Bagno - ebook (epub, mobi) Przemysław Piotrowski

Bagno to oczywiście kryminał. Jednak to przede wszystkim diagnoza państwa polskiego w ciągu ostatnich lat, napisana w konwencji political fiction. Nie znajdziemy w powieści kalki rzeczywistości, ale szyderczą i gorzką satyrę, zaś wszelkie podobieństwa do prawdziwych postaci są w sposób oczywisty nieuniknione. Pojawia się tajemniczy „sędzia” który w internecie na żywo prezentuje relację karania znanego w całym kraju księdza. To pedofil zblatowany z całą rządzącą partią. „Sędzia” przedstawia dowody jego win i przeprowadza egzekucję. Śmierć jest okrutna i pełna cierpienia, ale trudno znaleźć ludzi, którzy by mu współczuli.

Ta postać jest bardziej symbolem grzechów kleru w Polsce, niż odniesieniem do konkretnej postaci. Potem następuje pora kolejnej egzekucji. I kolejnej. Wysoko postawiony polityk partii rządzącej, którego namiętnością były gwałty dokonywane w okrutny sposób na nieletnich dziewczynach, które sprowadzano mu do jednej z agencji na południowym wschodzie kraju, ma odpowiedzieć za swoje uczynki. Jednocześnie to człowiek, który dla był symbolem bezkarności władzy. Na tym etapie w poszukiwaniach psychopatycznego zabójcy bierze udział komisarz Brudny. Dostał ofertę nie do odrzucenia od przedstawiciela tajnych służb, którego już wcześniej miał pecha spotkać.

Bagno to okrutny i może przejaskrawiony obraz władzy, która sądzi, że wszystko jej wolno, a politycy rządzącej partii nie boją się niczego. Prezes Kumidor jest chorym psychicznie starcem, który dla utrzymania władzy dobiera sobie najpodlejszych idiotów i przestępców. Jedyną cechą pożądaną jest bezwzględne posłuszeństwo prezesowi. W zamian mogą kraść i folgować wszelkim możliwym zboczeniom. Komisarz Brudny po raz pierwszy wcale nie jest pewien, czy stoi po dobrej stronie. A może nie ma żadnej dobrej strony, bo o opozycji autor nie pisze niczego pozytywnego.

Książkę czyta się doskonale, choć wydarzenia są pełne okrucieństwa, a charakterystyka polityków występujących w powieści napawa przerażeniem. Jednak to balansowanie na skraju prawdopodobieństwa i absurdu wychodzi autorowi doskonale. Dopiero ostateczne zakończenie wydaje się nieco naciągane. Mimo wszystko warto tę książkę przeczytać.

Twórczość Przemysława Piotrowskiego znana jest mi od wielu lat. Zawsze z chęcią sięgam po jego kolejne powieści. Nie inaczej było w przypadku Bagna, czwartej części przygód Igora Brudnego. Przyznaję, że swoje musiała odczekać na półce, ale to tylko spotęgowało pragnienie poznania dalszych losów niepokornego komisarza.

Bagno bo o nim mowa, opowiada o tajemniczym Sędzi. Mężczyzna przyodziany w kaptur kata na własną rękę wymierza sprawiedliwość na politykach, którzy dopuścili się różnych przestępstw, zamiecionych finalnie pod dywan. Swoje poczynania transmituje online. Przed egzekucją zmusza ofiary do wyznania wszystkich swoich grzechów. Igor Brudny i jego partnerka Julia Zawadzka po raz kolejny zostają wplątani w sprawę. Czas goni, a ofiar przybywa.

Przyznaje się szczerze, że obawiałam się bardzo tej książki. Nie przepadam za wątkami politycznymi w literaturze i takie pozycje omijam szerokim łukiem. Tu mi jednak one zupełnie nie przeszkadzały. Być może wielu osobom przeszkadzać może podobieństwo do wydarzeń z kraju, ja jednak uważam, że Piotrowski świetnie przemycił te sprawy do swojej powieści (brawo za nazwiska niektórych postaci i ukryte w nich znaczenia).

Autor świetnie wykreował postać Sędziego. To taki bohater- antybohater. Zdaję sobie sprawę, że gdyby faktycznie ktoś taki pojawił się w życiu publicznym, miałby poparcie ogromniej rzeszy ludzi, bo czytając książkę z jednej strony się go potępia, z drugiej się mu kibicuje.

W trakcie lektury zauważyłam podobieństwo do Behawiorysty Remigiusza Mroza. Morderca ma podobny schemat działania (nic więcej). Nie jest to w każdym razie żaden zarzut, ot tak mi się skojarzyło.

