Cztery muzy - audiobook (mp3) Sophie Haydock

Fascynująca! Przepiękna! Hipnotyzująca!

Cztery muzy zachwycają nie tylko samą fabułą ale przede wszystkim lekkością, z jaką ta historia nas przenika, nas zachwyca i porywa w wir barw, emocji i nostalgii.

Cztery kobiety. Cztery muzy. Cztery tak różne postaci, które łączy Egon Schiele - skandalista, artysta, marzyciel, człowiek wymykający się z utartych schematów i standardów w sztuce (jeśli takowe w ogóle istnieją w świecie sztuki).
Ten ekscentryczny, przystojny, młody mężczyzna dla swojej pasji - miłości swojego życia jest w stanie poświęcić wszystko. I wszystkich.

- Czy jest pan człowiekiem, którego stać na poświęcenia?
- Ponosiłem niezliczone ofiary dla swojej sztuki.
- Dla sztuki! Ja chcę wiedzieć czy potrafi pan poświęcić się dla rodziny.

Sophie Haydock zabiera nas w fascynującą podróż do początku XX wieku, do Austro-Węgier. To właśnie tam, w Wiedniu - stolicy sztuki - rodzą się nowe idee, a Gustaw Klimt swoim "Pocałunkiem" wyznacza nowe trendy w malarstwie. Coraz więcej artystów dostrzega piękno prostej wyrazistej kreski, coraz więcej artystów przekracza granice, porzuca pruderię i tworzy odważne, ekspresyjne dzieła. Jest wśród nich protegowany Gustawa Klimta - Egon Schiele. On i jego muzy. Jego kobiety.

Żadne dzieło sztuki nie jest haniebne, jeśli przedstawia artystyczną wartość. Staje się hańbą tylko za sprawą oczu patrzącego.

W sposobie, w jaki pani Haydock opisuje historię Adele, Gertrude, Vally i Edith jest coś ze sposobu, w jakim Schiele je malował. Są w pewnym sensie piękne, skrywają cierpienie, ból i ogrom nieokiełznanych emocji. Autorka oddaje nam cztery namalowane literami portrety kobiet. Wyraziste, wielowymiarowe, wybitne. Tej powieści nie chce się skończyć. Ta powieść będzie w nas rezonowała przez długi czas. Pozostawia także gorzką refleksję na temat procesu tworzenia sztuki. I nie tylko, bo w Czterech muzach poruszony został ogrom tematów - brak akceptacji, problemy rodzinne, zaściankowość, walka z uprzedzeniami, zdrada, zawirowania polityczne i społeczne. To wszystko tworzy fascynujący, lekko szyderczy i na wskroś przenikający obraz ludzkiej natury.

Literatura piękna w pełnej krasie. Doskonała!

Może zabrzmi to górnolotnie, ale sztuka jest dla mnie czymś, co oddziałuje na emocje. Zbudzona w środku nocy nie wymienię pewnie dziesięciu malarzy kubistycznych ani najnowszych nurtów w rzeźbiarstwie, ale gdy wchodzę do muzeum, gdy oglądam wystawione tam przedmioty, czuję jak wzbierają we mnie różne uczucia: przeżywam sztukę, ale nie nazwałabym się znawczynią tylko miłośniczką tejże. Obrazy Egona Schielego kojarzyłam: jak się je raz zobaczy, raczej trudno zapomnieć. Nie wiedziałam natomiast praktycznie nic o jego życiu ani o tym, kim były dla niego kobiety z jego obrazów. Szczęśliwie dzięki Sophie Haydock i jej Czterem muzom to się miało zmienić.

Adele pochodzi z burżuazyjnej wiedeńskiej rodziny i jest dość rozpieszczona, bo zawsze dostaje to, co chce. Dziewczyna jest pewna siebie, zdeterminowana, by dotrzeć do celu za wszelką cenę, pełna namiętności i gwałtownych uczuć. Czuje, że konwenanse ją krępują i ograniczają, chciałaby zerwać z siebie te okowy i wyrwać się na wolność. Gdy poznaje młodego artystę Egona, natychmiast pała do niego gwałtownym uczuciem. To może być jej szansa na wielkość i na wolność. Jej młodsza siostra Edith to jej przeciwieństwo: jest cicha, pokorna i nieśmiała, żyje w cieniu siostry. Czy to się kiedyś zmieni? Vally jest już znana wśród artystów, gdy poznaje Egona Schielego. Tych dwoje zaznajamia ze sobą sam Gustav Klimt, mistrz początkującego malarza. Vally jest odważna, zna swoją wartość i mocne strony. Dziewczyna dzięki swoim przymiotom wydobyła się z ubóstwa i teraz bryluje na salonach z najgłośniejszymi nazwiskami epoki. Gertrude to siostra Egona: jego pierwsza modelka, zaborcza, zazdrosna o inne muzy brata, gwałtowna i porywcza. Odkąd nie mieszkają wspólnie, tęskni za życiem z Egonem i za czasem, gdy tylko ze sobą dzielili coś niezwykle cennego i intymnego.

