Zaraza - ebook (epub, mobi) Przemysław Piotrowski

Powieść Piętno rozpoczęła trylogię kryminalną, której dwa kolejne tomy (Sfora i Cherub) oscylowały wokół wydarzeń z mrocznej i trudnej przeszłości komisarza Igora Brudnego. Zakończenie ostatniego tomu, nie było optymistyczne, ale w ostatniej chwili pojawiła się iskierka nadziei. Autor zostawił sobie niewielką furtkę, by móc wrócić do postaci Igora Brudnego. Tak więc Zaraza jest czwartym tomem niedoszłej trylogii, a łącznie historii z tego cyklu jest siedem. Nie wiem, jakie są, bo jeszcze ich nie czytałem. Trzymam kciuki, by nie dotknęła ich choroba serialowa.

Igor Brudny powoli dochodzi do zdrowia. Wciąż jest na zwolnieniu lekarskim. Tymczasem jego partnerka, teraz także życiowa, Julia Zawadzka pracuje w zielonogórskiej policji. Tym razem fabuła wiąże się z morderstwami młodych kobiet, które z własnej woli lub częściej nie, trudnią się nierządem dla gangsterów z Dolnego Śląska. Równocześnie do Igora Brudnego zwraca się młoda kobieta z Podkarpacie z prośbą o odnalezienie jej starszej siostry.

Ponieważ komisarz myśli o odejściu z policji i zostaniu prywatnym detektywem, zgadza się. Pomimo swojej częściowej niepełnosprawności, chce spróbować, czy uda mu się rozwikłać sprawę zaginięcia dziewczyny. To jest punkt wyjścia intrygi kryminalnej o której opowiada Zaraza. Jednak ta powieść ma drugie dno. A tytuł jest symboliczny.

Korupcja, korupcja powiązana z władzą, władza powiązana z półświatkiem, wszechobecność krążących niczym sępy nad padliną psychopatów w każdym z tych światów.

Komisarz Igor Brudny już w czasie pracy w Warszawie zetknął się z objawami zarazy która toczy cały kraj. Powiązania polityków z przestępczością zorganizowaną stały się normą. Podczas tego śledztwa również widzi, jak dobrze ustosunkowani przestępcy czują się bezkarnie, mając poparcie ludzi z elit. Gdy ma dojść do ostatecznej rozgrywki z przestępcami, nie wiadomo komu w policji można zaufać. Niektórzy policjanci pracują dla gangsterów. Czy prokurator także? To jest ekscytująca, ale mało optymistyczna książka.

Bardzo lubię sięgać po kryminalne serie, często przy okazji przywiązuje się do ich bohaterów. Nie zawsze okazuje się to dobre. Wciąż pamiętam co zrobił mi Jo Nesbø w cyklu z Harrym Hole (smuteczek).

Ale nie trzeba daleko szukać - w trzecim tomie serii z Igorem Brudnym Piotrowski nie był lepszy. Pod koniec lektury omal nie dostałam zawału. Jako, że zakończenie pozostało otwarte, koniecznie musiałam dowiedzieć się było dalej. Na szczęście nie trzeba było długo czekać na kontynuację. Autor w niedługim czasie wrócił bowiem z Zarazą.

W wyżej wspomnianej części Brudny wraz z Julią Zawadzką podejmują próbę rozwikłania zagadki serii morderstw prostytutek, z których ktoś uprzednio upuszcza całą krew. Sprawa zaczyna się komplikować, a Igor ponownie wpada w tarapaty.

Zaraza to czwarty tom, z którym przyszło mi dobrze spędzić czas. Mimo, że spośród poprzednich części ta podobała mi się najmniej, uważam, że Piotrowski cały czas trzyma dobry poziom. Tworząc kolejne zawiłe historie, nie pozwala by do jego książek wkradła się monotonia czy sztampa. Ktoś może powiedzieć - "ej ale to nie możliwe żeby w jednym mieście pojawiło się tyle makabrycznych zbrodni" albo "Brudny jest nieśmiertelny". Postawmy sobie zatem jedno bardzo ważne pytanie - czego oczekujemy od książki? Bo jeśli rozrywki to dobrze trafiliście.

Jak mantrę będę powtarzać, czytajcie Przemysława Piotrowskiego.

O tym, że seria o Igorze Brudnym należy do jednych z moich ulubionych – nie muszę pisać chyba po raz kolejny. Po lekturze Cheruba z ekscytacją wyczekiwałam dalszych wieści na temat kolejnych książek autora – czy tym razem wróci on do Brudnego, czy wyjdzie z czymś nowym? Na odpowiedź nie musiałam czekać zbyt długo. Zaraza z miejsca wzbudziła moje zainteresowanie, a niecierpliwość tylko się wzmogła. Dziś mogę opowiedzieć kilka słów na temat tej pozycji. Czy kolejne spotkanie z Brudnym okazało się udane?

Po ostatnich wydarzeniach Igor musi mierzyć się z problemami zdrowotnymi, a ponadto musi trzymać się z dala od Warszawy. Zespół powołany przez Romualda Czarneckiego już nie istnieje, jednak Julia wytrwale stoi u boku mężczyzny. Nad policjantami z Zielonej Góry ponownie zbierają się ciemne chmury – znalezione zostają zwłoki kobiety, w której ciele nie znajduje się już ani kropla krwi. Kto dopuściłby się takiego czynu? Czy to możliwe, że w mieście panuje naśladowca wampira? Do sprawy zostaje przydzielona Julia i to właśnie ona wraz z zespołem będzie musiała stawić czoła brutalnej prawdzie.

