Wojenna miłość
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)

Gdy fikcyjni bohaterowie mają szczęście (bądź nieszczęście) znaleźć się w wirze zdarzeń wielkiej historii, spotykać, rozmawiać z prawdziwymi postaciami, to zazwyczaj pochłaniam taką opowieść na wdechu. Zatrzymuję się chwilami, grzebię w necie, sprawdzam ludzi i wydarzenia, oglądam zdjęcia miejsc. Jestem tam, żyję losami bohaterów, czując ich emocje, patrząc ich oczami.

W 1938 roku w czasie letnich wakacji piękna Lidka poznaje zabawnego Władka. Świetnie się dogadują, pasują do siebie, może nie jest to miłość jak grom z jasnego nieba, ale jest im fajnie razem. Zatem rok później, nie bacząc na zapowiedzi wojny postanawiają się pobrać. Drużbą na ślubie jest przyjaciel pana młodego, Konrad. I znajomość panny młodej i drużby komplikuje przyszłość wszystkim.

Kolejne lata wojny, dramatyczne wydarzenia, okupowana Warszawa, łapanki, Pawiak, akcja pod Arsenałem, zamach na Bürkla, powstanie, koniec wojny. Wszystko to oplata losy Lidki, Władzia i Konrada…

No i tu zaczyna się problem z moim odbiorem tej historii. To wszystko co się dzieje niby blisko bohaterów, dzieje się jakby za szybą. Wojna jest straszna, ale dotyka ich jakoś tak bez przypisanego sobie okrucieństwa, tu ważniejszy jest nieustający wątek romansu, miłości spełnionej, niespełnionej, tęsknot wszelakich, kto kogo bardziej i kto ma większe wyrzuty sumienia.

Pierwsze sto stron bardzo mnie zniechęciło, już chciałam odłożyć, ale brnęłam dalej tylko ze względu na osoby polecające, na dotychczas napotykane opinie, na wiele osób polecających mi twórczość Autorki. Rzeczywiście dalej trochę dramatyzm wojny wyjrzał spod tych miłosnych rozterek, ale nadal tylko odrobinę.

Gdyby ocenić udział romansu do wojny w tej historii, to według mnie jest to 70:30, albo i jeszcze więcej na niekorzyść wojny. A ja nie jestem fanką romansu. Rozumiem, że ludzie w czasie wojny się kochali, uprawiali seks, mieli dzieci. Ale w tej historii bohaterom wielka miłość odbiera rozumy, przyćmiewa terror wojny i okupacji i przysłania wszystko. W dodatku tak naprawdę żadne z okrucieństw tej wojny nikogo tu nie dotyka. Giną tylko zupełnie obcy ludzie, a głód jest pojęciem wspomnianym raz czy dwa.

Połknęłam tę książkę (439 stron) w dobę. Dlaczego? Bo w pewnym momencie zaczęłam omijać opisy tego, jak ona kocha jego, a on kocha ją, a wszyscy cierpią, ciągnące się przez kilka stron. No ja nie lubię romansu. I już. A to jest przede wszystkim romans. Romans przez duże „R”.

W momentach gdy Autorka opisuje tło wojenne, okupowaną Warszawę, odczucia ludzi w pierwszych dniach wojny, dramat okupacji, budowy getta, walki podziemia, zamachów na nazistowskich zbrodniarzy widziane oczyma zwykłych przerażonych ludzi, przejmujący strach podczas łapanki, tępą rozpacz gdy nie wiadomo co się stało z bliskimi, ta historia zyskuje blasku, emocje ściskają czytelnikowi serce, zęby zaciskają się z nerwów. Przejmujące opisy faktycznych wydarzeń mają prawdziwą moc. Widać staranny reasearch i opracowanie tematu, ciekawe jego przedstawienie, bez epatowania przesadnym okrucieństwem a z jednoczesnym oddaniem emocji. Tylko dlaczego za moment znów główna bohaterka cierpi z miłości?

Ogromny potencjał fascynującej historii starannie udeptany w ramansidle.

Podsumowując, dla miłośniczek wielkiej miłości, emocjonujących zakazanych romansów, wielkich namiętności podpartych odrobiną ciekawego tła historycznego, to powieść zachwycająca. Dla fanek przede wszystkim emocji historycznych, zdarzeń wielkich widzianych oczami zwykłych ludzi, którym miłość się czasem w takich okolicznościach przydarza, to powieść niespecjalnie porywająca.

