Kulawe konie - audiobook (mp3) Mick Herron

Powieść sensacyjna w realiach angielskich momentalnie kojarzy się z serią James Bond. Kulawe konie Mick’a Herrona to historia, w której pojawia się MI5 i mogę was zapewnić, że będziecie się przy niej bawić również dobrze, jak przy sławnym agencie, chociaż tutaj bohaterami będą ci, których odsunięto od pracy przy Regent’s Street.

Fabuła
Ten, kto zaliczył wpadkę na Regent’s Street zostaje zesłany do Slough House, gdzie pod okiem Jacksona Lamba zajmuje się tzw. przekładaniem papieru. Taka forma degradacji ma zmusić pechowych/przeciętnych agentów do samodzielnej rezygnacji z pracy. Dzień mija im za dniem, nie różniąc się od poprzedniego aż porwany zostaje młody chłopak. Porywacze zapowiadają, że wrzucą relację z jego ścięcia do Internetu… Czy serca kulawych koni zabiją mocniej? Czy ruszą do akcji?

Kulawe konie
Mick Herron na początku powieści zapoznaje czytelnika z atmosferą beznadziei, znudzenia i wzajemnej niechęci, jaka panuje w Slough House. Przybliża również główne postaci i kulawe konie, które zostały zesłane do pracy poniżej ich umiejętności. Także warto być cierpliwym, ponieważ akcja zaczyna się dopiero po tym etapie zapoznawczym, w którym autor dopuszcza do głosu po kolei postaci: Rivera, Catherine, Louise, Ho, Mina, Jeffa, Lamba. Przeskoki bywają szybkie, ale dają ogólny wgląd w sytuację i nastawienie bohaterów.

Intryga
Jest wyrafinowana i do samego końca trzyma czytelnika w napięciu. W powieści znajdziemy kilka dość istotnych zwrotów akcji, które mogą namieszać w głowie. Całość jest naprawdę interesująco skonstruowana i trudno się od Kulawych koni oderwać.

Czytelnik znajdzie tutaj, jak na porządną sensację przystało, porwania, krew, tajne operacje, przesłuchania, ataki bombowe oraz trupy, ale wszystko jest podane jest w taki sposób, że czyta się to jak naprawdę dobrą i porządną literaturę. Pomimo że wątek zostaje zamknięty na końcu, to traktuję Kulawe konie jako wstęp do dłuższej serii i liczę, że kolejne części rozwiną poszczególne postacie, które już zdążyłam polubić.

W skrócie
Kulawe konie Micka Herrona to kawałek bardzo dobrej sensacji, która skupia swoją uwagę nie na tych najlepszych w MI5, a na tych, którzy z powodu różnych niedociągnięć trafili na zesłanie do Slough House, gdzie jedyne, co się od nich wymaga, to przekładanie papierów. Porwanie chłopaka i groźba publicznego ścięcia zmienia jednak układ sił, a akcja nabiera tempa. Muszę przyznać, że to bardzo dobra powieść sensacyjna, która jest jedynie wstępem do bardziej skomplikowanej fabuły.

Wyobraźcie sobie, że w dowództwie tajnych służb powstaje pomysł na prowokację wymierzoną przeciw radykalnemu dziennikarzowi. Jednak on jest tylko pionkiem, rzecz być może wymierzona jest przeciw ważnym politykom. Czy można sobie taką intrygę wyobrazić? Ach tak… Macierewicz, Kamiński, Wąsik. Fakt, przestrzeliłem z tym pytaniem. Jednak akcja powieści Kulawe konie dzieje się w Zjednoczonym Królestwie, a tam standardy dotychczas były całkiem inne.

Zwyczajowe określenie kulawe konie dotyczy agentów MI5 za rozmaite przewinienia zesłanych do Slough House. Są to ludzie, których ze służby z jakichś powodów zwolnić nie można, a zawinili na tyle, że zostają odstawieni na boczny tor. Spędzają całe dnie w pracy na analizowaniu rozmaitych dokumentów, wyszukiwaniu zwykle mało istotnych informacji i udawaniu, że nadal są tajnymi agentami.

Ich szef Jackson Lamb to dość odrażający typ, który niegdyś był ważnym agentem. Nikt nie wie, czym zawinił. Ale nawet on – szef kulawych koni – też jest jednym z nich. Okazuje się, że ktoś postanowił tę grupę nieudaczników wykorzystać do własnych politycznych celów. Gdy to zrozumieli, musieli walczyć o życie, chwilami całkiem dosłownie. Nie tylko muszą się obronić przed kolegami z MI5, ale spróbować uratować życie porwanego chłopaka, który jest kolejnym pionkiem w tej grze.

