Iskry na wiatr - audiobook (mp3) Ida Żmiejewska

Po dłuższej przerwie powróciłam do powieści Idy Żmiejewskiej. Nawet nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo tęskniłam za barwnym językiem, historycznymi odniesieniami i bohaterkami uparcie dążącymi do celu.

Pióro Żmiejewskiej polubiłam kilka lat temu przy okazji cyklu Warszawianka. Lekki styl, tajemnice oraz wiarygodnie oddane tło historyczne złożyły się na opowieść, którą polecałam wielu. Z radością stwierdzam, że Iskry na wiatr (tom 1 serii Zawierucha) okazały się równie satysfakcjonujące, choć przyznaję, że przy pierwszym podejściu lekturę porzuciłam po kilkunastu stronach – i właściwie do końca nie wiem, co mi wtedy nie pasowało. To doskonały dowód na to, że czasem powieści warto dać drugą szansę, bo być może wcześniej nie trafiła na odpowiedni czas.

Iskry na wiatr to osadzona w początkach XX wieku opowieść o czterech siostrach Kellerównach, które tragiczna śmierć ojca zmusiła do drastycznej zmiany standardu życia. Niełatwo im będzie pogodzić się z utratą luksusu, a także stawić czoło plotkom i pomówieniom. A jednak to, co wydawało się niemożliwe, ziści się – i to z podwójną mocą.

Trzeba przyznać, że Żmiejewska potrafi przyciągnąć uwagę czytelnika, a swoje bohaterki rzucić na głęboką wodę. Z kart powieści słychać waleczne okrzyki o determinacji, niezłomności i odwadze tak kruchych na pozór istot. Kolejny raz okazuje się, że siła jest kobietą, która wszelkie przeciwności losu traktuje raczej jak wyzwanie niż faktyczną przeszkodę. Czytało się to z przyjemnością i nadzieją, że świat – mimo wojen i okrucieństwa – jest miejscem, w którym ma szansę narodzić się prawdziwa miłość.

Cieszę się, że przede mną kolejne tomy.

Po dłuższej przerwie powróciłam do powieści Idy Żmiejewskiej – tym razem w formie audio. Nawet nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo tęskniłam za barwnym językiem, historycznymi odniesieniami i bohaterkami uparcie dążącymi do celu.

Pióro Żmiejewskiej polubiłam kilka lat temu przy okazji cyklu Warszawianka. Lekki styl, tajemnice oraz wiarygodnie oddane tło historyczne złożyły się na opowieść, którą polecałam wielu. Z radością stwierdzam, że Iskry na wiatr (tom 1 serii Zawierucha) okazały się równie satysfakcjonujące, choć przyznaję, że przy pierwszym podejściu lekturę porzuciłam po kilkunastu stronach – i właściwie do końca nie wiem, co mi wtedy nie pasowało. To doskonały dowód na to, że czasem powieści warto dać drugą szansę, bo być może wcześniej nie trafiła na odpowiedni czas.

Iskry na wiatr to osadzona w początkach XX wieku opowieść o czterech siostrach Kellerównach, które tragiczna śmierć ojca zmusiła do drastycznej zmiany standardu życia. Niełatwo im będzie pogodzić się z utratą luksusu, a także stawić czoło plotkom i pomówieniom. A jednak to, co wydawało się niemożliwe, ziści się – i to z podwójną mocą.

Trzeba przyznać, że Żmiejewska potrafi przyciągnąć uwagę czytelnika, a swoje bohaterki rzucić na głęboką wodę. Z kart powieści słychać waleczne okrzyki o determinacji, niezłomności i odwadze tak kruchych na pozór istot. Kolejny raz okazuje się, że siła jest kobietą, która wszelkie przeciwności losu traktuje raczej jak wyzwanie niż faktyczną przeszkodę. Słuchało się tego z przyjemnością i nadzieją, że świat – mimo wojen i okrucieństwa – jest miejscem, w którym ma szansę narodzić się prawdziwa miłość.

Cieszę się, że przede mną kolejne tomy.

Gdy autorka mojej ukochanej trylogii Warszawianka Ida Żmiejewska zapowiedziała rozpoczęcie kolejnego cyklu, ucieszyłam się oczywiście niesłychanie. Przez ułamek sekundy poczułam zmieszanie, bo ja nie lubię literatury wojennej, zatem planowany czas akcji – I wojna światowa – odrobinę mnie zastopował. Ale od razu pomyślałam, że przecież uwielbiam to, jak Ida pisze, jak buduje bohaterów, jak maluje ich emocje i jak cudownie przedstawia ich tło.