Gdyby tak z tych 430 stron wyciąć 200 stron opisów miłości, namiętności, tęsknot i wyrzutów sumienia pierwszoplanowej trójki, zapewne książka spodobałoby mi się. A tak – to nie bardzo. Szkoda. Bo chciałam pokochać twórczość Joanny Jax, jak wiele innych czytelniczek. Nie udało się.

Ocena: 3+/6 czytaj więcej

Człowiek w miłości nie zawsze może kierować się głosem serca. Choć byłoby to piękne i uczuciowo bardzo poprawne, prawdziwe emocje często zostają zagłuszone przez szarą codzienność i decyzje, które jawnie opierają się na życiowym rozsądku. Właśnie taką bohaterkę przedstawia czytelnikom Joanna Jax w mocno poruszającej i zaskakująco romantycznej powieści historycznej Wojenna miłość. Tu jednak, poza bezduszną walką namiętności, serca i rozumu, w tle właśnie rozpoczyna się niszczycielska wojna. Wojna, która zmienia dosłownie wszystko.

Joanna Jax przyzwyczaiła nas do jednego – do niezwykle realistycznego odzwierciedlenia brutalnej wojennej rzeczywistości, która agresywnie wkrada się w ludzkie emocje. W tym okrutnym scenariuszu wojna również zbiera ludzkie żniwa, z pewnością kreuje bolesny strach o życie i nie pozwala bohaterom spokojnie spać, ale to nie okrucieństwo wojennych czasów, staje się podłożem dla tej wyjątkowej opowieści. Tu na pierwszym planie pojawia się relacja, z której nieoczekiwanie rodzi się piękne uczucie. Zakazana miłość. Bo przecież Lidia ma już obraną ścieżkę własnych uczuć, ma też świadomość, że wybrała porządnego człowieka, który niezaprzeczalnie kocha ją całym sercem. To przecież widać! A jednak wystarcza jedno krótkie spotkanie, dosłownie jedna chwila i jedno niewinne spojrzenie, aby zrozumieć, jak błędnie interpretowała własne uczucia. Prawdziwa miłość zdaje się czekać w innych ramionach, u boku najbliższego przyjaciela jej narzeczonego. To właśnie ten osobliwy trójkąt miłosny, przeplatany dramatem wojennej codzienności, staje się najważniejszym punktem powieści.

W budowie tej niecodziennej relacji autorka robi coś szalonego i pięknego zarazem – za wszelką cenę walczy o jej obiektywizm w oczach czytelnika. Tu nie ma przecież jednego właściwego rozwiązania, w głowie nieustannie toczy się burzliwa przepychanka myśli, a każda nieodwracalna decyzja, zdaje się nieść potok krzywdzących konsekwencji – ta historia bezwzględnie porusza, chwyta za serce i swoim mocno refleksyjnym charakterem, boleśnie daje do myślenia. Tym bardziej, że toczy się w tak bardzo dramatycznej scenerii, w której jedyną pewnością, jest przerażająca niepewność jutra. Autorka nie oszczędza odbiorcy, każe mu ponownie patrzeć na okupowaną Warszawę, przyglądać się barbarzyńsko niszczonym ulicom i zatrwożonym ludzkim twarzom. I przez tę wiarygodną, może nawet filmową kreację rzeczywistości wojennej, pozwala zrozumieć trud emocji, jakie niewątpliwie towarzyszą bohaterom.

W pełni urzekająca powieść, tak chętnie wkradająca się w ramy romansu historycznego! Bezwarunkowo piękna, esencjonalna, zaskakująco zmysłowa i boleśnie rozrywająca serce – taka jest Wojenna miłość w moich odczuciach. Joanna Jax nie szczędzi najtrudniejszych emocji, każe patrzeć na okupowaną Warszawę, z bólem spoglądać na pogrążone w strachu ulice i wyniszczone ludzkie twarze. I właśnie w tej niemal filmowej scenerii wojennej, rodzi się wyjątkowe uczucie – zakazana miłość, tak niewyobrażalnie trudna i brutalnie łamiąca serce. Tej historii po prostu nie da się zapomnieć!

Ocena: 5+/6 czytaj więcej