Gdzie śpiewają raki
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)

Gdzie śpiewają raki to jedna z najpopularniejszych książek na polskim bookstagramie tej jesieni! Bardzo lubię sięgać po tak hucznie polecane powieści i sprawdzać “co w trawie piszczy”. Tak właśnie było z Gdzie śpiewają raki o której ponownie głośno zrobiło się za sprawą ekranizacji. To opowieść o współczesnym Mowglim w spódnicy – dziewczynie nie pasującej do świata i cywilizacji, wychowanej przez faunę i florę. Krążą o niej setki opowieści, a żadna z nich nie jest nawet w połowie bliska prawdy…

Gdzie śpiewają raki – opowieść o tajemniczej dziewczynie z bagien

Pogłoski o “Dziewczynie z Bagien” słyszał niemalże każdy mieszkaniec wybrzeża. W ich opowieściach była dzikuską, nieokrzesaną i trochę szaloną, niezaspokojoną seksualnie i niedorozwiniętą. Trochę ich fascynowała, a trochę się jej bali. Spotkanie jej miało przynosić pecha, dzieci uciekały przed nią z krzykiem. Niewielu widziało ją jednak z bliska, a prawie nikt nie poznał naprawdę… Kya nie jest tą, za jaką ją mają.
Jest małą dziewczynką, którą opuszcza matka.
Nastolatką, która z własnym dojrzewaniem musi uporać się sama wśród bagien i mew.
Dorosłą kobietą, która tęskni za miłością niczym z powieści…

Pewnego dnia Kya zostaje sama. Ot tak, po prostu. Najpierw odchodzi matka w szpilkach ze skóry aligatora. Później opuszcza ją rodzeństwo. Mieszka z ojcem tyranem i alkoholikiem, który niewiele o niej myśli. Nie zapewnia jej edukacji, ciepłych posiłków, odpowiednich ubrań, ani nawet towarzystwa. W końcu on też znika z jej życia. Wrażliwa i inteligentna dziewczyna rozumie, że może liczyć tylko na siebie. Jej tęsknota za życiem pozostaje niezaspokojona, lecz strach przed zmianą jeszcze większy. Z biegiem czasu poznaje dwóch młodych mężczyzn, którzy zmienią w jej życiu wszystko. Nadal jednak bagna, które nazywa swoim domem, i mewy, które skrupulatnie dokarmia pozostaną najbliższe jej sercu.

Gdzie śpiewają raki – opowieść o innym świecie

Gdzie śpiewają raki to opowieść o świecie całkowicie dla nas obcym. Z dala od cywilizacji i spojrzeń innych, bez zobowiązań i pędu. Autorka rysuje tu obraz zaściankowej Ameryki lat ’50, która nie akceptowała inności. Małe miasteczko tworzy społeczność bardzo ze sobą zżyta i zgodna – również w tej chorej nienawiści do Dziewczyny z Bagien. Rzecz jasna to ona zostaje główną oskarżoną, kiedy ginie młody mężczyzna – lokalna gwiazda i maskotka.

Wiele w tej powieści opisów przyrody, które choć nie zawsze skrupulatnie trzymają się prawdy (utknęło mi w pamięci sformułowanie o “krtani modliszki”), pozostawiają po sobie przyjemne uczucie melancholii i tęsknoty za taką dziewiczą przyrodą. Główna bohaterka, Kya, podobnie jak okolice, w których mieszka, jest w swej dzikości i pierwotności, niesamowita. To świat, który, odnoszę wrażenie, już wyginął.

Gdzie śpiewają raki stało się bestsellerem, ale ja nie podzielam aż takich zachwytów innych recenzentów. To przyjemna lektura, dość smutna i nostalgiczna, jednak nie zasługuje na miano arcydzieła. Stając w obronie tej książki dodam na koniec tylko tyle, że to powieść, a w powieściach wszystko jest możliwe.

Ocena: 4/6 czytaj więcej

Samotność jest prawdopodobnie największym koszmarem człowieka. Bezlitośnie rozdziera serce, jest dojmująca, przykra, nieznośna i tak parszywie niesprawiedliwa. Napisano już o niej tak wiele, stworzono liczne definicje i poparto je niezliczonymi przykładami, często idealnie wgryzającymi się w jej gorzki smak, a jednak nikt nie napisał o samotności tak osobliwie i metaforycznie, a przy tym tak dogłębnie i przekonująco, jak zrobiła to właśnie Delia Owens w swoim fascynującym debiucie literackim – książka Gdzie śpiewają raki intencjonalnie przekracza spectrum tradycyjnych powieści, aby w swej nieuchronnej wyjątkowości okazać się wymownym dziełem sztuki literackiej, jawnie domagającym się głębokiej, wnikliwej i rozważnej interpretacji.

