Iluzjonista
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)

Recenzencie, uważaj, co piszesz, bo twoje nieostrożnie wypowiedziane życzenie może się spełnić… Zapewne nie tylko ja wnosiłam, że brak dokładnego wyjaśnienia sprawy z przeszłości, która pogrzebała karierę ex prokuratora Gerarda Edlinga jest drażniące, bowiem zostawia istotną lukę w fabule Behawiorysty. Remigiusz Mróz wziął to sobie najwyraźniej do serca i trzy lata później wypuścił kolejną powieść z tym bohaterem w roli głównej, Iluzjonistę. Tym razem otrzymujemy nie tylko kolejne śledztwo w sprawie makabrycznych zbrodni, ale też mamy okazję zajrzeć w przeszłość, do początków kariery Edlinga…

W 1988 roku Gerard Edling prowadził śledztwo na tyle delikatne i niewygodne dla pewnych osób, że dziś próżno szukać jego szczegółów w jakichkolwiek aktach – są tylko wzmianki, które raczej zaciemniają obraz, niż cokolwiek wyjaśniają. Niemniej zwyrodnialec zwany Iluzjonistą (jako że mężczyzna zdawał się znać jakieś tajemnicze sztuczki) został złapany i skazany za swe czyny, a opolanie mogli odetchnąć z ulgą. Tylko dlaczego, mimo sukcesu młodego prokuratora, musiał on po wszystkim pożegnać się z dobrze zaczynającą się karierą? Co takiego wydarzyło się w 1988 roku, że Edling do tej pory nie potrafi o tym zapomnieć? Gdy ponad trzydzieści lat później na jednym z opolskich kąpielisk odnalezione zostaje ciało z podpisem Iluzjonisty, koszmar powraca. Prokuratura jest pewna, że mają do czynienia z naśladowcą, którego sposób działania łudząco przypomina sprawę sprzed lat. Znów pojawiają się ciała „ozdobione” koszmarnym pytajnikiem…

Każdy dobry iluzjonista zdawał sobie sprawę, że publiczność uwielbia brać udział w przedstawieniu. Nie wszyscy bezpośrednio, wystarczyło, by jeden widz został wywołany na scenę, a każdy inny czuł, jakby się na niej znalazł. Element uczestnictwa publiki był warunkiem koniecznym dobrego przedstawienia – i ten człowiek z pewnością o tym wiedział.
Iluzjonista, tak jak wcześniej Kompozytor z Behawiorysty, zaprasza do koszmarnej rozgrywki publiczność. Korzystając z Internetu i mediów społecznościowych, pokazuje na żywo relacje, w których czyjeś życie zależy od rozwiązania na czas zagadki. Ludzie nie są w stanie odwrócić wzroku od makabrycznych wydarzeń: jedni są przerażeni, inni podżegają mordercę do zabicia ofiary. Iluzjonista pokazuje w skrajnej, najgorszej formie to, z czym stykamy się w sieci na co dzień, czasem już nie zastanawiając się nad tym dłużej, bo stało się naszą codziennością: nad językiem nienawiści, hejtem i pozorną bezkarnością kogoś, kto siedzi po drugiej stronie ekranu. Zdecydowanie zbyt często zapominamy, że gdzieś tam, pod nickiem i zdjęciem z filtrem z Instagrama kryje się człowiek. Iluzjonista dobrze wie, jak podkręcić złe emocje… I zdaje się, że jedynym, który może go powstrzymać, jest Gerard Edling: zresztą nie ma wyjścia, bo tajemniczy morderca zaprasza go do gry.

W Iluzjoniście dostajemy dwa wątki: współczesny i sprzed trzydziestu lat. Jak łatwo się domyślić, obie historie są od siebie zależne, a wręcz ta współczesna jest uwarunkowana tym, co działo się w 1988 roku w Opolu. W ten zgrabny sposób Remigiusz Mróz oparł opowieść na niezwykle istotnym obecnie problemie, jakim jest bezkarność w Internecie i pokazał, jakie niebezpieczeństwo czyha na nas wszystkich, gdy pójdziemy krok dalej w bezmyślnym folgowaniu naszym złym instynktom. Równocześnie, co cieszy, otrzymujemy intrygujący wątek osadzony w końcówce PRL-u, gdy wciąż jeszcze wiele do powiedzenia miała Służba Bezpieczeństwa, a pewne sprawy były niezwykle sprawnie zamiatane pod dywan. W wątku z przeszłości mamy okazję obserwować początek kariery Edlinga, jej przedwczesny koniec, a także to, co spowodowało, że obecnie mężczyzna zachowuje się tak, a nie inaczej. Behawiorysta zyskał więc solidne umocowanie charakterologiczne, co wyszło mu na dobre.

W powieści dostajemy również kolejną silną postać kobiecą, Małgorzatę Rosę, zwaną Gochą. Niepokorna, antysystemowa bohaterka u boku sztywnego, układnego Gerarda Edlinga? To się nie powinno kleić, a jednak prawdziwym okazuje się w tym przypadku przysłowie, że przeciwieństwa się przyciągają, a czytelnik na tym korzysta. Szybko okazuje się, Gocha nie tylko umie mącić, ale także bez problemu dodaje dwa do dwóch i nie cofnie się przed niczym, by dojść do prawdy…

Wbrew początkowym obawom, Iluzjonistę czytało mi się nad wyraz dobrze. Myślę, że powrócenie do historii Edlinga to był dobry ruch, a wątek z jego młodości załatał powieściowe dziury z Behawiorysty i wiele wyjaśnił. I tylko nie wiem, czy mam się niepokoić faktem, że rozwiązałam po krótkim namyśle zagadkę z posłowia, czy cieszyć, że jestem taka bystra? A co Wy byście odpowiedzieli?

