Kwiaty dla Algernona
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)

Kwiaty dla Algernona to literatura z gatunku science fiction i fantasy. To powieść, która zdobyła światowe nagrody (Nagroda Hugo – „amerykańska nagroda literacka przyznawana co roku przez uczestników Worldconu za utwory z gatunku science-fiction i fantasy oraz Nebula – „po Hugo druga na świecie pod względem znaczenia nagroda z dziedziny literatury fantastycznej). Co więcej, to powieść, która „doczekała się kilkunastu adaptacji filmowych i teatralnych na całym świecie”.

Nie czytacie fantasy? Nie porywa Was świat science-fiction? Nie przechodźcie koło Kwiatów dla Algernona obojętnie. Tu nie znajdziecie uniwersum, za to spotkacie się z Charlie Gordonem, który zabierze Was do unikalnego świata człowieka upośledzonego umysłowo po tym, jak dostał szansę bycia mądrym.

Charlie Gordon ma trzydzieści dwa lata i umysł dziecka. Nie potrafi prawidłowo mówić ani pisać. Cały czas się uczy, jednak ograniczenia są barierą nie do pokonania. Dwóch naukowców prowadzi eksperymenty poddając szczura Algernona zabiegowi chirurgicznemu. Dzięki temu zaskakująco szybko wzrastają jego zdolności umysłowe i coraz lepiej i szybciej radzi sobie ze stawianymi przed nim zadaniami. Sukces w eksperymentowaniu na zwierzęciu skłania ich do wypróbowania zastosowanej metody na mózgu człowieka. Charlie Gordon dostaje drugie życie.

Inteligencja i wykształcenie nie wzbogacone ludzkimi uczuciami nie mają żadnego znaczenia.

Powieść Daniela Keyesa zabiera nas w labirynty ludzkiego umysłu. Umysłu, który początkowo wiele nie rozumie, nie potrafi odnaleźć się wśród ludzi, którego świat jest hermetyczną bańką. Po zabiegu zmienia się wszystko. Otwiera się przed nim świat, wcześniej szczelnie zamknięty. Otoczenia nabiera zupełnie nowych barw i smaków. Ludzie, z którymi dotychczas się spotykał, stają się bardziej przystępni i zrozumiali. Sielanka jednak trwa do czasu. Charlie Gordon, wraz ze wzrostem inteligencji znacznie powyżej przeciętnej, znów zostaje wyalienowany. Bo wszystko co odbiega od normy, jest podejrzane, niewygodne i uwiera.

Powieść amerykańskiego pisarza to niesamowite studium ludzkiego umysłu. Autor w doskonały sposób pokazuje czym kieruje się człowiek w dążeniu do doskonałości i jak otoczenie odbiera jego postępy. Stawia pytanie: czy wiedzieć, to rozumieć? Czy tylko człowiek upośledzony umysłowo jest narażony na ostracyzm? Co z ludźmi, którzy posiadają ponadprzeciętne zdolności i inteligencję?

P.S. prosze powiedzieć prefusowi Nemur żeby nie był taki ponury kiedy ludzie z niego sie Śmiejo to bęedzie miał wiencej pszyjaciuł. Łatwo jest mieć pszyjaciuł jeśli da sie ludzim z siebie śmiać. Tam gdzie ide bende miał mnustwo pszyjaciuł.

Kwiaty dla Algernona to powieść uniwersalna, na której nie odcisną się znaki czasu. To powieść z wnikliwym portretem psychologicznym i prawdami, które można ujawnić w każdym miejscu i czasie. Serdecznie polecam!

Ocena: 5+/6 czytaj więcej

Kwiaty dla Algernona Daniela Keyesa otwierają nową serię wydawnictwa Rebis zatytułowaną Wehikuł czasu, w której będą wydawane klasyczne, cenione powieści science fiction. Omawiana tu przeze mnie pozycja została napisana najpierw jako opowiadanie, które w 1960 roku dostało nagrodę Hugo, a po rozwinięciu do powieści znów zostało uhonorowane – tym razem Nebulą w 1966 roku. I uważam, że to trafiony wybór na pierwszą książkę w tej serii, którą z pewnością będę śledziła.