Nawet świadomy czytelnik nie jest przygotowany na tak potężną, angażującą i odczuwalnie refleksyjną skalę emocji. A jednak ochoczo przenika ten nieskalany ludzką ręką krajobraz, podziwiając zauważalnie senne, a przy tym malownicze, sielskie i zaskakująco dziewicze wybrzeża Karoliny Północnej, mimowolnie stając się obserwatorem bolesnych i jakże przejmujących scen. To właśnie na mokradłach, pięknie otulających miasteczko Barkley Cove, zobrazowana zostaje bowiem historia zatrważającej w swej treści samotności. I to właśnie tam odbiorca dostrzega Dziewczynę z Bagien. I od początku wie, że Kya Clark daleka jest od dzikiego wizerunku, jaki niefortunnie został jej nakreślony. To niebywale inteligentna, spostrzegawcza i wrażliwa dziewczyna, która żyjąc od lat w narzuconym rodzinną traumą odosobnieniu, uczy się wiernie zaklinać gryzące poczucie osamotnienia. A ma przy tym wyjątkowego nauczyciela – otaczającą ją przyrodę. To mewy stają się tu wykładowcą przyjaźni, to bogactwo natury utrwala wiedzę o przetrwaniu i to właśnie mokradła uczą dojrzałości, szykując miejsce dla najpiękniejszych uczuć.

Miłość jest tu dostrzegalnie nieśpieszna. Początkowo potraktowana z dużą delikatnością, można rzecz – nastoletnią nieśmiałością, z czasem nabiera życiowego brudu. Do serca wkrada się niezręczna tęsknota, nieoczekiwanie wkrada się też ból złamanego serca. Tu zwyczajnie nie ma przestrzeni na łatwe emocje. Tym bardziej, że autorka nie zamyka tej powieści w kanwie czysto obyczajowej. Znalezione na mokradłach ciało przystojnego Chase’a Andrewsa jasno wskazuje kierunek tej historii – to właśnie sprawa kryminalna, tak bezlitośnie szykanująca Dziewczynę z Bagien, tworzy główny ciąg fabularny. I gruntownie zarysowany proces sądowy, nadający tej książce bardziej niespokojnego charakteru. Z pewnością intryguje i trzyma w napięciu, nakłaniając do uważnego przyglądania się zeznającym. I każe czekać na finał – tak spektakularny i subtelny zarazem. Fabuła zarysowana jest naprzemiennie w dwóch liniach czasowych, bez ustanku poszerzając zakres wrażeń.

Przerażająco intymny hołd złożony naturze – książka nieprzeciętna, inspirująca i w pełni zjawiskowa, świadomie stymulująca najbardziej czułe zmysły. Gdzie śpiewają raki to imponujący fabularnie krzyk samotności i jednocześnie portret brutalnego wykluczenia, to także definicja wrażliwości oraz dojrzewającej nieśpiesznie miłości. Historia upojnie nasączona pięknem słowa, nie tylko zachwyca, ale też intensywnie i efektownie pobudza wyobraźnię. Z pewnością namawia do głębokiej i jakże potrzebnej interpretacji. Nieustannie absorbuje i uzależnia. To bezsprzecznie jedna z najpiękniejszych powieści mojego życia.

Ocena: 6/6 czytaj więcej

Wielobarwna, wilgotna, rozbrzęczana opowieść. Uczta dla wyobraźni, świetnie osadzona, prawdopodobna. Obyczajówka najwyższych lotów! Samotnia, nieufność, pierwsza przyjaźń, miłość, rozczarowania, zbrodnia... Główna bohaterka fascynuje, budzi podziw i szacunek. Jej rozwój napawa dumą, piękno wokół zapiera dech, a jej ból jesteśmy gotowi współodczuwać. Na koniec ze świstem wciągamy powietrze: O mój Boże, a więc to tak?... I jest nam przykro, że ta piękna podróż po tak estetycznych miejscach, właśnie dobiegła końca. Nalegam, namawiam, polecam!



Ocena: 5/6 czytaj więcej

Ta powieść przypomniała mi, że przyroda jest niczym najpiękniejsze dzieło sztuki – trzeba tylko wsłuchać się w jej rytm.

Karolina Północna, rok 1969. Gdy pod wieżą widokową zostają znalezione zwłoki miejscowego przystojniaka Chase’a Andrewsa, nikt nie ma wątpliwości, że w jego śmierć zamieszana jest Kya Clark, nazywana Dziewczyną z Bagien. Ta wychowująca się na mokradłach piękna i bardzo samotna dziewczyna będzie musiała udowodnić, że nie jest taka, za jaką wszyscy ją uważają. Walka z uprzedzeniami okaże się walką z prawdziwym żywiołem.

Są takie powieści, przy których całkowicie się wyłączam. Nie zwracam uwagi na głosy dochodzące z zewnątrz, nie obchodzi mnie pora dnia. Jestem tylko ja i zadrukowane kartki. Gdzie śpiewają raki to właśnie jedna z nich. Pisząc ją, Delia Owens – badaczka afrykańskiej fauny i flory – tchnęła w nią tyle magii, tyle sensualności i delikatności, że nie mogłam przestać się zachwycać. Czułam się, jakbym brała udział w wyprawie na nieskażone ludzką stopą tereny, gdzie wszystko odbywa się w niczym niezmąconym rytmie natury. I nawet fakt, że historia Kyi była dość schematyczna (piękna dzikuska jako wyrzutek społeczeństwa, ale i obiekt westchnień), nie odebrał mi przyjemności z lektury.

