnego bohatera do roli winnego. A pomysł autorki na finał to sztos.

Nastaw się na to, drogi Czytelniku, że nie odłożysz tej książki, dopóki nie odkryjesz wszystkich kart.