Głównym bohaterem Kwiatów dla Algernona jest Charlie Gordon – trzydziestodwuletni Amerykanin posiadający bardzo niskie IQ, które wynosi zaledwie 68 punktów. Z tego powodu nigdy nie szła mu nauka, a na dodatek ma problemy z pamięcią długoterminową. Jednak pewnego dnia zostaje wybrany przez dwójkę profesorów uniwersyteckich do eksperymentu polegającego na podniesieniu jego ilorazu inteligencji. Zostało to już wykonane z powodzeniem na tytułowej myszy – Algernonie. Prowadzący badanie proszą mężczyznę, by zapisywał wszystko, co czuje i myśli w dzienniku – i właśnie z tego powodu Charlie jest narratorem całej powieści. Początkowo jego styl jest bardzo prosty i nieskładny, zawiera liczne błędy wszelkiego rodzaju i pokazuje, jak bardzo ograniczona jest jego percepcja świata (tu ukłony dla tłumacza, jak dobrze sobie z tym poradził). Jednak jakiś czas po zabiegu życie zwykłego piekarza zaczyna się stopniowo zmieniać...

Powieść otwiera cytat z Państwa Platona i ma on ogromne znaczenie w całej opowieści – autor na swój sposób rozwija bowiem zawartą tu koncepcję światła i ciemności, pokazując nam jedną z najciekawszych literackich interpretacji pomysłów słynnego filozofa. Jak na science fiction przystało jest tu sporo nauki – co nieco tej związanej z funkcjonowaniem mózgu, ale króluje tu zdecydowanie psychologia. Zaś głównym wątkiem fabularnym jest odkrywanie świata na nowo przez protagonistę – rozumienie krok po kroku coraz więcej i zadawanie sobie istotnych pytań: co to znaczy być człowiekiem, co składa się na moją tożsamość i sprawia, że jestem sobą, jak odnaleźć się w relacjach międzyludzkich, co tak naprawdę jest w życiu istotne – wiedza czy miłość. To bardzo intymna, czasem smutna, a czasem wzruszająca opowieść mężczyzny, który uczy się funkcjonować od zera. I nie wszystko, co widzi dookoła, jest możliwe do zaakceptowania. A niektórzy uważają nawet, że taka ingerencja chirurgiczna w ludzki mózg to sprzeciwienie się woli Boga, prezentując wrogą postawę wobec nowego Charliego. Rezultaty eksperymentu są więc dalekosiężne i nie do końca przewidywalne...

Kwiaty dla Algernona mają wszystko, za co cenimy klasykę science fiction – uzasadniony naukowo, zaskakujący pomysł oraz całą gamę jego konsekwencji, które poznajemy wraz ze starannie zbudowanym głównym bohaterem. Razem z nim doświadczamy wyjścia z mroku ignorancji, prób uporządkowania i zrozumienia wewnętrznego i zewnętrznego uniwersum, budowania przyjaźni i odkrywania prawdziwej miłości. A tematów do refleksji nad istotą bycia człowiekiem jest tutaj prawdziwy ogrom, dzięki czemu to jedna z tych wyjątkowych książek, które można głęboko, na swój własny sposób przeżywać przy lekturze. Tak więc jeśli macie ochotę zanurzyć się w niezwykły, usprawniony naukowo umysł i wraz z nim odkrywać nowe oblicze świata, to idealna lektura dla Was. I bądźcie gotowi na to, że w finale może się Wam nawet zakręcić łezka w oku... To zdecydowanie warta uwagi pozycja.

