Susza - ebook (epub, mobi) Jarrod Shusterman, Neal Shusterman

Jarrod Shusterman i Neal Shusterman są autorami powieści „Susza”, która przedstawia katastrofalną suszę w Kalifornii. Najbogatszy stan w USA od lat boryka się z problemem suszy, a co za tym idzie z problemem ogromnych i niszczących pożarów. Konstatacja jest oczywista, pieniądze nie ugaszą pożarów, pieniędzmi nie można się napić. Pewnego dnia woda przestaje płynąc z kranów. Scenariusz jak z horroru, ale autorzy logicznie wywodzą, że to może się zdarzyć.

Susza to na szczęście apokalipsa ograniczona do Kalifornii. Zatem władze federalne po kilku dniach bezradności zaczynają działać. Jednak dla wielu to będzie zbyt późno. Bohaterowie powieści mieszkają na jednym osiedlu. Alyssa i jej brat Garret są sąsiadami Keltona, którego rodzice są prepersami. Pewnego dnia rodzice Alyssy wyruszają po wodę i nie wracają. Alyssa z bratem postanawiają ich szukać, towarzyszy im Kelton. Niestety wszystko, co mogło pójść źle, poszło źle. Grupa nastolatków, do których dołącza spotkana po drodze Jacqui, udaje się w góry, by odnaleźć schron rodziny Keltona.

Walka o życie trwa zaledwie kilka dni, zanim ślamazarna machina władz federalnych nie zacznie działać. Jednak grupa bohaterów niejednokrotnie stanie w obliczu niebezpieczeństwa, czasem śmiertelnego. Kelton przekona się, że najlepiej być prepersem wtedy, gdy nikomu nic nie grozi. Bo w praktyce wszystko dzieje się inaczej niż w mądrych podręcznikach. Alyssa dowie się, że potrafi dokonać więcej, niż kiedyś myślała. Zaś Jacqui, żyjąca wcześniej samotnie i egoistycznie, zrozumie, że jest lepsza, niż przypuszczała. Apokalipsa kończy się, ale nie jest to radosny happy end. Zbyt dużo się zmieniło.

Jest to jedna z najlepszych w tym roku książek o tej tematyce. Hipotetyczna sytuacja wygląda wyjątkowo realnie. Młodzi ludzie muszą się zmierzyć z poważnymi wyzwaniami tam, gdzie dorośli zawiedli. Zdecydowanie polecam tę książkę nie tylko młodym czytelnikom.

Coraz częściej w naszym otoczeniu pojawiają się głosy o niepokojącym stanie ziemskiego klimatu*. Ekstremalne zjawiska pogodowe, pożary, wzrost średniej temperatury, polskie zimy bez śniegu… Wydaje się to odległe i niezależne od nas, ale gdyby książka zabrała czytelnika w sam środek kryzysu, gdy z kranów po prostu przestaje płynąć woda?

Wydawało się, że to będzie kolejne suche lato, jakich wiele już nawiedziło Kalifornię w ostatnich latach. Wszystko będzie dobrze, póki wszyscy będą przestrzegać reguł i racjonować wodę, prawda? Tylko, że nagle nie ma czego oszczędzać. Suche Krany zmuszają ludzi do walki o przetrwanie. Jak długo jesteś w stanie przeżyć bez wody, nim pozbędziesz się człowieczeństwa? Do czego się posuniesz, by ocalić siebie i najbliższych? Czy możesz na kogokolwiek liczyć?

Akcja Suszy jest bardzo dobrze skonstruowana. Zarówno aspekty zachowania poszczególnych ludzi w obliczu nieuchronnego kryzysu, jak i psychologia tłumu są nakreślone przerażająco realistycznie. Etyka, empatia i ludzkie odruchy idą w kąt, gdy w grę wchodzi przeżycie. Włosy jeżą się na karku podczas czytania, gdy bohaterom raz za razem upada kolejny bastion nadziei. Nagle docenia się proste rzeczy, które wydawałoby się są nienaruszalne - wodę w kranie, przyjaciół, na których możesz liczyć, miłych sąsiadów, którzy poratują swoimi zapasami, gdy zapomnisz o czymś w markecie.