Samolot linii Air Hibernia rozbił się na przejściu granicznym między Polską a Białorusią, katastrofę przeżyło tylko jedenaście osób. Po której stronie granicy ich zakopiesz?
Ocena: 5/6 czytaj więcej

Iluzjonista jest jednocześnie prequelem i sequelem wcześniejszej powieści autora. Remigiusz Mróz jest niewątpliwie jednym z najbardziej płodnych pisarzy współczesnych. Niektórzy porównują go nawet do Kraszewskiego. Inni zaś wyrażają się o jego książkach z mniejszym entuzjazmem. Nie da się bowiem ukryć, że szybkość wydawania kolejnych powieści często nie idzie w parze z rzetelnością autora.

Gerard Edling jest byłym prokuratorem, który w czasach PRL brał udział w śledztwie, któremu nadano wówczas kryptonim “iluzjonista”. Seryjnym zabójca zabijał kolejnych graczy z brydżowego kółka, a śledczy walcząc z czasem musieli też walczyć z niespodziewanym nadzorem Służby Bezpieczeństwa. Dlaczego tajna polityczna służba interweniowała w sprawie kryminalnej? I czy wówczas złapano mordercę?

Po wielu latach Gerard Edling nie jest już prokuratorem, jednak znów musi się zmierzyć z przestępcą. Pojawia się znów seryjny morderca, który jest naśladowcą “iluzjonisty” z czasów PRL. Pojawiają się w jego modus operandi elementy, które na to wyraźnie wskazują. Edling zostaje poproszony o pomoc. Jednak sytuacja się zmienia, po pewnym czasie śledczy zaczynają traktować go jako podejrzanego. To celowa i perfidna gra zabójcy. Wokół bohatera narasta atmosfera podejrzeń i czuje jak niewidzialna pętla zaciska się na jego szyi. Ma niewiele czasu

Nie trzeba znać poprzedniej powieści Mroza, aby znaleźć przyjemność w lekturze Iluzjonisty. W przeciwieństwie do wielu innych powieści tego autora, znajdziemy tu fabularną konsekwencję i dobrze skonstruowaną akcję. Warto przeczytać.

Ocena: 5/6 czytaj więcej

Remigiusz Mróz – mistrz literackiej iluzji!

Remigiusz Mróz literacką sztukę iluzji opanował do perfekcji. Genialna fabuła, doskonała konstrukcja zmrożą Wasze płytki krwi do szpiku kości. Iluzjonista czyli druga część z Gerardem Edlingiem głęboko zapadnie Wam w pamięć. Karuzela zwrotów akcji spowoduje kołowrotek w Waszej głowie, a tempo zgotuje nie lada zatrzęsienie w umysłach. Remigiusz Mróz nie zwalnia tempa, a co najważniejsze wrzuca kolejny bieg w swej pisarskiej karierze. Gdy po przeczytaniu Behawiorysty myśleliście, że Edling może spać spokojnie, to byliście w błędzie. Główny bohater nie raz będzie musiał upominać się w duchu, by nie stracić kontroli, by trzymać nerwy na wodzy. Jedno jest pewne Edling nie zmruży oczu, bowiem demony przeszłości powracają ze zdwojoną siłą. Pytanie czy wraca morderca, czy mamy do czynienia z jego naśladowcą?

Tutaj nic nie jest pewne, a jeśli jest, to tylko na chwilę. A wszystko rozpoczyna się od momentu, gdy zwłoki znalezione w wodzie wyłowią tajemnice sprzed lat. Zbrodnia przypomina tę sprzed trzydziestu. Sposób działania mordercy przypomina mieszkańcom makabryczne wydarzenia, które wstrząsnęły całym miastem. Czy będzie tak i tym razem?! Weźcie głęboki oddech i zanurzcie się w otchłań tej historii. Wartka akcja, widowiskowe zbrodnie i pojawiające się znaki zapytania, zatopią Was do ostatniej kropki. Tutaj trup ściele się gęsto. Niech Iluzjonista zawładnie Waszym sercem i umysłem.

Zanim zasiądziecie do lektury, pamiętajcie „śmierć to nowy początek”. Ponownie wracamy do Opola, by wraz z Gerardem Edlingiem rozwikłać kryminalną zagadkę, by schwytać mordercę, który na ciele ofiar pozostawiał wypalony znak zapytania. Czy nasz bohater, to jedyne panaceum na rozwiązanie tej zagadki. Sięgnijcie po Iluzjonistę i przekonajcie się sami. Trzeba przyznać, iż taka fabuła wypala w naszych emocjach potężne doznania i pozostawia wiele znaków zapytania, na które odpowiedź znajdziemy w ostatnich zdaniach tej książki. Autor wiedzie nas przez pięćset stron misternie zaplanowanej historii, którą skomponować mógł mistrz literackiej iluzji sam maestro kryminału – Remigiusz Mróz. Uważajcie, morderca zastawił na Was sidła! Zmierzcie się z mistrzem ILUZJI. Trzy, dwa, jeden START! A na deser, do rozwiązania zagadka nie cierpiąca zwłoki.

Ocena: 6/6 czytaj więcej