Ręka na ścianie - ebook (epub, mobi) Maureen Johnson

Albert Ellingham – właściciel kliku dzienników, różnych przedsiębiorstw a nawet studia filmowego zakochał się w górach Vermontu i spełnił jedno ze swoich marzeń. Wybudował tam szkołę, którą nie tylko objął patronatem, ale zamieszkał w mniej wraz z rodziną. Niestety nad akademię nadciągnęły ciężkie chmury. Żonę patrona – Iris zabito, a córkę o imieniu Alice porwano. Na dodatek znaleziono też ciało jednej z uczennic. Alice w momencie porwania miała zaledwie 3 lata i Ellingham wykorzystywał wszelkie dostępne środki i znajomości (w tym FBI) by ją odnaleźć. Poszukiwania zostały praktycznie zakończone w momencie tragicznej śmierci Alberta. Tym samym córka bogacza stała się najsłynniejszą zaginioną w dziejach ameryki. Po wielu latach we wciąż prestiżowej szkole w tajemniczy sposób zaczynają ginąć uczniowie. Tylko nastoletnia Stevie przeczuwała, że nie były to zwykłe wypadki. Czy to wszystko jest związane z tajemnicą rodziny Ellinghama? Czy Stephanie Bell wraz ze swoimi specyficznymi, super inteligentnymi znajomymi odkryje, co tak naprawdę stało się ponad dekadę wcześniej, dzieje obecnie i kto za tym stoi?

Przyznaję, że początkowo czytanie szło mi dość opornie. Wstawałam zrobić obiad, by pójść na spacer, poukładać puzzle, pograć z mężem w gry planszowe, pomiziać się z kotami. Jednak od pewnego momentu książka tak mnie wciągnęła, że zapomniałam o całym świecie a wstawałam już tylko po to by dosypywać sobie precli do miski. Historia była ciekawie skonstruowana, bohaterów Maureen Johnson stworzyła bardzo wyrazistych. Podobały mi się przemyślenia Stevie, które niby jeszcze były dziecinne, ale już z nutką przyszłego, dojrzałego spojrzenia na świat i trafnego oceniania drugiego człowieka. Powieść oczarowała mnie również swoim klimatem (kolorytu historii dodawał krajobraz – zamieć śnieżna odcinająca szkołę grubą warstwą puchu od reszty świata), lekkością, humorem. No i były też trupy. I zagadka do rozwikłania. Bez zbędnego rozlewu krwi, bez zbędnych krwawych opisów. Nie sądziłam, że można aż tak zachłysnąć się tzw. młodzieżówką. Czytałam ich już kilkanaście i do tej pory najlepiej oceniałam Las Sharon Gosling, (o którym też opublikowałam post), ale Ręka na ścianie kończąca całą serię o niezwykle uzdolnionej Stevie (młodociany Hercules Poirot w spódnicy) bezapelacyjnie stała się numerem jeden. Polecam każdemu niezależnie od numeru pesel.

Ręka na ścianie to już trzecia i ostatnia części serii o nastoletniej Stevie. Wszystkie wątki zostają tutaj zamknięte, a sprawy wyjaśnione.

A więc po raz trzeci wracamy do Akademii Ellinghama, gdzie spotykamy Stevie, która uwielbia rozwiązywać zagadki kryminalne, i jej przyjaciół. Dziewczyna postawiła sobie za cel rozwiązanie zagadki stulecia - zaginięcia malutkiej Alice i śmierci jej matki Iris. To zbrodnie sprzed lat. Jednak i teraz dochodzi do "dziwnych" wypadków, które dla Stevie nie wydają się jedynie nieszczęśliwymi. Coraz bardziej jest zatem przekonana, że są to morderstwa i co istotne, że są one powiązane z wydarzeniami sprzed wielu lat. Niestety same przypuszczenia nie wystarczą, aby przekazać je policji, trzeba zdobyć odpowiednie dowody i argumenty, aby przekonać odpowiednie ograny ścigania.

Ręka na ścianie, jak i cała seria Truly Devious, utrzymana jest na podobnym poziomie i w podobnym klimacie. Ja zdecydowanie polecam czytanie tej serii w kolejności. Wszystkie bowiem części są ze sobą ściśle połączone i pełne istotnych szczegółów, które są ważne dla zrozumienia całości. A trzecia część jest niejako wisienką na torcie, gdzie wszystkie wątki zostają zakończone.

Kolejne rozdziały dotyczą na przemian teraźniejszości i przeszłości. To bardzo ciekawy zabieg, zwłaszcza jak na wydarzenia z teraźniejszości wpływają te, które zdarzyły się lata temu. Poza tym krok za krokiem możemy poznać wydarzenia oraz połączyć je w zgrabną i zaskakującą całość. Stevie prowadzi swoje śledztwo niczym Agatha Christie, czego idealnym przykładem jest scena kulminacyjna, gdzie wszyscy zostali zgromadzeni w jednym miejscu, a detektyw odkrywa wszystkie karty zagadki.