Ocena: 6/6 czytaj więcej

Książka ma formę zapisków w pamiętniku, które sporządza Charlie przed i po eksperymencie. Niesamowicie zostało oddane to jak bardzo zmienia się postrzeganie świata przez bohatera, używane przez niego słownictwo, uczucia i zachowanie. Początkowe wpisy czyta się dość trudno, ponieważ jest w nich bardzo dużo błędów ortograficznych i czasami jedynie czytając fonetycznie mogłem zrozumieć, co Charlie napisał. Jednak po zabiegu chirurgicznym bohater zaczyna się zmieniać - poznaje nowe słowa i popełnia mniej błędów. Charlie również bardzo łatwo się uczy, poznaje nowe języki, czyta książki i rozwiązuje coraz to trudniejsze problemy naukowe.

Zabieg chirurgiczny powoduje niesłychany rozwój intelektualny Charliego, który jednak znacząco wyprzedza rozwój emocjonalny. Powoduje to, że bohater musi nauczyć się żyć w nowym dla niego świecie, ponieważ w środku jest wciąż dzieckiem. Wcześniej Charlie wierzył w ludzi, w ich dobro, a ich naśmiewanie się z niego i żarty traktował jako zabawę, ponieważ nie rozumiał tego, co inni robią. Keyes znakomicie pokazał jak tacy ludzie jak Charlie, czy osoby z zespołem Downa, odmiennie odbierają świat i zachowania ludzi, co będzie dla każdego czytelnika bardzo pouczającą lekcją. Z czasem bohatera zaczyna coraz lepiej rozumieć ludzkie zachowania i sytuacje, których był świadkiem przed zabiegiem. Jest zły, że ludzie wykorzystywali to, jaki był, żeby robić sobie z niego żarty, dokuczać mu i poczuć się lepszym. W pewnym momencie jego IQ przewyższa znacząco średnią i wówczas to dla Charliego wszyscy wokół stają się niemądrzy i przypominają jego samego sprzed operacji. Nie powoduje to bynajmniej satysfakcji, lecz sprowadza na bohatera samotność i wykluczenie. Nikt nie jest w stanie go zrozumieć, oddaje się więc własnym badaniom, czyta książki i komponuje, ale i to nie przynosi mu to satysfakcji...

Keyes zostawia czytelnikowi również kilka trudnych pytań do samodzielnego rozważenia, które po upływie wielu lat są wciąż aktualne. Czy podniesienie ilorazu inteligencji było dla Charliego aby na pewno dobre? Żył przecież szczęśliwie pracując w piekarni i miał tam swoich przyjaciół, których stracił po operacji, ponieważ jego wysoka inteligencja sprowadziła na niego tylko smutek, cierpienie i rozczarowanie. Czy moralnie zasadne jest zaspokojenie własnej ciekawości naukowej kosztem cudzego szczęścia? Po sukcesie badań na myszy, Strauss i Nemur chcą dokonać tego samego na człowieku, nie wiedząc, jakie są długofalowe skutki operacji. Poruszają się po omacku, nieświadomi i niegotowi na skutki swoich działań. Jak się zatem można spodziewać koniec książki ma smutny i gorzki wydźwięk.

Kwiaty dla Algernona to powieść o zmaganiu się człowieka ze zmianami, jakie przyniosła mu nauka - niekoniecznie są one w ostatecznym rozrachunku pozytywne. Książka daje bardzo wiele do myślenia i pomimo upływu lat, poruszane w niej tematy są wciąż jak najbardziej aktualne. Gorąco polecam!

Ocena: 6/6 czytaj więcej

Klasyka powieści science-fiction wznowiona po latach w Polsce! I bardzo się z tego cieszę, bo Kwiaty dla Algernona to naprawdę świetna powieść, która ani trochę nie zestarzała się przez kilkadziesiąt lat od wydania. Owszem, z racji gwałtownego postępu w nauce pierwiastek science-fiction w powieści jest już mniejszy, wszak inżynieria genetyczna jest już naszą codziennością, ale pytania o kondycję ludzkości, etyczność eksperymentów naukowych i o to, co to naprawdę znaczy być CŻŁOWIEKIEM pozostają cały czas aktualne. Gorąco polecam nie tylko fanom science-fiction, ale i tym, którzy do tego gatunku nie są przekonani. Kwiaty dla Algernona mają szansę to zmienić!

Ocena: 5/6 czytaj więcej