Głowa Minotaura

To pierwsze spotkania dwóch genialnych bohaterów kryminałów Krajewskiego: Eberharda Mocka i Edwarda Popielskiego. I od razu rewelacja. Jedna z najbardziej dynamicznych intryg jakie stworzył autor. Ciągle myli tropy, ciągle dodaje informacje, zaprzecza innym, w ciągłym, nieustannym weryfikowania oraz analizowaniu. Świetna to zabawa w śledczego.
Na dokładkę, to co było wręcz obowiązkowe w którymś z kryminałów - zaplątanie typowo kryminalnej sprawy z politycznymi wątkami, czy do końca prawdziwymi? To okaże się podczas lektury.
I jak zawsze znakomity język literacki, dbałość o autentyczność dialogów, wrażliwość i plastyczność opisów, zarówno tych realistycznych, jak i z pogranicza jawy, snu, co ważne dla tej historii.
I prawdziwa wielokulturowa, wielonarodowa Polska przedwojenna spod znaku dwóch miast symboli: Krakowa i Lwowa. To prawdziwa przyjemność czytelnicza, bo Marek Krajewski to mistrz nie tylko literatury kryminalnej!

Bardzo fajny, mroczny klimat. Raczej nie poprzestanę na tej jednej pozycji autora. Polubiłem Popielskiego i Mocka. Nie podobał mi się jednak wątek z wizjami Popielskiego. Dlatego dałem czwórkę. To pierwsza książka, w której czytelnik spotyka Edwarda Popielskiego, i w której na dłuższy czas żegna się z Eberhardem Mockiem. Głowa Minotaura jest kryminałem, który posiada najlepsze cechy tego gatunku, czyli zwroty akcji, mylne tropy i zaskakujące zakończenie. To także doskonała gratka dla fanów starego Lwowa i Wrocławia.