To właśnie one są tytułowymi czterema muzami i to im oddaje głos autorka. Wiedeń na początku XX wieku jest stolicą sztuki. Artystyczna część miasta kręci się wokół Gustava Klimta, który wyznacza trendy i jednym pozwala zaistnieć, a innych topi w mroku zapomnienia. Jednym z jego protegowanych staje się Egon Schiele, młody malarz, który specjalizuje się w dziwacznych kobiecych aktach. Modelki z jego obrazów są obscenicznie upozowane, wyuzdane, patrzą śmiało na portretującego. Ich nagie ciała są wykrzywione, a na ich twarzach maluje się na poły ból, na poły rozkosz. Siebie samego Schiele umieszcza na równie odważnych nagich autoportretach. Wzbudza oburzenie, wywołuje skandale, jest o nim głośno, a on tym żyje. A jednak Sophie Haydock nie oddaje mu głosu (poza krótkim tekstem na końcu), zamiast tego pozwala przemówić Adele, Gertrude, Vally i Edith. Każda opowiada o innym wycinku jego życia i w końcu składa się ono w całość.

Okrucieństwem tego życia jest to, że poddajemy się losowi, a potem musimy z tym żyć, dzień po dniu. Kształtują nas wybory, do których odmawia się nam prawa. A potem, zanim się obejrzymy, życie czyni nas kimś bardzo dalekim od naszych wyobrażeń. Pozostaje z nas drobny skrawek tego, czym byłyśmy dawniej, coś, czego nawet nie rozpoznajemy.
Sophie Haydock poskładała tę historię z dostępnych dokumentów oraz domysłów. Nie można z całą pewnością udowodnić, że takie były muzy Schielego, ale historia Czterech muz opisana jest tak wiarygodnie i plastycznie (sic!), że absolutnie wierzy się w świat przedstawiony. Przed moimi oczami wykwitły pełne bogactwa bale, spotkania artystycznej bohemy, kolejne domy Schielego, jego pracownie malarskie, w nosie prawie czułam woń farb i terpentyny i rozgrzanego, wymęczonego pozowaniem ciała. Każda ze sportretowanych kobiet była inna, a równocześnie tak wyrazista i pełna życia, że ich opowieści wydawały mi się absolutnie prawdziwe, jakby opowiadały tylko mi po kolei swoje losy. Sophie Haydock zabrała mnie do Wiednia początków XX wieku i sprawiła, że poczułam tyle emocji i tak wiele przeżyłam z bohaterami powieści, że chciałam przeczytać całość jak najszybciej i równocześnie nigdy się z nimi nie rozstawać.

Wzloty i upadki, kontrowersje i pochwały, blichtr i ubóstwo, miłość i nienawiść, namiętność i obrzydzenie, a nade wszystko ona ‒ sztuka, królowa, jedyna władczyni. Bo dla niespokojnych duchów takich jak Egon Schiele może istnieć wiele muz, ale tylko jedna miłość ‒ sztuka właśnie.

Pragnę zaszokować świat. Dlatego maluję samego siebie w tak wyzywających pozach. Ale to sztuka mnie stymuluje, nie seks. Nie ustalałem zasad. Daję mężczyznom we Wiedniu to, czego pożądają, za co chcą płacić. To nie moja wina, że w świecie jest tyle hipokryzji.

Cztery muzy to opowieść o wyjątkowych kobietach, które były natchnieniem dla Egona Schielego. Tak samo odważne i kontrowersyjne, jak on inspirowały go w życiu i w malarstwie. Dzięki tej książce te barwne postaci w końcu mogą wyjść z cienia, który rzucał na nie geniusz Schielego. Adele, Edith, Wally i Gertrude – charyzmatyczne, pełne pasji, miłości i nieszczęścia. Żadna z nich nie wyszła cało z własnej obsesji na punkcie Egona. Jaką historię kryją postaci z obrazów Egona Schielego?

Cztery muzy to debiut literacki Sophie Haydock, za który otrzymała Impress Prize for New Writers. To również nowość w serii butikowej Wydawnictwa Albatros.


Cztery muzy – opowieść o niezwykłych kobietach

Egon Schiele był mi praktycznie nieznany, dopóki nie przeczytałam tej książki. Nazwisko kojarzyłam, lecz nie miałam pojęcia, jakie obrazy tworzył i co za nimi się kryje. Akcja powieści rozgrywa się w Wiedniu, u schyłku XIX i początku XX wieku. Miasto jest stolicą sztuki, kwitnie w nim życie towarzyskie, powstają nowe idee. Stworzycielem jednej z nich jest właśnie Egon Schiele, który pragnie, by jego obrazy przedstawiały coś więcej, niż tylko ładne kreski. Tworzy postaci karykaturalne – z powykrzywianymi kończynami, z iskrą w spojrzeniu i z wyzywającymi pozami. Jego modelki często pozują nago, Egon maluje głównie akty. Sam również staje się bohaterem swoich obrazów i niejednokrotnie znajduje się na nich obnażony.