Zacznę od tego, że celowo odłożyłam lekturę tej powieści w czasie. Wiedziałam, że nadchodząca sesja uniemożliwi mi spokojne przeczytanie tej pozycji, a w dalszym czasie pisanie licencjatu też nie napawało optymizmem. Nareszcie jednak udało mi się zapoznać z tym tytułem i cóż ja mogę powiedzieć więcej - Przemysław Piotrowski w formie.

Uwaga czytelnika zostaje tutaj skupiona w znacznej mierze na Julii. Z racji tego, że Igor musi zadbać o swoje zdrowie i powrót do jako takiej równowagi, to właśnie ta bohaterka wychodzi na pierwszy plan i to z jej perspektywy w znacznej części przedstawiana jest akcja powieści. Dzięki temu zabiegowi mogłam nareszcie poznać tę bohaterkę bliżej i sprawdzić, czy nadal wzbudza ona moją ciekawość, czy też nie do końca. Na szczęście jednak okazało się, że tak – jak najbardziej.

Autor nie oszczędza swoich odbiorców i z każdą kolejną stroną dokłada coraz to nowych, niepokojących dość informacji, które na dłuższą metę budują napięcie i sprawiają, że ostatecznie nic już nie wiemy. Podczas lektury w głowie ukształtowała mi się wizja kilku podejrzanych, jednak to, co otrzymałam, ostatecznie naprawdę mnie zszokowało. Zakończenie zdecydowanie stanowi jedną z wielu zalet tej powieści i szczerze? Choćbym chciała, to nie domyśliłabym się, że to właśnie ta osoba stoi za tym wszystkim. Po prostu: wow.

Pióro autora, podobnie jak w przypadku poprzednich tomów, jest bardzo dobre, dosadne, a jednocześnie na tyle lekkie, że lektura tej powieści to czysta przyjemność. Dzięki tej książce oderwałam swoje myśli od wszystkiego, co tylko wywołało u mnie negatywne emocje, a zamiast tego moja uwaga stale skupiała się na toczącej się akcji. W końcu taka sprawa nie mogła sprawić, bym się znudziła. Zaraza to czwarty już tom cyklu o Igorze Brudnym i Julii Zawadzkiej, jednak mimo moich ciepłych słów nie nazwę go tym najlepszym. W mojej opinii wciąż na pierwszym miejscu pozostaje Cherub, który dosłownie wyrwał mnie z butów i długo nie pozwolił dojść do siebie. Tę część stawiam więc na drugim miejscu - więc nie jest tak do końca źle.

Jeżeli lubicie kryminały, w których nie brakuje mroku, bardziej brutalnych scen i opisów, to zdecydowanie polecam Wam powieści pana Piotrowskiego i tę właśnie serię. Być może i Was tak mocno ona zachwyci, jak mnie.

Brawa i ukłony. To wszystko dla Przemysława Piotrowskiego. Kryminał Zaraza zasługuje na najwyższe noty, na słowa uznania. To kryminał w najmocniejszym tego słowa znaczeniu.

A Igor Brudny to mocny bohater. Pokiereszowany przez życie, lecz nadal mocno stąpający po ziemi. Choć ta nie raz zatrząsła się pod jego nogami. Zaraza to kolejne spotkanie z Igorem oraz Julią Zawadzką. To kolejna historia utrzymana w mrocznym klimacie, jakże charakterystycznym dla serii stworzonej przez Przemysława Piotrowskiego.

Czytelnicy, którzy czytali Piętno, Sforę i Cherub nie zawiodą się sięgając po Zarazę. Dodam więcej będą zachwyceni kolejną historią stworzoną przez autora. A w tej Igor Brudny musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości, po finałowych wydarzeniach, które miały miejsce w trzeciej części z jego udziałem. Zespół inspektora Romualda Czarneckiego został zlikwidowany. Na domiar złego Brudny nie może wrócić do Warszawy. Jego sytuacja nie jest za wesoła. Jednak jak zawsze może liczyć na wsparcie Julii Zawadzkiej.

I tak naprawdę to ona jest w tej części najbardziej widoczną bohaterką. Zawadzka przeniesiona zostaje do komendy w Zielonej Górze, gdzie prowadzi śledztwo. Niestety nie posuwa się ono do przodu. A co gorsza w pobliskim lesie znaleziono kolejne zwłoki kobiety. To, co mrozi krew w naszych żyłach, to fakt, że ciało kobiety było pozbawione krwi.

Co tu dużo mówić Zaraza to mocno skrojony kryminał. Dzięki temu już od pierwszych stron zszywamy się z tą historią. To, co mocno we mnie uderzyło, to postać Igora Brudnego, który poturbowany przez życie nie daje za wygraną. Nie odmawia pomocy dziewczynie, która prosi o go pomoc w odnalezieniu jej siostry.

Jeśli brakuje Wam mocnej dawki mrocznych, kryminalnych doznań, to Zaraza przychodzi Wam z pomocą. To książka, która zaspokoi oczekiwania najbardziej wymagających fanów gatunku. Doskonale zarysowana fabuła, umiejętnie poprowadzona akcja oraz ponowne spotkanie z Igorem Brudnym i Julią Zawadzką są mocnymi punktami czwartej części z ich udziałem. Mam nadzieję, że nie ostatniej. Panie Przemysławie proszę nam to obiecać.