4.04 / 5.00 (liczba ocen: 23)
Rzeczy osobiste. Opowieść o ubraniach w obozach koncentracyjnych i zagłady
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)
Wydawca: Wydawnictwo Czerwone i Czarne
E-book - najniższa cena:
24.43 zł
wciąż za drogo?
| 32.46 złpremium: 20.94 zł Lub 20.94 zł | |||
| 24.43 zł Lub 21.99 zł | |||
| 29.67 zł Lub 26.70 zł | |||
| 34.90 zł | |||
| 28.57 zł | |||
| 29.67 zł | |||
| kliknij aby zobaczyć pozostałe oferty (6) | |||
Inne proponowane
Opowieść o ubraniach i rzeczach osobistych więźniów obozów koncentracyjnych wydaje się z pozoru prowokacyjna wobec narracji o wojnie, bo moda w potocznym postrzeganiu jest fanaberią czasu pokoju i dobrobytu.
Tymczasem autorka dociera do wielu świadectw, do ocalałych, którzy mówią jej, jak dbałość o wygląd w tych straszliwych miejscach dawała im siłę, aby walczyć o życie.
Rzeczy osobiste. Opowieść o ubraniach w obozach koncentracyjnych i zagłady od Karolina Sulej możesz już bez przeszkód czytać w formie e-booka (pdf, epub, mobi) na swoim czytniku (np. kindle, pocketbook, onyx, kobo, inkbook).
Komentarze dotyczące oferty:
Warto zerknąć
Jakiś czas temu myślałam, że nic mnie w tej literaturze nie zaskoczy. Zrobiłam sobie nawet przerwę w czytaniu książek o tej tematyce, ale kiedy zobaczyłam książkę Karoliny Sulej, wiedziałam, że to będzie moja następna lektura. Autorkę znam z książki Wszyscy jesteśmy dziwni, jeśli czytaliście mój tekst o niej, wiecie, że byłam zachwycona. Samą tematyką, ale też podejściem do niej. Byłam więc przekonana, że Rzeczy osobiste też będą bardzo dobrą książką. I są.
Napisać o obozach koncentracyjnych przez pryzmat ubrań? Co to w ogóle jest za pomysł? Ano jeden z tych genialnych. Jest w tej książce wszystko. Jest szacunek do tematu, jest wrażliwość i delikatność. Jest wielka historia, dowiemy się sporo o samych obozach i ich funkcjonowaniu, jest też historia jednostki. Są wspomnienia osób, które obóz przeżyły, są rozmowy ze specjalistami, jest wszechstronność i różne perspektywy. Jest uważność i szczegółowość, są objaśnione przyczyny i skutki. Jest też wiedza o ubraniach i materiałach. Wszystko to idealnie połączone, stanowiące jedną opowieść o człowieku. Jestem pod ogromnym wrażeniem i bardzo się cieszę, że taka książka została napisana. O obozach koncentracyjnych najczęściej myślimy w kategoriach wielkiej historii i wielkiej tragedii. I to prawda, oczywiście, ale zatrzymanie się i spojrzenie na nie z trochę innej perspektywy jest bezcenne.
Czy będąc w obozie koncentracyjnym człowiek w ogóle myślał o tym, w co się ubrać? Czy starał się, żeby ładnie wyglądać? Czy miało to jakiekolwiek znaczenie? Czy w ogóle w y p a d a ł o się starać? Czy rzeczy są ważne w obliczu walki o życie? Zresztą – kto może o tym decydować. Czy naprawdę my dzisiaj, z naszej perspektywy może się dziwić albo oburzać na coś, o czym nie mamy najmniejszego pojęcia? Karolina Sulej przez całą książkę nas uświadamia – tak, ubrania są ważne, tak, rzeczy są ważne. Czasami to jedyna, ostatnia rzecz, której można się trzymać, żeby przeżyć. To czyni je sprawą wręcz najważniejszą. Bo jak się nie ma nic, jak świat znany zniknął, a człowiek został wrzucony do niewyobrażalnego piekła, to wtedy nawet najmniejsza rzecz, najmniejszy przejaw dawnego życia, normalności, jest bardzo ważny. Najważniejszy. Dopasowane buty, chustka na głowie, szminka, ładna sukienka, grzebień – rzeczy, które dla nas nie mają żadnej wartości, nie doceniamy ich – bo są.
Książka Karoliny Sulej, oprócz warstwy emocjonalnej, ma też bardzo ciekawą warstwę informacyjną. Skąd ubrania w obozie? Jakie to były ubrania, z jakich materiałów, jak było z dostępnością w różnych obozach i na różnych etapach funkcjonowania. Dlaczego pasiak był głównym ubraniem i dlaczego to właśnie on stał się symbolem. Jak wyglądały ubrania kapo, jak ubraniem można było zamanifestować władzę i jak ubranie zmieniało człowieka. Co dzisiaj myślimy o ubraniach i rzeczach z obozów, jak się o nie dba, jakie jest ich postrzeganie. Mnóstwo, mnóstwo informacji, które pozwalają poznać tematów obozów lepiej.
To piękna książka, choć mówiąca o tragediach. I tak sobie myślę, że najlepszą obozową literaturę właśnie po tym się poznaje – nie gra na emocjach, nie wykorzystuje tragedii. Zamiast tego pokazuje jej ogrom, a w jej centrum – siłę człowieka. I wbrew wszystkiemu – nadzieję. Warto! Takie książki nas uczą, uwrażliwiają i niesamowicie wzbogacają.
Ocena: 6/6