Tytułowe cztery muzy to właśnie kobiety, które malował – Adele, Edith, Wally i Gertrude. Każda z nich ma własną historię do opowiedzenia.

Adele jest odważna, namiętna, gwałtowna i pełna uporu. Pochodzi z bogatej rodziny, tęskni za wolnością i gotowa jest, zrobić wszystko, by dostać to, czego pragnie… Edith to całkowite przeciwieństwo siostry. Cicha i skromna, pełna pokory. Jednak gdy na drodze staje jej Egon, rezygnuje z lojalności wobec Adele i waha się tylko chwileczkę przed diametralną zmianą swojego życia. Wally jest dzika, nieokiełznana i niezależna, ale zna swoje miejsce w szeregu. Egon nie jest pierwszym artystą, dla którego pozuje, więc wie, jak cenić własną wartość. Gertrude – tę specjalnie zostawiłam na koniec. Zdecydowanie najpiękniejsza perła w kolekcji artysty – toż to w końcu jest siostra. Pierwsza jego modelka, najbardziej zaborcza i zazdrosna wśród wszystkich, tęskniąca za więzią, która ich kiedyś połączyła…

Cztery muzy – kobiety z obrazów

Cztery muzy Egona Schielego są niczym płomienie – nie do ujarzmienia. Wciągają swego artystę w niebezpieczny krąg, każąc się zastanawiać: kto tu nad kim ma władzę? Czy to kobiety nad Schielem, czy on nad nimi? Każda pragnie, by ją podziwiano, by ją zapamiętano. Udało się – dał im tę nieśmiertelność.

Choć Cztery muzy to fikcja literacka, Sophie Haydock w tak świetny sposób snuje tę opowieść, że nie sposób się w niej nie zatracić! Nadaje postaciom autentyczność i choć dzielą nas wieki, mam wrażenie, że żyją tu i teraz.

Dzięki tej książce mam nieposkromioną ochotę na zgłębienie życiorysu Egona Schielego.

Od erotycznych figur po wyraźne autoportrety, austriacki malarz Egon Schiele znany ze swoich intensywnych, ekspresjonistycznych dzieł sztuki. Jego obrazy i rysunki były równie czczone i znienawidzone – uważane za wczesnego mistrza ruchu artystycznego, ale postrzegane również jako pornograficzne i groteskowe. Wiele napisano o Schielem i jego sztuce, ale co z kobietami przedstawionymi w jego pracach? Dążąc do poznania ich osobowości i życia, pouczający i nienagannie zbadany debiut Sophie Haydock opowiada historię muz Schielego – kwartetu niesamowitych i fascynujących kobiet z własnymi śmiałymi i tragicznymi opowieściami. Osadzona głównie w Austrii i podzielona na cztery główne części historia mnie niesamowicie pochłonęła.

Cóż za potężna i wciągająca historia czterech fascynujących kobiet. Książka zaczyna się od Adele –zepsutej, samolubnej, apodyktycznej i niegrzecznej, która pragnie postawić na swoim. Edith jest cieplejsza i delikatniejsza, ale z własną stalową determinacją. Gertrude jest namiętna, podobnie jak jej brat, ale też enigmatyczna.

Ale dla mnie Vally jest prawdziwą gwiazdą tej historii. Mając bardzo niewiele zasobów, znajduje sposób na przetrwanie w świecie, nigdy nie poświęcając własnych zasad dla miłości lub pieniędzy.

Akcja Czyerech muz toczy się pośród kuszącego tła sztuki i życia bohemy, łącząc fakty i fikcję, aby poznać przeplatające się nieopowiedziane historie Adele, Gertrude, Vally i Edith. Chociaż kobiety nie mają zbyt wiele interakcji – z wyjątkiem Adele i Edith – łączy je uwielbienie dla Egona. Dla czytelnika XXI wieku fascynacja artystką jest trochę zaskakująca, ale te kobiety istniały w czasach, gdy społeczeństwo było represjonowane. Kobiety nie powinny mieć pragnień, nie mówiąc już o ich działaniu. Egon wydobywa z muz dzikość; poczucie lekkomyślnego porzucenia, które zarówno wyzwala, jak i potępia je osobiście i publicznie.

Chociaż zmieniająca się oś czasu pozostawia pewne luki w historiach muz i ich relacjach z Egonem, Haydock doskonale oddaje ducha epoki, tworząc żywe poczucie czasu i miejsca, zanurza czytelników w artystycznym i zamożnym świecie Wiednia, ale także mniej efektowne realia biedy i wojny. Poprzez tę poruszającą, pouczającą i sugestywną historię, Haydock oddaje głos kobietom uwiecznionym na płótnie, ale zapomnianym w historii – wyprowadzając muzy z cienia Schielego w światło, do którego należą.