W kreacjach bohaterów wyjątkowo nie mamy wyraźnego podziału na dobrych i złych. Wszystkie maski opadają, a każdy dopuścił się czynów, na które w normalnych warunkach nie byłoby go stać. W końcu tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono? A cóż będzie lepszym sprawdzianem niż brak zasobu, którego potrzebuje każdy? Dodatkowo dylematy moralne czekają na każdym kroku, a konsekwencje mogą być ostateczne…

Historia jest napisana bezbłędnie i nie jestem pewna co mnie bardziej przeraża - kunszt autorów czy wizja, że ten scenariusz może spełnić się szybciej, niż myślimy? Wpadniecie w opowieść po uszy, a po jej przeczytaniu będziecie odmienieni. I niech mi ktoś powie, że młodzieżówki to puste, głupiutkie opowiastki.

Powiem szczerze, że ja raczej staram się być jak najdalej od wszelkiego rodzaju spisków i różnych teorii. Jest jednak jeden jedyny wyjątek, który stale wywołuje u mnie ciarki na plecach i niepokój - katastrofy naturalne i zmiany klimatyczne. Nie da się ukryć, że to wydarzenie jest coraz bardziej możliwe i coraz bliższe. Co, jednak gdy zabraknie nam najważniejszego paliwa do życia - wody? O tym spróbowali opowiedzieć Neal i Jarrod Shustermanowie w swojej powieści Susza. Dziś Wam o tym tytule opowiem.

Kalifornia mierzy się z najdotkliwszą i jednocześnie najniebezpieczniejszą suszą od setek lat. Wszystko zaczęło się od zakazu napełniania basenów, później wprowadzono zakaz podlewania roślin, a na koniec całkowicie odcięto mieszkańcom dopływ wody. Przez kolejne dni miliony ludzi będą walczyć o przetrwanie w tym trudnym czasie, a to doświadczenie zmieni każdego, kto przeżyje. Kiedy rodzice Alyssy nie wracają z wyprawy po wodę, dziewczyna wybiera się na ich poszukiwania. Zabiera ze sobą młodszego brata i chłopaka z sąsiedztwa. Będą musieli przedzierać się przez kolejne doświadczone przez susze okolice. Czy w tej nierównej walce mają oni szansę na odnalezienie rodziców oraz życiodajnej wody?

Zacznę od bohaterów, ponieważ oni według mnie stanowią tutaj najmocniejszą stronę tej historii. Alyssę polubiłam bardzo, choć z początku traktowałam ją raczej jako osobę, która może zwyczajnie nie dać rady w tym całym szaleństwie. Zaimponowała mi jednak swoim hartem ducha, siłą oraz odwagą. To samo mogłabym powiedzieć o jej młodszym bracie, który umówmy się - był dość irytujący. To doświadczenie zmieniło go, przez co raczej już nigdy nie będzie tym samym beztroskim chłopcem. Kelton, czyli ów chłopak z sąsiedztwa wzbudzał we mnie więcej irytacji i takiej antypatii, jednak z czasem zaczęłam się po prostu do niego przywiązywać. Bywał przemądrzały i taki “wszystko wiedzący”, ale tak naprawdę, gdyby nie on, sama patrzyłabym na tę sytuację zupełnie inaczej.

Pióro autorów jest bardzo dobre, a ich zdolność do wykreowania postaci oraz tego dystopijnego świata zasługuje na najwyższą ocenę. Każdy z bohaterów ma swoje określone cechy charakteru i przejawia zupełnie inny stosunek do otaczającego go świata. To właśnie czyni ich bardziej ludzkimi – nie zostali stworzeni według tego samego schematu zachowań i to właśnie tak bardzo mi się spodobało.

Atmosfera i klimat tej duchoty, panującego dookoła gorąca i doskwierającego pragnienia również zostały przedstawione tutaj bardzo dobrze i co więcej: w sposób okrutnie realistyczny. Mogę śmiało napisać, że gdyby zaistniała taka sytuacja już teraz - wyglądałoby to z pewnością podobnie.

Susza to zdecydowanie jedna z najlepszych powieści tego roku. Podczas jej lektury czułam niepokój, strach oraz zaczęłam jeszcze bardziej myśleć o wszystkim, co dzieje się aktualnie na świecie. Wystarczy spojrzeć na sytuację w Turcji czy Grecji, gdzie pożary szaleją i skutecznie niszczą roślinność i wiele lasów. Myślę, że musimy wszyscy zacząć działać, by chociaż spowolnić cały proces zmian klimatycznych.

Jeżeli lubicie powieści dystopijne lub po prostu ciekawi Was, w jaki sposób ukazano tutaj wątek suszy i tej katastrofy naturalnej - sięgnijcie po ten tytuł. Myślę, że nie poczujecie się zawiedzeni.