Czyli tylko czekać!

Potem Autorka podgrzewała atmosferę podrzucając z rzadka smaczki na swoim fb. Ostatnie tygodnie były już nieznośne, oczekiwanie na spotkanie z siostrami Keller odbierało mi rozum.

I są! I połknęłam!

I trochę Wam napiszę…

Cztery panienki z dobrego domu. Wychowywane pod kloszem i w cieplarnianych warunkach przez ojca – wdowca, pod okiem ciotki i babki. Majętny przemysłowiec prowadzący swoją fabrykę zapewnia córkom wykształcenie, dom, znajomych i rozrywki na najlepszym poziomie. Do czasu.

Nieoczekiwane bankructwo i śmierć Maksymiliana Kellera wywraca świat Zofii, Janiny, Julii i Apolonii do góry nogami.

Z pięknej willi muszą się przenieść do mieszkania w czynszowej kamienicy, z wielkich metraży do trzech pokoi. A wielbiciele i przyjaciele zniknęli.

Życie codzienne wymaga dostosowania do warunków, które wręcz szokują. Kolejne wydarzenia wokół zaskakują, a do tego jeszcze wybucha wojna.

Każda z sióstr jest całkiem inna. Zofia egzaltowana i pełna patriotycznych porywów serca. Nina cicha, spokojna i wycofana, chciałaby robić coś pożytecznego, ale wszystko ją przeraża i przerasta. Julia nie zgadza się ze wszystkim co się stało. Ona chce mieszkać w willi, mieć służbę, majętnych adoratorów i tańczyć na balach w pięknych sukniach. Wypiera zatem rzeczywistość. A Pola chciałaby wreszcie być traktowana poważnie. Galimatias. Wszystko na szczęście obejmuje opieką energiczna i niezwykle zaradna babcia Adela, przy okazji trzymając rękę na pulsie nieco rozhisteryzowanej ciotki Klary.

Sześć kobiet, którym nagle zawalił się znany im świat, a zanim zdążyły się odnaleźć w nowych realiach, zaczęła się wojna, z wszystkimi przypisanymi jej okropieństwami. Jak sobie poradzą?

Wokół dzieją się tajemnicze zdarzenia kryminalne, pojawiają niespodziewani wielbiciele, przemykają w tle niedopowiedziane i ukrywane uczucia oraz ktoś znienacka bierze ślub!

Wokół przetacza się front, w mieście pojawiają się tłumy głodnych i bezdomnych uchodźców, a szpitale pękają w szwach od rannych.

A wszystko to w Warszawie! Jak zwykle dopieszczonej opisem, przedstawionej z tej pięknej, i z tej brzydkiej strony. Aleje Ujazdowskie i podgrójeckie błota. Piękne wille, opuszczone fabryki. Na ulicach automobile i tramwaje. Miejsca, które nadal można znaleźć i zobaczyć, i te po których nawet ślad niestety nie został. Jak cudownie jest czuć ten klimat, widzieć pod powiekami te obrazy.

Fantastyczny język oddaje różnorodność bohaterów, budzi emocje, gdy trzeba szklą się oczy, a w innym momencie śmiech nie daje się pohamować.

No i cudowne odwołania do Warszawianki, ciekawa jestem ile ich znajdziecie!

Podsumowując, ta powieść jest inna od Warszawianki. Bo jest głównie obyczajowa, osadzona w historycznych realiach. Ale poza tym znów dostajemy wspaniałe, pełnokrwiste bohaterki, lekko zarysowującą się tajemnicę do rozwikłania, Wielką Historię i jej rzeczywistych bohaterów w tle, no i trochę miłości! Nieoczekiwany wielbiciel, zaskakujący ślub, ckliwe tęsknoty, gorące pocałunki i szalone namiętności.

I 1914 rok.

Ależ to była wspaniała lektura!

Po prostu musicie poznać Kellerówny!

I wspaniałą babcię Adelę!

Ja już niecierpliwie czekam na nadejście 1915 roku w następnym tomie cyklu Zawierucha, co on przyniesie siostrom Keller? I jestem pewna, że Iskry na wiatr rozpalą i w Was to oczekiwanie!