Bagno to nieco przejaskrawiona wizja polskiej polityki minionych lat. Afery, przekręty, wzajemne przerzucanie się tym kto za co odpowiada. A w tym wszystkim Brudny, który musi temu stawić czoła. Jak dla mnie ta część trzyma równie dobry poziom jak trzy pierwsze (Zaraza podobała mi się po prostu troszkę mniej od nich). Polecam.

„Polityka to bagno” i ja się z tym w pełni zgadzam.

Serię o Igorze Brudnym bardzo lubię, a ta sympatia zaczęła się tak naprawdę już od pierwszego tomu. Co więcej, udało mi się zaszczepić tę sympatię w mojej mamie, która ostatnie dwie części wyczytała w ekspresowym tempie. Kiedy więc do moich rąk trafiła najnowsza książka o tym bohaterze, w zasadzie obie nie mogłyśmy się powstrzymać i już cztery dni później obie miałyśmy lekturę powieści za sobą. Jednak czy ta część dorównuje poziomem poprzednim? Czy mogę polecić ją równie mocno, co przykładowo Cheruba?

Czy zastanawialiście się kiedyś, co wydarzy się, gdy sprawiedliwość zostanie wymierzona przez kogoś innego? Ja przyznaję, że nie poświęciłam wcześniej tej myśli nawet sekundy. Po lekturze tej powieści jednak robię to nieustannie. Pewnego dnia audycja radiowa zostaje przerwana. Ktoś, podający się za Sędziego zapowiada wymierzenie sprawiedliwości na własną rękę. Transmisja z brutalnego znęcania się nad jednym ze znajomych polskiego rządu stawia wszystkie służby w kraju w stan najwyższej gotowości. Wkrótce zostaje odnalezione ciało skatowanej ofiary, a do sprawy zostaje przyłączony komisarz Igor Brudny. Tym razem jemu oraz jego partnerce przyjdzie zmierzyć się z brutalnym i obrzydliwym światem polityki, układów, łapówkarstwa i wielu więcej. Czy i tym razem uda im się odnaleźć sprawcę, nim będzie za późno?

Tytuł Bagno jest dokładnie tym, co sam zapowiada. Przemysław Piotrowski zabiera nas w miejsca niepokojące, budzące przeraźliwy strach, a może i nawet obrzydzenie. Ta książka jest dokładnie taka, jak na nazwisko ma główny jej bohater – brudna. Już w tym miejscu muszę napisać, że jestem pełna podziwu dla autora za to, jaką tematykę poruszył, w jak zawiły sposób przedstawił pewne osobistości dramatu, dając jednak szansę czytelnikowi na to, by ten mógł odgadnąć, o kim właśnie mowa.

Ta książka jest przede wszystkim mocno polityczna. To ten wątek odgrywa tutaj główną rolę i no cóż, nie inaczej jest w prawdziwym życiu. Spotykamy ją na każdym rogu, przyczynia się ona do rozpadu wielu relacji (bo przecież jak możesz popierać xyz, skoro zyx są znacznie lepsi! Co z tego, że robią dokładnie to samo, tylko nazywają to innymi słowami?), ale i całych społeczności. Przemysław Piotrowski doskonale ukazał tutaj nienawiść, która targała obywatelami, a jednocześnie ich strach. Choć sięgnęłam po ten tytuł raczej z myślą, że z pewnością oderwę się dzięki niemu od tej całej rzeczywistości, to jednak fakt, że ta rzeczywistość znalazła się na kartach książki, w dziwny sposób trzymał mnie w ciągłej ciekawości.

Wiem, że ten tytuł nie wszystkim się spodoba. Nie każdy musi lubić wątek polityczny, nie każdemu to pasuje – i to jest okej. Warto jednak dodać, że dzięki bardzo dobremu stylowi pisania autora przez tę powieść się płynie, a i sama historia, zawierająca drugie dno, naprawdę fascynuje czytelnika i trzyma go przy sobie, aż do ostatniej strony. Rozwiązanie sprawy? No cóż, dość mocno mnie zaskoczyło, a przecież tego oczekuje się od dobrego kryminału.

Tom piąty o Igorze Brudnym okazał się bardzo dobry, jednak nie zmienił on mojego osobistego rankingu. W dalszym ciągu moim ulubionym tomem jest Cherub i nie wiem, czy się to jeszcze kiedyś zmieni. Chociaż kto wie... Może Przemysław Piotrowski zdoła mnie jeszcze zaskoczyć?

Jeśli lubicie polskie kryminały, w których nie brakuje brutalności, krwi i polityki, to ta pozycja może okazać się dla Was wprost idealna.