Saga Sigrun - ebook (epub, mobi) Elżbieta Cherezińska

To pierwsza książka spod pióra Cherezińskiej, którą przeczytałam Zachęcono mnie do tej autorki.
Warsztat zły nie jest, czyta się dobrze i całkiem przyjemnie, szybko. Fabuła nie jest zła i nie jest rozwleczona, że wszystko jest opisywane skrupulatnie, więc jeśli chodzi o bieg wydarzeń - zachowuje całkiem odpowiednią dynamikę. Niektóre postacie są ciekawe, choć główni bohaterowie - a z pewnością bohaterka - są postaciami lukrowanymi aż do bólu zęba. Sigrun, która jest tak piękna, wspaniała, cudowna, kochana wkracza w nowe życie, po ślubnej ceremonii zmienia miejsce zamieszkania i już na starcie zdobywa zaufanie i sympatię wszystkich zebranych. Zachowuje się tak, jakby była nie wiadomo jak przygotowana, mimo że parę stron wcześniej sama przyznaje, że jeszcze wiele musi się nauczyć. Oczywiście, czytanie z takiej perspektywy (przypominam, X wiek, a tu jest POV Sigrun) jest ciekawe, jednak w przypadku tej powieści zdaje się mało prawdopodobne.
To, co bardziej mnie męczyło to przerywniki w rozdziałach w postaci seksu. Rozumiem opis za pierwszym razem czy drugim, ale niemalże każdorazowe rozpisywanie seksu, jak to nie było cudownie, a Regin taki wspaniały - jest nudne, aż w końcu irytujące i zniechęcające. Właściwie co 40 stron normalnych wydarzeń, MUSIAŁ być opis tego, jak postać była brana. Ile można? W każdym razie właśnie przez to miałam ochotę jak najszybciej skończyć książkę, bo te ubarwienia, eufemizmy - to po prostu bardziej męczyło. Wspomnienie, że takie coś miało miejsce - no, jeśli musi być niech będzie.
Na plus jest opisywanie wydarzeń, zachowań postaci i tego, jak polegały na wróżbach, czarach, jak ważne były dla nich obrzędy.

"Saga Sigrun" to - nie można zaprzeczyć - w istocie świetna książka. Wciąga nas w chłodny klimat północnych fiordów i ludu zamieszkującego tamte ziemie. Przedstawia twardych, wiecznie tęskniących za wojną drużynników, żony i matki spędzające co najmniej połowę każdego roku na oczekiwaniu. A w samym centrum jakże wartkiej fabuły znajduje się Sigrun - mały promyk słońca, wierna, kochająca...

Osobiście muszę przyznać, że historia Sigrun w niektórych momentach mnie nudziła, wydawała mi się zbyt cukierkowa, czasem bez charakteru... Ostatnie strony czytałam trochę na siłę - czułam się jak po zjedzeniu zbyt dużej ilości czekolady...

Generalnie książkę oceniam bardzo dobrze.

Bardzo dobra, napisana pięknym językiem powieść - dotyczy to właściwie całej sagi Północna Droga. Każda powieść pokazuje te same i następujące po sobie wydarzenia z różnych punktów widzenia, język każdego tomu oddaje osobowość bohatera. Oprócz postaci męskich są tutaj barwnie nakreślone silne postacie kobiece, i często to one właśnie tworzą i budują świat, mężczyźni są tylko wykonawcami ich zamysłów, choć wydaje się im, że to oni rządzą. Saga pokazuje Wikingów w momencie przełomu, gdy do ich świata na serio zaczyna wkraczać chrześcijaństwo i poszczególni wodzowie muszą sobie zadać pytanie, co dalej. Gorąco polecam całą serię.

Nie spodziewałam się, że bajkowa saga o zwyczajnym życiu Wikingów może być tak wciągająca! Książka napisana prostym, ładnym językiem. Bohaterowie barwni, soczyści. Cały czas mimo pozornego spokoju i banału snutej opowieści coś się w niej dzieje.

W średniowieczu, tam gdzie gdzie był brzeg morza, szczególnie Północnego i Bałtyckiego, strach wzbudzali żeglarze w smoczych łodziach - Wikingowie. Znane są opowieści o ich wyprawach, zdobyczach, bitwach i odwadze. Ale mało kto opowiada o tym, co robili w międzyczasie. Dokąd wracali po bitwie, kto ich pielęgnował, kto zarządzał majątkiem i kto chował ich potomków. Tę pustkę w rewelacyjny sposób wypełnia Elżbieta Cherezińska swoim cyklem "Północnej drogi", gdzie brodaci wojownicy z toporami schodzą na dalszy plan, a prym wiodą kobiety które ich rodzą, wychowują, ubierają, wspierają i czekają na ich powroty. Niesamowicie przekonujące opisy wręcz przenoszą czytelnika w tamte realia, tak jakby osobiście brał udział w życiu toczącym się we dworach i hallach. I razem z bohaterami czekał na wieści, powroty z wypraw łupieżczych, handlowych lub politycznych i szykował ekwipunek potrzebny przy nowych podbojach. A odrobina magii i te kilka rzuconych uroków dodaje tylko smaczku i jeszcze bardziej uwiarygadnia opowieść. Absolutnie polecam!