Inspirujące cytaty z książek

Podobno, jeśli chcesz, by jakiś fragment czasu się wyróżniał, by zapisał się w szczegółach w twojej pamięci, wystarczy jedna drobna zmiana w rutynie.

Jeśli pomaga się tylko jednej osobie, to tym samym odmawia się pomocy wielu innym.

Nie sztuką jest umrzeć, prawdziwym wyzwaniem jest żyć mimo porażek.

Więzienia służą czasem za salony piękności. Wchodzisz z duszą plugawą, a wychodzisz pobożny i kochający wrogów.

Muzyka w dziwny sposób przypomina o tym, co się straciło.

My, ludzie, cenimy tylko rzeczy, które wkrótce stracimy.

Miłość nie ma końca, jedynie początek.

Nic nie sieje takiego zniszczenia jak słabi mężczyźni, ponieważ nigdy się niczego nie uczą i beztrosko prą do przodu, zostawiając za sobą ból i zniszczenie.

Droga do życiowego celu nie jest linią prostą, ale pełna zakrętów, na których ludzie się gubią.

Każde ludzkie życie, bez względu na jego długość, pozostawiało za sobą bilans dobra i zła.

Zazwyczaj największe szkody wyrządzają te niepozorne, nic nieznaczące zachowania: kilka uszczypliwych słów, krzywe spojrzenia, mimochodem rzucane w naszą stronę szyderstwo.

Bo nawet gdy przeprosimy i będziemy dbać o tego kogoś, to gdzieś głęboko w sercu nadal będzie rysa, której nie da się usunąć.

Nigdy nie igraj z zakochanym sercem, bo nie wiesz, ile siły skrywa i z jaką mocą potrafi uderzyć w odwecie, gdy nadejdzie odpowiedni moment.

Im bardziej człowiek usiłuje udowodnić, że jest zdrowy na umyśle, tym większym wariatem się wydaje.

Myśli nie można odegnać. Można tylko trzymać je w izolatkach, jak niebezpiecznych więźniów.

Los bywa podstępny. Lubi podrzucać nam wskazówki, by sprawdzić, czy będziemy je umieli ze sobą połączyć i nadać sens rzeczom, które do tej pory wydawały się go pozbawione.

Najtrudniejszy krok to zazwyczaj ten właściwy.

Gdy zaczyna się choroba, inne sprawy natychmiast przestają być istotne. Człowiek zaczyna rozumieć, jak kruche jest to, co ma, i jak niewiele trzeba, żeby to stracić.

W pewnych warunkach bezpieczeństwo i prawda są swoimi naturalnymi wrogami.

Człowiek jest omylny i ma tendencję do naginania rzeczywistości według własnych wzorców.

Śmierć jest chorobą, której nabawiamy się przy narodzinach.

Kochać siebie to najlepsza miłość, jaka może się zdarzyć, bo zostanie z nami do końca życia. Pokochaj siebie taką, jaką jesteś. I żyj tak, jak chcesz.

Nawet najprostsze i najbardziej zwyczajne czynności nabierają niezwykłej wartości, gdy mamy świadomość, że już się nie powtórzą.

Gdy miłość odchodzi, pogoń za nią jest daremna. Miłość umie o siebie zadbać.