Książka jest obecnie dostępna po obniżonej cenie więc myślę, że warto ją proponować na prezent miłośnikom literatury sensacyjnej. W Apple TV od pewnego czasu można oglądać serial na podstawie tej powieści. A w głównej roli Jacksona Lamba występuje niezrównany Gary Oldman, zatem zachęcam prenumeratorów tego streamingu.

Kulawe konie to książka, która mnie zaskoczyła kilka razy. Po pierwsze jest to thriller szpiegowski, a ja zwykle takich książek nie czytam. Dlaczego, zapytacie. A ja nie będę umiała odpowiedzieć, bo naprawdę nie wiem. Zawsze sobie żartuję, że na szczęście są książki, które nas nie interesują. Przecież i tak nie da się przeczytać wszystkiego! Ale zaczęłam się zastanawiać, czy to nie wynika z jakichś moich uprzedzeń albo po prostu z tego, że nigdy po taką literaturę nie sięgałam. A być może omija mnie coś fajnego! W końcu jedna z moich ukochanych powieści jest właśnie powieścią szpiegowską – a mówię tutaj o Pielgrzymie Terry’ego Hayesa. Powieści szpiegowskie mają zawsze świetnych bohaterów, takich, jakich ja lubię najbardziej. W końcu to szpiedzy, muszą być więc szalenie inteligentni, sprytni, przebojowi, silni, charyzmatyczni… No jednym słowem tacy jak James Bond, wiadomo.

Postanowiłam dać szansę powieściom szpiegowskim w moim czytelniczym życiu. Ale Kulawe konie zainteresowały mnie nie tylko dlatego, że to szpiegowski thriller. Zainteresowały mnie tak naprawdę czymś przeciwnym – bo to książka o przegrywach. O agentach, którzy coś schrzanili na swoich misjach, którym coś się nie udało, który zostali za coś ukarani. A karą jest zesłanie do Slough House, miejsca, w którym mają przekładać papierki z miejsca na miejsce i czekać na kolejną szansę. Która teoretycznie jest możliwa, ale w praktyce nigdy do tej pory się nie wydarzyła. Tak poznajemy Rivera Cartwrighta, Jacksona Lamba, Sid Baker, Jeda Moody’ego, Ho i innych. Ale świat daje im drugą szansę, a właściwie sami sobie ją biorą – kiedy w sieci pojawia się film z porwanym chłopakiem i obietnicą ścięcia mu głowy, kulawe konie, jak ich wszyscy nazywają, postanawiają działać, nawet wbrew rozkazom. W końcu i tak nie mają nic do stracenia…

I ja bardzo lubię, wręcz uwielbiam książki o ludziach, którzy nie mają nic do stracenia. Lubię takich bohaterów, po których nikt się niczego nie spodziewa, a którzy zaskakują na sam koniec. Naprawdę mam słabość do takich historii. Kulawe konie pod tym względem dostarczyły mi wiele emocji, ale zaskoczyły mnie w innej sprawie. Nie ma tutaj tak naprawdę jednego bohatera, bohaterem jest cała grupa postaci, przynajmniej ja to tak odebrałam. Co z jednej strony jest ciekawe, ale z drugiej trochę mi szkoda, bo mam poczucie, że mogłabym polubić Rivera bardziej. Ale to też nic straconego, bo w najbliższym czasie pojawią się kolejne części – Martwe lwy i Prawdziwe Tygrysy, a do tego wszystkiego będzie też serial z Garym Oldmanem!

Początek tej historii jest dosyć wolny, skaczemy od jednego bohatera do drugiego, co może wydawać się męczące, ale kiedy poznamy ich wszystkim, docenimy dynamikę akcji. Najbardziej zaskoczyła mnie jednak jedna rzecz, o której nic nie mogę napisać, bo to byłby potężny spoiler! W każdym razie opis książki zapowiada jedno, możemy z niego wnioskować, jak akcja się rozwinie i potoczy, ale wierzcie mi, ona się toczy w zupełnie inną stronę! I to był taki moment wow, ale jak to!? Bardzo doceniam książki, które tak mnie zaskakują! Do tego jest w niej mnóstwo brytyjskiego humoru, który oczywiście nie jest dla każdego, ale jeśli go lubicie, to książka też wam się spodoba!

Podsumowując – bardzo dobrze się bawiłam przy lekturze, choć nie od samego początku i z wielką niecierpliwością czekam na dalsze części!