Seria ta dedykowana jest w szczególności młodzieży ze względu na nastoletnie problemy w niej poruszane, jednak wydaje mi się, że i dorośli czytelnicy mogą wybornie bawić się przy jej lekturze. W mojej ocenie jest to naprawdę ciekawy, zgrabny kryminał z ciekawie poprowadzoną zagadką, który skupia czytelnika od samego początku do samego końca.

Kiedy rok temu czytałam pierwszy i drugi tom Nieodgadnionego, nie spodziewałam się, że ta seria aż tak przypadnie mi do gustu. Mimo tego, że poprzednie dwie części były bardzo dobre, to i tak liczyłam na to, że Ręka na ścianie całkowicie pozamiata. Czy rzeczywiście tak się stało?

Stevie oraz inni uczniowie Akademii Ellingama nie mają już wątpliwości: budynek jest przeklęty. No bo dlaczego zginęły już trzy osoby, które pozostawały ściśle związane z tą szkołą? A to wszystko idealnie w momencie, gdy Stevie rozwikłała największą zagadkę stulecia: udało jej się odkryć, kim jest Nieodgadniony. No...przynajmniej tak jej się wydaje, bo pewności nie ma. Pozostaje jeszcze pytanie: w jaki sposób to, co dzieje się teraz w Akademii jest powiązane z przeszłością? Jak zachowa się dziewczyna, gdy uczniowie będą zmuszeni do ewakuacji? Zostanie na posterunku czy zrezygnuje z tego na rzecz swojego bezpieczeństwa?

Główną bohaterkę polubiłam już w poprzednich częściach, jednak tutaj Stevie wzbudziła moją sympatię jeszcze bardziej (o ile się da). Zaimponowała mi swoją odwagą i poskromieniem swojego temperamentu, dzięki czemu na spokojnie doszła do wszelkich rozwiązań. Widać również, że autorka wie, jak poprowadzić swoich bohaterów, co widać w płynnym przechodzeniu z jednej sceny do drugiej. Zapewniło to ciągły dynamizm akcji, a umówmy się: to jedna z ważniejszych kwestii, jeśli chodzi o wszelkie powieści.

Jeśli chodzi jednak o pozostałych bohaterów, to mam wrażenie, że tym razem zostali oni zepchnięty na zupełnie boczny tor. Na pierwszym planie jawiła się głównie Stevie i to jej poczynania przez jakieś dziewięćdziesiąt procent powieści śledziłam. Z jednej strony to dobrze, ponieważ moja uwaga nie była rozpraszana, ale z drugiej... Cieszyłabym się, gdybym mogła dłużej śledzić poczynania innych postaci.

Przyszła pora, bym napisała kilka słów o samej fabule tej części. Nie będzie zaskoczeniem, jeśli powiem, że była ona właściwie identyczna, jak w poprzednich książkach. Z tą różnicą jednak, że tutaj główna bohaterka wiedziała już, kim jest Nieodgadniony, więc nie błądziła już tak bardzo po omacku. No i choć wszystko tu ze sobą współgrało i naprawdę nie można było się nudzić podczas lektury, to mnie niestety zabrakło tutaj jeszcze czegoś takiego WOW. Może gdyby Maureen Johnson przesunęła niektóre fragmenty bardziej na koniec, czułabym większe zaskoczenie i o wiele bardziej byłabym usatysfakcjonowana rozwiązaniem.

No ale! Nie będę specjalnie narzekać, ponieważ Ręka na ścianie to bardzo dobra książka, w której nie brak klimatu wielkiej i tajemniczej Akademii oraz równie tajemniczych zaginięć i śmierci. Nie można powiedzieć, że powieść ta nie wzbudza zainteresowania, bo tak nie jest – w żadnym wypadku. Choć mnie zabrakło “tego czegoś”, to nie potrafiłam oderwać się od tej historii i z zainteresowaniem śledziłam kolejne poczynania głównej bohaterki.

Trzeci tom Nieodgadnionego to naprawdę dobra pozycja i jako zakończenie funkcjonuje bardzo dobrze. Czy lepsza od poprzednich części? Pod pewnymi względami tak, ale w ostatecznym rozrachunku i tak pozostanę przy twierdzeniu, że pierwsza część była najciekawsza. (Swoją drogą, teraz mówię, że to drugi tom był najlepszy, więc chyba tak po czasie go widzę. Jak to się zmienia opinia czytelnika, kiedy przemyśli wszystko po dłuższym czasie.