Niepowtarzalne piękno przyrody Owens zestawiła z pięknem ludzkiej duszy, ale i zderzyła z okrucieństwem tych, którzy nie potrafią wyjść poza stereotypy. Dlatego podczas tej urzekającej podróży literackiej doświadczyłam także zła w najczystszej postaci, porzucenia, zawiedzionej miłości i bolesnej wręcz samotności. Okazuje się bowiem, że mimo wszystko człowiek jest zwierzęciem stadnym. Szuka drugiej pary rąk, chce słyszeć w pobliżu czyjś oddech, tęskni za tym, by dla kogoś być ważnym. Nawet jeśli musi zapłacić za to najwyższą cenę.

Gdzie śpiewają raki to malownicze połączenie powieści obyczajowej i kryminału, napisane z ogromnym szacunkiem dla Matki Natury.

Ocena: 5/6 czytaj więcej

Mokradła to nie bagna. Mokradła to przestrzeń wypełniona światłem, gdzie trawa wyrasta z wody, a woda płynie ku niebu. Jej strumienie suną powoli, niosąc słoneczną kulę do morza, a długonogie ptaki- jakby stworzone nie do lotu- unoszą się z niespodziewaną gracją pośród wrzasku tysiąca gęsi śnieżnych. Już od pierwszych zdań  powieści Delii Owens Gdzie raki śpiewają czytelnik zostaje pochłonięty przez piękno przyrody Północnej Karolinie, gdzie rozgrywa się akcja opowieści. Ta książka pulsuje życiem, unosi się nad nią intensywny zapach bujnej roślinności,  rozbrzmiewa setkami dźwięków, by za  chwile zastygnąć w bezruchu, strachu przed złowrogą ciszą i tajemnicami, które  przed ludzkim wzrokiem skrywają mokradła.

Przenosimy się w lata pięćdziesiąte i sześćdziesiąte XX wieku, ku wybrzeżom  Karoliny Północnej  gdzie poznajemy Kay Clark, kilkuletnią dziewczynkę, która wraz z rodziną mieszka na bagnach. Niedługo, bo najpierw z domu ucieka starsze rodzeństwo, matka, później ukochany brat dziewczynki. Zostaje sama z ojcem, weteranem wojny i  alkoholikiem, który po kilku latach również ją porzuca, zostawiając samą na pastwę losu.

Gdzie śpiewają raki to urzekająca mozaika powieści obyczajowej, kryminału i  piękny hołd oddany przyrodzie.
Śledzimy dorastanie dzikiej, pełnej nieufności "dziewczyny z mokradeł", odrzuconej przez lokalną społeczność, która sama musi zadbać o siebie. Jej nauczycielką życia jest matka natura, z którą żyje w trwałej symbiozie. Przyroda była dla niej niczym jedyny kamień w strumieniu, na którym się nie potknie. Zapewniała jej schronienie, karmiła, koiła tęsknotę za matką i smutek, ukształtowała. Gdy Kay zaprzyjaźnia się z miejscowym chłopakiem, Tate'm Walkerem, który uczy ją czytać, powieść staje się mniej magiczna, za to bardziej przewidywalna. Pierwsza miłość, tęsknota i ten drugi, kojący złamane i samotne serce.
W powieści Delii Owens pojawia  się również wątek kryminalny. Gdy na mokradłach zostają znalezione zwłoki  lokalnej sportowej gwiazdy, Chase'a Andrewsa, podejrzenia od razu padają na Kay'ę z którą kiedyś łączył ofiarę romans. Moimi ulubionymi fragmentami książki były zdecydowanie opisy przyrody, niezwykle plastyczne, sugestywne, prawie namacalne. Do pełni szczęścia brakowało tylko kojącego głosu Davida Attenborough albo Krystyny Czubówny opowiadających o czaplach brodzących po wodzie, wirujących na wietrze liściach, skrzeczących mewach, samicach świetlików przywołujących do siebie samców. 

Nie napiszę, ze Gdzie śpiewają raki to powieść wybitna, jak dla mnie momentami była trochę za bardzo przesłodzona, zbyt sentymentalna, zdarzyło się też kilka błędów, na które można jednak przymknąć oko, bo mimo niedociągnięć to książka, której lektura sprawia ogromną przyjemność. Taka przy której można odpocząć i na chwilę oderwać się od codzienności.
Jeśli szukacie literatury trochę lżejszego kalibru, przy tym sprawnie napisanej Gdzie śpiewają raki będą odpowiednią pozycją. 
O samotności, tęsknocie, potrzebie bliskości i miłości, o tym jak dzieciństwo kształtuje każdego z nas, ale też  o uprzedzeniach, głębokich podziałach rasowych i społecznych. No i ta przyroda.
Wyjątkowa, na swój sposób. 

Ocena: 4/6 czytaj więcej